ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 158

“ได้ ผมขับเอง”

สองคนสามีภรรยาก็ขับรถไปถึงตลาดของโบราณ

ตลาดของโบราณในวันหยุดสุดสัปดาห์ เป็นเวลาที่คนเยอะมากที่สุด

จางเอ้อเหมาเป็นขาใหญ่ของตลาดของโบราณ มีแผงร้านเป็นของตนเอง ดังนั้น พอเย่เฉินไปถึงก็หาเขาพบได้ง่าย

ตอนนี้ จางเอ้อเหมากำลังถือป้ายหยกอยู่ กำลังโม้ให้กับสองสามีภรรยาคนนอกพื้นที่ คุยโวโอ้อวดว่า “ผมจะบอกให้นะ หยกอันนี้ เป็นของที่จักรพรรดิฉงเจินแห่งราชวงศ์หมิงพกติดตัวอยู่ตลอด ต่อมา เขาก็ได้แขวนคอตายอยู่ที่เย่นจิง จิ่งซานใช่ไหม? หยกนี้ก็ตกมาอยู่ในมือของหลี่จื้อเฉิง ต่อมาหลี่จื้อเฉิงแพ้สงคราม หลานของเขาเอาหยกนี้หนีออกมา ไปๆ มาๆ ก็มาอยู่ที่ผมนี่……..”

“ขนาดนั้นเชียวหรือ?” ชายวัยกลางคนคนนั้นถามอย่างตะลึง “หยกนี้ขายเท่าไร?”

จางเอ้อเหมาก็พูดยิ้มๆ ว่า “ผมเห็นว่าคุณมีวาสนากับหยกอันนี้ เอาอย่างนี้ ผมขายให้ในราคาแสนแปดหมื่นแล้วกัน ออกจากตลาดของโบราณนี้ไปแล้ว ไปหาที่ประมูลขาย ในราคาล้านแปดยังได้เลย”

หญิงคนนั้นก็เบ้ปาก “ออกจากตลาดของโบราณนี่ไปก็ได้เป็นสิบเท่า แล้วทำไมคุณไม่ไปเองละ? คิดว่าเราโง่หรือไง? เหอะ คุณสามีคะ พวกเราไปกันเถอะ！”

พูดจบ ผู้หญิงคนนั้นก็พาสามีตนเองกลับออกไป

จางเอ้อเหมาก็ยืนสบถด่าอยู่ตรงนั้น “แม่งเอ้ย นักท่องเที่ยวต่างถิ่นฉลาดขึ้นมาตั้งแต่ตอนไหนวะ?”

เย่เฉินเห็นดังนั้น ก็เดินเข้าไปหัวเราะ “จางเอ้อเหมา ยังจะมาหลอกคนอื่นอยู่ที่นี่อีกหรือ?”

“ไอหย๋า！” พอจางเอ้อเหมาเห็นเย่เฉิน ก็ตื่นเต้นจนสั่น รีบออกไปต้อนรับ โน้มตัวพูดว่า “อาจารย์เย่ ทำไมวันนี้ถึงได้ว่างมาที่นี่ได้ละครับ?”

พูดจบ ก็มองไปยังเซียวชูหรันข้างๆ เขา แล้วพูดตกใจว่า “ไอหย๋า ท่านนี้คงจะเป็นศรีภรรยาของอาจารย์เย่สินะครับ? ช่างเหมาะสมกันจริงๆ เลย！”

เย่เฉินกล่าว “อย่ามาประจบ ผมมาครั้งนี้ก็มาหาคุณ ได้ยินว่าคุณจ่ายเงินสามแสนซื้อแจกันใส่พู่กันของพ่อตาผมหรือ?”

“ใช่ๆๆ ！” จางเอ้อเหมาหยักหน้า แล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “พ่อตาของคุณเก่งจริงๆ เลยนะ ได้ของดีขนาดเลย ของสิ่งนั้น อย่างนั้นก็สามสี่แสน สุดยอดมากๆ ！”

เย่เฉินก็ลากจางเอ้อเหมาไปด้านข้าง แล้วพูดเสียงต่ำว่า “คุณอย่ามาโม้ใส่ผม ที่ตลาดของโบราณแห่งนี้ ใครๆ ก็ดูออกว่ามันเป็นของปลอม คนที่ไม่รู้ก็คนเดียว ก็คือพ่อตาผม คุณจ่ายเงินสามแสนซื้อสิ่งนี้ ไม่เจ๊งตายห่ารึไง? พูดมา ทำเพื่ออะไร?”

จางเอ้อเหมารีบตอบ “อาจารย์เย่ คุณตาถึงจริงๆ ผมจะบอกตามตรง ผมน่ะ ก็อยากจะตอบแทนคุณ ครั้งก่อนพ่อตาของคุณมาเอายาวิเศษณ์ไปสองเม็ด ให้ผมปั่นราคาขายออกไป ได้มาสองล้าน ผมกลับมาคิด ก็ยิ่งไม่สบายใจ คุณว่ายาที่คุณทำมา แต่ผมเป็นคนได้เงิน มันก็จะดูไม่เหมาะเท่าไร จริงไหม?”

พูดไป จางเอ้อเหมาก็พูดให้ยิ้ม “ดังนั้น พวกเราก็เลยคิดหาวิธีคืนกำไลให้คุณนิดหน่อย ผมรู้ว่าคุณมองเงินเป็นของนอกกาย ดังนั้นก็เลยไปตอบพ่อตาของคุณแทน”

เย่เฉินหัวเราะเย็น “ดีนักนะจางเอ้อเหมา หลอกเอายาวิเศษณ์ของพ่อตาผม ให้เขาหลายแสน แต่ตัวเองได้มาหลายล้าน คิดว่ายอมจ่ายเงินสามแสนซื้อแจกันใส่พู่กันมา แล้วจะไถ่โทษได้งั้นหรือ?”

จางเอ้อเหมาก็ตกใจจนตัวสั่น “อาจารย์เย่ให้อภัยด้วย ถ้าคุณไม่พอใจ เดี๋ยวผมจะคืนเงินให้ทั้งหมดเลย ไม่เอาอะไร ขอแค่ได้เป็นเพื่อนกับคุณก็พอ！”

จางเอ้อเหมาจะหาเรื่องเย่เฉินไม่ได้ เขารู้ว่าตอนนี้เย่เฉินโหดมาก คนเก่งมากมายกำลังยกย่องเขา เป็นแม้กระทั่งปรมาจารย์ซวนซวน ที่มาจากฮ่องกง ก็ได้ยินมาว่าถูกเขาฆ่าตาย ดังนั้นเขาก็คิดจะเอาเกาะเอาใจเย่เฉิน

เย่เฉินก็มองจางเอ้อเหมา แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “เอาเถอะ ผมจะทำอะไรก็มีเหตุผล พ่อตาของผมไม่รู้ราคายาวิเศษณ์นั่นเอง เลยนึกว่าคุณไปหลอกเขาเอา เสียผลประโยชน์ก็สมควรแล้ว”

พูดจบ เขาก็มองจางเอ้อเหมา พูดว่า “เรื่องนี้ก็จบเท่านี้แล้วกัน แต่ว่าหลังจากนี้ ทางด้านของโบราณนี้ ผมอาจจะใช้งานคุณได้ พอถึงตอนนั้นก็ตั้งใจหน่อยแล้วกัน ได้ยินแล้วหรือยัง?”

จางเอ้อเหมารีบพูดอย่างตื่นเต้น “อาจารย์เย่วางใจเถอะครับ ต่อจากนี้ ผมก็จะเป็นสุนัขคอยรับใช้อาจารย์เย่เอง คุณให้ผมทำอะไร ผมก็จะไปทำ！”

……

ติดตามต่อได้ที่ meenovel.com