ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 23 สร้างความตรึงใจ

อ่านนิยาย ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 23 ออนไลน์

เลวทรามอึดใจอีกข้างก็รับสาย

หม่าหลันพูดในทันที “ฮัลโหล เหวินข่ายใช่ไหม? ใช่ น้าเป็นแม่ของเซียวยกหรัน……”

ภายหลังหวังเหวินข่ายพบเซียวยกหรันในปาร์ตี้ กระทันหันก็ตะลึงงันในความสวยของคุณแล้วก็ยากจะเลือน

เขากำลังเสียดายที่ไม่มีจังหวะได้สนิทสนมเซียวยกหรัน บังเอิญมากมายที่แม่ของเซียวยกหรันโทรมาหาตนก่อน

เขาคาดการณ์ว่าหม่าหลันคงจะประสบพบเจอกับปัญหาอะไรสักอย่าง แน่ๆว่าเขาเป็นไปไม่ได้ปลดปล่อยช่องทางสร้างความประทับคราวนี้ไป

ด้วยเหตุผลดังกล่าวเขาก็เลยรีบเอ่ยถามอย่างมีมรรยาท “น้าหม่ามีเรื่องมีราวตกที่นั่งลำบากอะไรหรือไม่นะครับ?”

“เอ่อ น้ามีเรื่องมีราวให้พวกเราช่วยหน่อย”

หม่าหลันรีบพูด “เหวินข่าย น้ารวมทั้งสหายๆอีกหลายท่านได้ซื้อรับรองกับบริษัทสัญญาประกันภัยที่ชื่อว่าหัวสิน เงินเก็บทั้งผองก็เอาไปซื้อหมดแล้ว แม้กระนั้นช่วงนี้บริษัทนี้ไม่ให้ถอนคืน พวกเราช่วยน้าหาวิธีเอาเงินคืนมาได้ไหม?”

หวังเหวินข่ายฟังจบก็ดีแล้วใจมาก มีความคิดว่าได้ช่องโชว์แล้ว ก็เลยตอบกลับด้วยความแน่ใจ “คุณน้าวางดวงใจได้ ผมจะไปพบคุณน้าช่วงนี้เลย ผมจะช่วยคุณน้าจัดแจงประเด็นนี้ให้ได้!”

ทันควันหม่าหลันก็ซาบซึ้งรีบเอ่ย “ขอบพระคุณพวกเรามากมายนะ!”

ภายหลังวางสายโทรศัพท์ สายตาของคุณก็หันไปมองดูเย่เฉินพลางเอ่ยอย่างมีน้ำโห “คนบางบุคคลไร้สติปัญญาทำอะไรเลย คาดหมายก็มิได้ เว้นเสียแต่ช่วยตวาดสองสามประโยคแล้ว ยังเป็นประโยชน์อะไรอีก?”

เย่เฉินฟังจบก็แค่นยิ้มในใจ แม่ยายคนนี้มองผู้ที่เงินแถมยังตาถั่วอีก

เรียกหวังเหวินข่ายมาช่วยเนี่ยนะ?

บริษัทนี้หลอกลวงเงินอย่างต่ำหลายสิบล้านหรือบางครั้งอาจจะมากยิ่งกว่านั้น กล้าฉ้อฉลเงินปริมาณอย่างมากมายขนาดนี้ควรมีเบื้องหลังเบื้องหน้าเบื้องหลังแน่ๆ หรือบางครั้งก็อาจจะมีโอกาสอย่างมากว่าจะมีผู้มีอำนาจใต้ดินรอสนับสนุน หวังเหวินข่ายจะมีผลให้พวกต้มตุ๋นนี้คายเงินออกมาอย่างไร?

อำนาจของเครือญาติหวังถืออยู่ในระดับปกติ ภายหลังถูกตี้เหากลุ่มเลิกคำสัญญา อำนาจก็น้อยลงมากยิ่งกว่าเดิม จากอำนาจของเชื้อสายหวังถ้าเกิดจะเข้ามายุ่งการโกงเงินราคาเป็นอันมากขนาดนี้ เป็นไปไม่ได้

ความเป็นจริงแล้วเรื่องง่ายๆๆอย่างงี้ ตนเพียงแค่ต่อสายถึงเฉินจื๋อข่ายที่แชงกรีลาก็สามารถจัดแจงได้ในทันทีทันใด

อย่างไรเขาก็เป็นถึงผู้แทนของเครือญาติเย่ในเมืองจินหลิง ผู้ประกอบกิจการอะไรก็ตามในเมืองจินหลิงหรือผู้มีอิทธิพลอีกทั้งขาวรวมทั้งดำจำเป็นต้องไว้หน้าเขา

แต่ทว่าแม่ยายคนนี้ของตัวเองนั้นช่างน่าขยะแขยง ไหนๆเธอก็วางใจหวางเหวินข่าย แบบนั้นก็ให้หวางเหวินข่ายจัดแจงไปแล้วกัน!

มีคนเห็นหม่าหลันโทรศัพท์ก็เลยรีบยิ้มหน้าบานกันในทันที ก่อนที่จะเข้ามาล้อมถามคุณว่าหาผู้มีอำนาจมาช่วยได้แล้วใช่ไหม

หม่าหลันตอบผู้ที่เข้ามาล้อมคุณอย่างเหิมใจ “ทุกคนวางใจได้ ฉันชวนคุณผู้ชายหวังมาช่วยแล้ว เค้ามีความรู้และความเข้าใจอยู่แล้ว คาดว่าพวกเราคงจะได้เงินคืนมาอย่างสบาย!”

มีคนตะลึงงัน “คุณผู้ชายหวังอย่างงั้นหรือ? พี่หลันโอเคมากที่หาผู้มีอิทธิพลขนาดนี้มาได้!”

“ใช่ เส้นของคุณผู้ชายหวังคนนี้คงจะไม่ธรรมดา แก้ไขปัญหาประเด็นนี้เพียงแค่คำบอกเล่าไม่กี่ประโยคอาจจะจัดแจงได้?”

“พี่หลัน ไหนๆก็รู้จักผู้ชายที่เพอร์เฟ็คขนาดนี้ เพราะอะไรไม่ให้บุตรสาวสมรสกับเขาล่ะ? เพราะเหตุใดจำเป็นต้องให้แต่งกับเพศชายไม่มีค่าอย่างนี้!”

หม่าหลันชำเลืองมองดูเย่เฉินอปิ้งลบหลู่ดูหมิ่นพลางเอ่ยเสียงเย็น “คนไม่มีค่าแบบงี้ วันใดวันหนึ่งจะถูกไล่ออกจากเครือญาติเซียวของพวกเรา!”

เย่เฉินนิ่งๆ เขาจะรอคอยหวังเหวินข่ายมา ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้านดูซิว่าอีกข้างจะจัดแจงอย่างไร

ไม่นานรถยนต์เพียงพอร์ชสีดำคันหนึ่งก็หยุดลงเบื้องหน้าของทุกคน

เด็กหนุ่มใส่ชุดสูทท่าทีสง่างามคนหนึ่งเดินลงมาจากรถยนต์

หวังเหวินข่ายมาแล้ว

คุณลุงป้าที่อยู่รอบ้านล้วนอุทานออกมา “ไอ้หยา นี่สิถึงเรียกว่าผู้ชายรูปงาม! ลูกเขยดีๆแบบงี้ไม่ทราบว่าจะตกไปเป็นของบุตรสาวบ้านหลังไหน!”

“ใช่น่ะสิ! แม้บุตรสาวของฉันได้แต่งกับเขา ฉันคงจะตายตาหลับแล้วล่ะ!”

“ถ่ม หยุดฝันได้แล้ว! ถึงเอ็งจะตายแล้ว เขาก็มองไม่เห็นบุตรสาวมึงอยู่ในสายตาหรอก!”

เมื่อหม่าหลันมองเห็นหวังเหวินข่ายก็รีบวิ่งเข้าไปหาโดยทันที ก่อนเอ่ยอย่างคุ้นเคย “ไอ้หยาเหวินข่าย มาสักครั้ง น้ากระวนกระวายใจจะตายอยู่แล้ว!”

ผู้ที่มาเป็นหวางเวินข่ายเอง

หวางเหวินข่ายเอ่ยคละเคล้าหัวเราะ “ขออภัยที่ให้คอยนะครับคุณน้า!”

หม่าหลันรีบร้อนเอ่ย “ไอ้หยาเหวินข่าย พวกเราจะเกรงอกเกรงใจกันเหลือเกินแล้ว น้าก็คอยไม่ถึงสิบนาที พวกเรามาเร็วจริงๆ!”

หวังเหวินข่ายตอบกลับ “ได้ยินว่าคุณน้ามีเรื่องมีราวตกระกำลำบาก ผมก็รีบขับขี่รถมาเลย ฝ่าไฟแดงไปตั้งหลายครา”

หม่าหลันมีสีหน้าท่าทางเหิมใจ แต่ว่าปากกลับเอ่ยอย่างเป็นห่วง “ฝ่าไฟแดงอย่างงี้อาจมีปัญหาน่าดูใช่ไหม?”

“ไม่หรอกครับผม” หวังเหวินข่ายตอบเสียงเรียบ “ตำรวจที่ดูแลการจราจรมีแต่ว่าคนรู้จักมักคุ้นกันทั้งหมด โทรสายเดียวก็จัดแจงได้หมดแล้ว”

หวังเหวินข่ายเอ่ยถาม “มาบอกเรื่องคุณน้าดีมากยิ่งกว่า! คุณน้าถูกหลอกไปเท่าใดครับผม?”

หม่าหลันถอนใจ “เห้อ ทั้งสิ้นล้านกว่า พูดว่าโบนัสเดือนนี้จะได้สองหมื่น ท้ายที่สุดแม้กระทั้งเงินต้นก็เอากลับมามิได้”

หวังเหวินข่ายก้มศีรษะรับพลางเอ่ยอย่างมั่นอกมั่นใจ “คุณน้าวางดวงใจได้ ประเด็นนี้เดียวผมจัดแจงเอง มีผมออกหน้าเองจำเป็นจะต้องช่วยคุณน้าเอาเงินคืนมาได้แน่ๆ”

เอ่ยจบ เขาก็ชำเลืองมามองเห็นเย่เฉินที่ยืนอยู่ข้างหลังหม่าหลัน เฉียบพลันสีหน้าท่าทางแปลงในทันที

ไม่ได้นึกฝันเลยว่าสวะไม่มีค่าที่ขวางสายตาอย่างเย่เฉินก็อยู่ด้วย

meenovel.com/novel/amazing-son-in-law/

ตั้งแต่พบเซียวยกหรัน หวังเหวินข่ายก็มีความคิดอยากได้มาถือครอง เมื่อได้ฟังจากน้องชายว่าเซียวยกหรันอาจจะยังไม่มีแฟนอยู่ ความนึกคิดอยากได้มาครองก็มากยิ่งกว่าเดิม

เพราะฉะนั้นเมื่อมองเห็นผัวไม่มีค่าของเซียวยกหรัน แน่ๆว่าเขามองดูอย่างดูถูกดูแคลน

เขาก็เลยตั้งมั่นเอ่ยปนหัวเราะ “ไอ้หยา คุณเย่ก็อยู่หรือนี่ หรือคุณมีแนวทางช่วยคุณน้าเอาเงินคืนมา? คุณจะทดลองดูก่อนไหม? จะได้ไม่กล่าวหาผมแย่งความดีความชอบ”

หม่าหลันรีบเอ่ยขึ้นในทันที “ให้มันทดลองอะไรล่ะ มันช่วยอะไรได้? มีเพียงแค่ปากที่พอเพียงจะช่วยตะเบ็งหน่อยเท่านั้นล่ะ! เหวินข่ายพวกเราไม่ต้องไปยุ่งกับมันหรอก”

หวังเหวินข่ายผงกศีรษะรับพลางเอ่ยเสียดสี “ไหนๆคุณเย่ก็ไม่มีความสามารถ แบบงั้นผมจะทดลองดู!”

เย่เฉินยิ้มบางๆพลางตอบกลับ “สู้ๆนะคุณผู้ชายหวัง”

หวังเหวินข่ายได้ยินด้วยเหตุนี้ก็หัวเราะลั่น ในเวลานี้คุณลุงป้าทั้งหลายแหล่ที่อยู่ข้างหม่าหลันก็ล้อมเข้ามาแล้วเอ่ยประจบสอพลอ “หม่าหลัน ไหนๆพวกเราก็เป็นเพื่อนกัน คุณบอกไอ้หนุ่มรูปหล่อคนนี้ให้ช่วยเราด้วยนะ! เงินที่เราโดนโกงไปล้วนมาจากเหงื่อทั้งหมด!”

หม่าหลันเชิดหน้าเอ่ย “ไอ้หยา หัวข้อนี้ฉันตกลงใจเองมิได้หรอก นี่เป็นเพราะเหตุว่าเหวินข่ายให้เกียรติฉัน ไม่เคยทราบพวกคุณเสียหน่อย”

ผู้อื่นก็เลยหันไปอ้อนวอนหวังเหวินข่ายแทน “คุณผู้ชายหวัง ช่วยเราด้วยเถอะ คิดเสียว่าทำบุญทำกุศล!”

หวังเหวินไม่สนใจผู้อื่น แต่ว่าเมื่อมีความเห็นว่าหม่าหลันอยากได้หน้าได้ตาก็เลยเอ่ยผสมหัวเราะ “ไหนๆทุกคนก็เป็นเพื่อนของคุณน้าหม่า อย่างงั้นผมจะช่วยทุกคนเอง”

ในขณะทุกคนพอดีหัวใจ หวังเหวินข่ายก็เอ่ยขึ้น “เพียงแต่ว่าผมเห็นแก่คุณน้าหม่าถึงช่วยพวกท่าน ด้วยเหตุผลดังกล่าวผมจะช่วยพวกท่านเอาเงินกลับมาแม้กระนั้นพวกท่านจะต้องให้ค่าแรงงานแก่คุณน้าหม่าสิบเปอร์เซ็นต์ ยอมรับได้ไหม?”

ผู้อื่นก็เลยรีบสัญญาในทันที “ไม่มีปัญหา! เอากลับคืนเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ยังดีมากยิ่งกว่ามิได้คืนเลย!”

หม่าหลันได้ยินฉะนั้นก็หน้าบานโดยทันที!

เงินที่กลุ่มคนเหล่านี้ถูกโกงไปรวมๆกันก็หลายสิบล้าน ถ้าหากหวังเหวินข่ายสามารถเอาเงินกลับคืนมาได้จริง แบบนั้นตนก็ได้ตั้งหลายล้านน่ะสิ?