ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 5526

วันถัดมา ( อ่านนิยาย ดีๆ)

ในตอนเที่ยง เย่เฉิน มาถึงวิลล่าระดับกลางใน น้ำพุร้อนชองเซลิเซ่

จาง เออร์เหมา มาถึงที่นี่ก่อนเวลาหนึ่งชั่วโมงเพื่อรอ

เมื่อเห็น เย่เฉิน แล้ว จาง เออร์เหมา ก็พูดด้วยความเคารพ: “อาจารย์เย่ คุณต้องการบอกอะไรฉันบ้าง”

เย่เฉิน ยิ้มเล็กน้อยและถามเขาว่า “จาง เออร์เหมา คุณนำสิ่งที่ฉันขอให้คุณนำมาหรือไม่”

จาง เออร์เหมา พยักหน้าซ้ำ ๆ หยิบกระเป๋าถือออกมาจากรถและพูดกับ เย่เฉิน: “ท่านอาจารย์เย่ ฉันได้นำทุกสิ่งที่คุณต้องการมา!”

“ตกลง” เย่เฉิน ทักทายเขา: “เข้าไปคุยกัน”

เย่เฉิน นำ จาง เออร์เหมา ไปที่ห้องนั่งเล่นของวิลล่า และ จาง เออร์เหมา แทบรอไม่ไหวที่จะเปิดกระเป๋าเดินทาง และหยิบไม้หลายชิ้นที่มีขนาด และความหนาต่างกันออกมา แต่ไม้ทั้งหมดมีสีดำเหมือนถ่าน

ขณะที่หยิบไม้ออกมา เขาแนะนำให้เย่เฉิน: “ตอนนั้นคุณบอกว่าคุณต้องการไม้สายฟ้า นี่คือไม้สายฟ้าที่เชื่อถือได้ทั้งหมดที่ฉันสามารถหาได้ตั้งแต่เมื่อวานจนถึงตอนนี้ ไม้สายฟ้าที่เราขายในตลาดนี้ ไม้เก้า สิบครึ่งเป็นของปลอม ถ้าไม่รู้จริง ๆ ว่าฟ้าผ่าลงมาที่ต้นไม้ไหน คนท้องถิ่นจะฉกไปทั้งหมดเมื่อผู้ซื้อมาถึงประตู ดังนั้นคุณอย่าดูที่ฟ้าผ่า ไม้ที่หาอยู่ คุณภาพไม่ค่อยดีนัก อายุยังไม่มาก แต่ไม้เล็กๆ เอาหัวไปยันได้ เป็นไม้จริง ไม่มีปัญหาแน่นอน !”

เย่เฉิน คลิก เขาพยักหน้า มองไม้ที่เขาหยิบออกมาคร่าวๆ พยักหน้าและพูดว่า: “นี่เป็นไม้สายฟ้าจริงๆ แม้ว่าคุณภาพจะแย่ไปหน่อย แต่ก็เป็นสิ่งที่ฉันต้องการ”

จาง เออร์เหมา สับสนและถามโดยไม่รู้ตัว: “อาจารย์เย่ ทำไมคุณภาพเกือบจะตรงกับที่คุณชอบ? ฉันกลัวว่าสิ่งเล็กน้อยเหล่านี้จะไม่ดึงดูดสายตาของคุณ…”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: “ฉันจะบอก คุณสองสามคำเกี่ยวกับเรื่องนี้

” ฉันอธิบายไม่ได้”

จากนั้น เย่เฉินถามเขาอีกครั้ง: “ฉันขอให้คุณหานิ้วเก่า คุณหาเจอไหม”

“พบแล้ว!” จาง เออร์เหมา หยิบนิ้วประแจหยกสองนิ้วที่ดูเก่ามากออกมาจากกระเป๋าของเขาอย่างรวดเร็ว ยื่นนิ้วประแจให้ เย่เฉิน และพูดว่า “อาจารย์เย่ ดูสิ นิ้วประแจหยกทั้งสองนี้ล้วนอยู่ในต้นราชวงศ์ชิง ราชวงศ์ สิ่งของเป็นของจริง แต่วัสดุไม่ค่อยดีนัก หยกเหอเถียนธรรมดา คุณภาพอยู่ในเกณฑ์ปานกลาง”

เย่เฉิน พยักหน้า หยิบแหวนหยกสองวงขึ้นมา มองดูพวกเขาอย่างเกรี้ยวกราด แล้วพูดว่า: “คุณดูเหมือนอะไรบางอย่าง จาก ชูเค็ง มันถูกขุดขึ้นมาอย่างน้อยสองสามทศวรรษใช่ไหม”

จาง เออร์เหมา ยกนิ้วขึ้นและชมเชย: “อาจารย์เย่ คุณมีสายตาที่เฉียบคมจริงๆ สองนิ้วนี้มาจาก ชูเค็ง จริงๆ ฉันเดา อย่างน้อยมันก็ หายไปสามสิบหรือสี่สิบปีแล้ว”

เย่เฉินกล่าวว่า: “ฉันต้องการบางสิ่งที่ถูกฝังไว้ ยิ่งดิบยิ่งดี ยิ่งดูเหมือนว่ามันเพิ่งถูกขุดเมื่อเดือนที่แล้ว ฉันจะได้มันไหม” “

นี่ … ” จาง เออร์เหมา พูดอย่างเชื่องช้า: “ท่านอาจารย์เย่ เป็นเรื่องของการต่อสู้กับกฎหมาย … ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มีคนไม่มากนักใน จินหลิง ที่ทำธุรกิจนี้ และตอนนี้คนส่วนใหญ่ที่ล้มได้กำลังต่อสู้ พวกมันล้วนเป็นของแตกหัก และนิ้วนางหยกก็ดีพอที่จะพบได้”

ขณะที่เขาพูด จางเออร์เหมา ถามเย่เฉิน: “อาจารย์เย่ คุณช่างพูดมาก ฉันกล้าถามคุณ ทำไมคุณต้อง เกิดมาจากหลุม?” แล้วของล่ะ?”

เย่เฉินกล่าวว่า: “จางเออร์เหมา ตอนนี้คุณเป็นคนของหงหวู่ หรืออีกนัยหนึ่งก็คือคุณเป็นคนของฉันด้วย ดังนั้นฉันจะไม่ซ่อนมันจากคุณ ฉันต้องการ ที่จะดึงนิ้วในหลุมเพื่อหลอกลวงผู้คน ถ้าเป็น ชูเค็ง มันคงยากที่จะโกง”

จาง เออร์เหมา รู้สึกสับสนและพูดโดยไม่รู้ตัว: “อาจารย์เย่ ทำไมคุณถึงใช้ของจริงจาก ชูเค็ง เพื่อหลอกลวงผู้คน พูดอะไรบางอย่าง พูดตามตรง ทุกวันนี้เรื่องอย่างเช่นการปล้นสุสานกำลังถูกสอบสวนอย่างใกล้ชิด พ่อค้ารับซื้อของเก่าอย่างเราๆ ก็ไม่กล้าซื้อของจากหลุมฝังศพเพราะกลัวจะโดนคดีความ แต่ถ้าคุ้นเคยกับของจากหลุมฝังศพ หลุมนั้นมันคนละเรื่องกัน เพราะนานมาแล้ว แม้ว่ามันจะเป็นสีดำ เมื่อมันถูกขุดขึ้นมาเมื่อสามสิบหรือห้าสิบปีก่อน ตอนนี้มันก็กลายเป็นสีขาวไปแล้ว”

เย่เฉินโบกมือของเขาและพูดว่า “ดอนนี้ อย่าถามว่าทำไม บอกฉันมาสิ มีวิธีแก้ไขไหม”

จากนั้น เย่เฉินชี้ไปที่ไม้สายฟ้าฟาดอีกครั้ง และพูดว่า “มีสิ่งเหล่านี้ ฉันต้องการใช้มันเพื่อทำอะไรบางอย่าง และเป็นการดีที่สุดที่จะ ให้ความรู้สึกว่าเพิ่งถูกขุดขึ้นมา คุณมีความรู้อะไรไหม ?”