จักรพรรดิบรรพกาล - ตอนที่ 2686

ตอนที่ 2686 หอกปีศาจแดนอเวจี

สีหน้าของนักพรตไป๋ยื่อเย็นดั่งน้ำ จ้องมองน่าเกรงขามไปที่หลี่ชิเย่ เมื่อถูกหลี่ชิเย่พูดออกมาเช่นนี้

ตึง…เสียงหนึ่งดังขึ้น ขณะนี้ในมือนักพรตไป๋ยื่อปรากฎหอกยาวเล่มหนึ่ง ชี้ตรงไปยังหลี่ชิเย่ และกล่าวน่าครั่นคร้ามว่า “วันนี้ต้องฆ่าเจ้าแน่นอน!”

นักพรตไป๋ยื่อพูดประโยคนี้ออกมา เย็นชาไร้ความเมตตา หนักแน่นมีพลัง การที่เขาพูดลักษณะเช่นนี้ออกมา เป็นทั้งแทนความตั้งใจของเขา และเป็นการให้กำลังใจตนเอง

พูดตามตรง ภายในก้นบึ้งของหัวใจ เขายังคงหวั่นเกรงต่อหลี่ชิเย่เป็นยิ่งนัก แต่ว่า เวลานี้เขาไม่มีทางเลือก เขาถอยไม่ได้อีกแล้ว มีเพียงสู้กับหลี่ชิเย่ให้ถึงที่สุด ไม่ตายไม่เลิก ดังนั้น คำพูดลักษณะเช่นนี้ก็เป็นการให้กำลังใจตนเองด้วย

หลี่ชิเย่มองดูหอกยาวที่อยู่ในมือของเขา ยิ้มเรียบเฉยและเอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “นี่ก็คือธาตุแท้ภายในที่เจ้าพูดถึงรึ?”

ในเวลานี้ ทุกคนต่างจ้องมองไปที่ทวนเล่มยาวที่อยู่ในมือของนักพรตไป๋ยื่อ เมื่อครู่นี้นักพรตไป๋ยื่อก็ได้อาศัยหอกยาวเล่มนี้ตรึงและสังหารราชันแท้จริงมู่เจี้ยนกับพื้น

ขณะที่ราชันแท้จริงมู่เจี้ยนถูกตรึงอยู่ที่ตรงนั้น ต่อให้เขามีพลังที่แข็งแกร่งมากกว่านั้นก็ถูกกักขังเอาไว้ทันที ไม่สามารถหลบหนีจากการตรึงสังหารของหอกยาวเล่มนี้ได้

ทุกคนพิจารณาดูหอกยาวเล่มนี้ให้ละเอียด หอกยาวเล่มนี้มีสีดำทั้งเล่ม โดยที่ไม่สามารถมองออกได้ว่ามันหลอมสร้างขึ้นมาด้วยวัสดุเช่นใด หอกยาวทั้งเล่มดูเหมือนสร้างขึ้นมาจากเหล็กนิลอยู่บ้าง แต่ก็เหมือนเจียระไนขึ้นมาจากหินสีเทาอย่างนั้น

หอกยาวเล่มนี้มีลักษณะที่แปลกประหลาดอย่างยิ่ง บนตัวของหอกยาวทั้งเล่มดูไม่ออกถึงร่องรอยของการเจียระไน ตั้งแต่ปลายแหลมถึงตัวด้ามและถึงปลายที่จับ เหมือนว่าจะเป็นเนื้อเดียวกันทั้งเล่ม เหมือนว่าหอกยาวเล่มนี้ไม่ได้สร้างขึ้นจากการเจียระไน และหรือไม่ได้เกิดขึ้นจากการหลอมสร้างจากผู้ใดผู้หนึ่ง

หอกยาวลักษณะเช่นนี้เหมือนว่ามันกำเนิดขึ้นมาเองโดยธรรมชาติอยู่แล้ว เป็นเนื้อเดียวกันทั้งเล่ม เหมือนว่ามันถือกำเนิดจากฟ้าดิน และได้รับพลังจากฟ้าดิน

แม้จะกล่าวว่าหอกยาวลักษณะเช่นนี้ดูไปแล้วไม่ได้มีอานุภาพมากมายอะไรนัก แต่ว่า เมื่อหอกยาวลักษณะเช่นนี้อยู่ในมือของนักพรตไป๋ยื่อแล้ว ดูเหมือนจะแหลมคมไร้สิ่งต้านทาน มันสามารถแทงทะลุท้องฟ้า สามารถตรึงทะลุพื้นดิน พลันที่ถูกหอกยาวลักษณะเช่นนี้ตรึงสังหารลงมา จะเป็นเหล่าเทพก็ดี บรรดาราชันก็ช่าง ล้วนแล้วแต่ถูกตรึงเอาไว้ตรงนั้นในทันที ไม่สามารถขัดขืนได้

มีผู้ที่พิจารณาหอกยาวเล่มนี้อย่างละเอียดอีกครั้ง หลังจากที่จ้องมองหอกยาวนี้อยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้น รู้สึกเหมือนมันหาใช่เป็นหอกยาวเล่มหนึ่งอีกต่อไป เหมือนว่ามันคือโลกแห่งความชั่วร้าย วิญญาณของตนพลันถูกหอกยาวเล่มนี้ดูดเข้าไปอยู่ในโลกเช่นนั้น ท่ามกลางโลกแห่งความชั่วร้ายมีผีนับร้อยที่ใช้อำนาจบาตรใหญ่อยู่ มีมารที่ถือกำเนิดขึ้นมา…น่าสยองขวัญยิ่งนัก

“อย่าได้จ้องมันนานเกินไป หอกยาวเล่มนี้มีพลังมาร” เทพแท้จริงขั้นอมตะบางคนมองออกถึงเส้นสนกลในบางอย่าง ร้องเตือนเสียงดังต่อคนอื่นๆ

ทุกคนต่างทยอยละสายตากันกลับมาหลังจากได้ยินคำเตือนเช่นนี้แล้ว ไม่กล้าจ้องมองหอกยาวเล่มนี้เป็นเวลานานอีกต่อไป

นักพรตไป๋ยื่อเมื่อมีหอกยาวอยู่ในมือ ถึงกับกำมันเอาไว้แน่นด้วยสัญชาติญาณ ทำให้มั่นใจเพิ่มมากขึ้น หอกยาวเล่มนี้ของเขามีอานุภาพที่ยอดเยี่ยมปราศจากผู้เทียบเทียม เคยแทงทะลุอาวุธปฐมบรรพบุรุษ เรียกได้ว่าเป็นอาวุธที่ปราศจากผู้ต่อกรมากที่สุดแล้ว มิฉะนั้นล่ะก็ ภายใต้การตรึงสังหารของหอกยาว เป็นไปไม่ได้ที่ราชันแท้จริงมู่เจี้ยนจะไม่ดิ้นรนขัดขืนแม้แต่น้อย ปล่อยให้เขาเชือดเฉือนได้ตามอำเภอใจ

“หอกเล่มนี้ ทำลายฟ้าเข่นฆ่าปฐพี คือสุดยอดของวิเศษสูงสุดของแดนไถ่ถอน เข่นฆ่าเหล่าเทพและราชันเสมือนดั่งเชือดหมูเชือดไก่” นักพรตไป๋ยื่อมือกำหอกยาวแน่น กล่าวน้ำเสียงเย็นชาและน่าครั่นคร้ามขึ้นมา

เพื่อให้ได้มาซึ่งหอกยาวเล่มนี้ เขาได้จ่ายค่าตอบแทนไปไม่น้อย แต่ว่า กล่าวสำหรับตัวเขาแล้วทุกสิ่งทุกอย่างนับว่าคุ้มค่า เนื่องจากหอกยาวเล่มนี้แข็งแกร่งกว่าอาวุธปฐมบรรพบุรุษทั่วไปอยู่มากทีเดียว หอกยาวเล่มนี้ของเขาเคยเอาชนะอาวุธปฐมบรรพบุรุษมาแล้ว

อาวุธปฐมบรรพบุรุษกล่าวสำหรับผู้คนบนโลกนับว่ามีความแข็งแกร่งมากที่สุดแล้ว ลองนึกภาพดู การที่หอกยาวเล่มนี้ของเขาเคยเอาชนะอาวุธปฐมบรรพบุรุษมาแล้ว ใต้หล้านี้ อาวุธที่แข็งแกร่งมากไปกว่าหอกยาวเล่มนี้ของเขาคงมีอยู่ไม่มากแล้ว

สายตาของหลี่ชิเย่ได้ตกไปอยู่บนหอกยาวเล่มนั้น ยิ้มกล่าวเรียบเฉยขึ้นมาว่า “มาจากแดนไถ่ถอนนะเนี่ย น่าสนใจ เพียงแต่ไม่รู้ว่าเจ้ามีความเข้าใจในหอกยาวเล่มนี้ของตนสักเท่าไรกันเล่า”

แววตาของนักพรตไป๋ยื่อพลันดูน่าเกรงขามเมื่อถูกถามคำถามเช่นนี้ กล่าวน่าครั่นคร้ามว่า “ข้าต้องการรู้เพียงแค่ว่าหอกยาวเล่มนี้สามารถทำลายอาวุธปฐมบรรพบุรุษ เทียบเคียงอาวุธยอดเยี่ยมแห่งยุคก็เพียงพอแล้ว”

“สามารถทำลายอาวุธปฐมบรรพบุรุษ เทียบเคียงอาวุธยอดเยี่ยมแห่งยุค?” ทุกคนต่างร้องเสียงแหลมขึ้นมาเมื่อได้ยินคำพูดคำนี้

กล่าวสำหรับระบบถ่ายทอดความคิดทางด้านลัทธิจำนวนมากแล้ว อาวุธปฐมบรรพบุรุษก็คือที่สุดแล้ว สำหรับอาวุธยอดเยี่ยมแห่งยุคนั้น เรียกได้ว่ามันคือเรื่องของพรหมลิขิต เนื่องจากคงไม่มีปฐมบรรพบุรุษผู้ใดยอมทิ้งอาวุธยอดเยี่ยมแห่งยุคเอาไว้ ต่อให้มีก็คงมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น

เวลานี้ หอกยาวเล่มนี้ของนักพรตไป๋ยื่อถึงกับสามารถเอาชนะอาวุธปฐมบรรพบุรุษ เทียบเคียงอาวุธยอดเยี่ยมแห่งยุค ย่อมสร้างความตระหนกยิ่งแก่ทุกคนแน่นอน

“ดูท่า เจ้าเองยังไม่รู้เลยว่าสิ่งที่อยู่ในมือเจ้าคือสิ่งใด” หลี่ชิเย่มองดูหอกยาวเล่มนั้นที่อยู่ในมือนักพรตไป๋ยื่อแล้ว ถึงกับเผยรอยยิ้มที่ลึกซึ้งขึ้นมา และกล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “แต่ว่า วันนี้ข้าก็จะทำความดีสักครั้ง ให้เจ้าได้รู้จักหอกยาวเล่มนี้ที่อยู่ในมือของเจ้า”

“หอกปีศาจแดนอเวจีหอกยาวเล่มนี้กำเนิดขึ้นที่นรกอเวจี ถือกำเนิดขึ้นจากความชั่วร้าย เกิดจากกลิ่นอายผี หอกยาวเล่มนี้มีความร้ายกาจยิ่ง สังหารไร้ซึ่งความปราณี นับเป็นอาวุธร้ายเล่มหนึ่งโดยแท้” หลี่ชิเย่ได้เผยรอยยิ้มที่ลึกซึ้งขึ้นมา

นักพรตไป๋ยื่อถึงกับก้าวถอยหลังก้าวหนึ่งโดยสัญชาตญาณ สีหน้าเปลี่ยนไปมากทีเดียวเมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ของหลี่ชิเย่ และกล่าวว่า “เจ้า เจ้าไปรู้เรื่องนี้มาได้อย่างไรกัน?”

หอกยาวเล่มที่อยู่ในมือของเขานั้น เขาไปได้มาจากแดนไถ่ถอน แลกมาด้วยค่าตอบแทนที่สูงมาก ความจริงแล้ว มีอยู่ไม่กี่คนที่รู้มาว่าเขาเคยได้ทวนลักษณะเช่นนี้มา กระทั่งแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ถึงประวัติความเป็นมาของหอกยาวเล่มนี้ แต่เขารู้ว่าหอกยาวเล่มนี้ถือเป็นของวิเศษยิ่งใหญ่ชิ้นหนึ่งของแดนไถ่ถอน มีความฝืนลิขิตสวรรค์อย่างยิ่ง ดังนั้น เขาจึงทะนุถนอมหวงแหนมาก ไม่ยอมเปิดเผยแก่ผู้ใดง่ายดาย

แม้แต่ก่อนหน้านั้น เขาต่อสู้กับหลี่ชิเย่มาถึงสองครั้ง ต่อให้ถูกหลี่ชิเย่ยิงถล่มจนกลายเป็นเนื้อบดเขาก็ไม่ได้งัดเอาอาวุธเล่มนี้ออกมาใช้ มีเพียงขณะสังหารราชันแท้จริงมู่เจี้ยนจึงได้นำออกมาใช้ เวลานี้ เมื่อถึงคราวจะต้องต่อสู้ชี้ขาดกับหลี่ชิเย่ เขาจึงจำเป็นต้องนำเอาหอกยาวเล่มนี้ออกมาอีกครั้งหนึ่ง

เป็นดั่งที่เขาได้พูดเอาไว้อย่างนั้น นี่แหละคือธาตุแท้ภายในของเขา นี่แหละคือท่าไม้ตายที่แท้จริงของเขา ไม่ใช่ ‘ไป๋ยื่อตัดวัฏสงสาร’ ของเขา

“หอกปีศาจแดนอเวจีเล่มนี้ของเจ้าข้าเอาไว้แน่นอนแล้ว” หลี่ชิเย่เผยรอยยิ้มที่ลึกซึ้งออกมา กล่าวเรียบเฉยขึ้นมาว่า “หอกปีศาจแดนอเวจีลักษณะเช่นนี้ตกไปอยู่ในมือของเจ้าเป็นความสิ้นเปลืองเท่านั้น”

“ฝันไปเถอะ” นักพรตไป๋ยื่อส่งเสียงฮึน่าเกรงขามขึ้นมา กล่าวน้ำเสียงเย็นชาว่า “หอกเล่มนี้ได้ถูกข้าหลอมกลั่นแล้ว มันได้กลายเป็นเนื้อเดียวกันกับสุดยอดสัจธรรมของข้า เจ้าคิดจะชิงมันไป ฝันเฟื่องไปเถอะ”

“เจ้าจะได้รู้เร็วๆ นี้แล้วล่ะ” หลี่ชิเย่ยิ้มเฉยเมย และเอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “ก็ดี เริ่มต้นเถอะ ให้ข้าได้ทดสอบดูว่าหอกปีศาจเล่มนี้มีความคมสักแค่ไหนกัน”

ขาดคำ ได้ยินเสียงดังตูมเสียงหนึ่ง ทั่วร่างของหลี่ชิเย่คล้ายดั่งแผ่ประกายสีทองออกมา ในพริบตาเดียวนั่นเอง ทั่วร่างของหลี่ชิเย่ส่งประกายแวววับ เสมือนหนึ่งร่างกายของเขาหลอมสร้างขึ้นจากทองคำอย่างนั้น ดุจดั่งเป็นสุดยอดกายเพชรอย่างนั้น

“ให้โอกาสเจ้าได้ลงมือสักครั้ง” ในขณะนี้หลี่ชิเย่ที่มีประกายสีทองหมื่นจ้าง แลดูมีเสน่ห์ของความเป็นผู้อยู่ในฐานะสูงสุด เหมือนว่าเวลานี้เขานั่นแหละคือผู้บงการโลกที่แท้จริง ฟ้าดินจักรวาลล้วนแล้วแต่อยู่ในกำมือของเขา

ในเวลานี้ดวงตาทั้งสองของนักพรตไป๋ยื่อถึงกับดูน่าเกรงขามขณะมองดูหลี่ชิเย่ที่มีประกายสีทองหมื่นจ้าง ในขณะนี้เอง ดวงตาทั้งสองของเขาพลันพวยพุ่งเป็นประกายโลหิต โดยที่ประกายโลหิตแต่ละสายเต็มไปด้วยความทารุณโหดร้าย เต็มไปด้วยปณิธานการฆ่า

เสียงตูม…ดังสนั่น ในพริบตาเดียวนั่นเอง นักพรตไป๋ยื่อก็ได้พวยพุ่งประกายออกมาทั่วร่าง แต่ว่า การพวยพุ่งประกายในครั้งนี้ของนักพรตไป๋ยื่อนั้น ไม่หลงเหลือไว้ซึ่งบุคลิกลักษณะเฉพาะของผู้เป็นผู้บำเพ็ญตนอีกต่อไป ก่อนหน้านั้น ขณะที่นักพรตไป๋ยื่อพวยพุ่งประกายออกมานั้น ตัวเขาเสมือนดั่งเป็นผู้สูงส่งที่บรรลุมรรคผล มีท่วงท่าของผู้ที่จะบรรลุกลายเป็นเซียนอย่างนั้น

เวลานี้ ขณะที่นักพรตไป๋ยื่อได้พวยพุ่งเป็นประกายโลหิตออกมาทั่วร่าง ประกายโลหิตทุกๆ สายล้วนแล้วแต่แลดูช่างสดใสอะไรอย่างนั้น กระทั่งแฝงไว้ด้วยกลิ่นคาวเลือด ขณะที่ประกายโลหิตเช่นนี้พวยพุ่งขึ้นอย่างรุนแรงนั้น ทันใดนั้นเอง เหมือนว่าได้ทำให้ผู้คนมองเห็นวิญญาณพยาบาทนับล้านล้านกำลังส่งเสียงคำราม วิญญาณพยาบาทนับล้านล้านกำลังร้องเสียงแหลมอยู่ เสมือนดั่งเป็นนรกอเวจีอย่างนั้น ทำให้ผู้คนถึงกับรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึง

จากการที่ประกายโลหิตได้พุ่งขึ้นไปอย่างรุนแรงนั้น มองเห็นเลือดแห่งความชั่วร้ายรอบตัวนักพรตไป๋ยื่อที่ทะลักออกมา และท่วมฟ้าดินจนมิดในพริบตาเดียว ท่วมท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวจนจมมิด เลือดแห่งความชั่วร้ายที่พวยพุ่งออกมาจากตัวของเขานับว่าน่ากลัวเหลือเกิน

ได้ยินเสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดดังขึ้น เมื่อเลือดชั่วร้ายโหมซัดผ่านไปนั้น มองเห็นดวงดาวแต่ละดวงพลันแห้งเหี่ยว เหมือนหนึ่งดวงดาวแต่ละดวงถูกดูดเอาพลังแก่นไปจนสิ้นอย่างนั้น น่าสยองขวัญมากเหลือเกิน

ในเวลาเดียวกันนี้ เดิมกฎเกณฑ์สัจธรรมแต่ละข้อที่ลากเป็นหางยาวด้านหลังของเขานั้น นาทีนี้เสมือนดั่งน้ำตกสวรรค์ที่พุ่งขึ้นอย่างรุนแรง ประดุจดั่งนกยูงรำแพนที่ปรากฏขึ้นด้านหลังของเขา

เดิมทีกฎเกณฑ์แต่ละข้อนี้เป็นของปฐมบรรพบุรุษ มีพลังน่าเกรงขามและคุณธรรม แต่ว่า เวลานี้กฎเกณฑ์แต่ละข้อเหล่านี้เหมือนมังกรเลือดที่มาจากนรกอเวจีอย่างนั้น หน้าตาน่าเกลียดน่ากลัว ร้องคำรามไม่หยุด

“นี่ นี่ช่างน่ากลัวเหลือเกิน” มองดูนักพรตไป๋ยื่อที่มีลักษณะเปลี่ยนไปเช่นนี้ ทุกคนต่างร่างสั่นเทิ้มทีหนึ่ง นาทีนี้นักพรตไป๋ยื่อไหนเลยยังมีบุคลิกลักษณะของความเป็นเทพแท้จริงขั้นอมตะ ชั้นคงความอมตะตลอดกาลอีก ไหนเลยยังมีจิตของความเป็นผู้สูงส่งที่บรรลุมรรคผล ภาพรวมของเขามองดูแล้วคล้ายเป็นจอมมารที่ก้าวออกมาจากนรกอเวจี ทารุณโหดร้ายและกระหายเลือด ทำให้ผู้พบเห็นต้องตัวสั่นงันงก และรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึง

“ฆ่า…” เวลานี้นักพรตไป๋ยื่อไม่จำเป็นต้องกล่าวให้มากความ ส่งเสียงคำรามออกมา หอกปีศาจแดนอเวจีในมือโจมตีออกไปทันที

เสียงตึงเสียงหนึ่งดังขึ้น หอกปีศาจแดนอเวจีส่งเสียงคำรามเสียงยาวขึ้นมาโดยพลัน ทั่วฟ้าดินมืดมิดในพริบตาเดียวนั่นเอง เหมือนว่าฟ้าดินถูกบดบังทั้งหมด ฟ้าดินและสรรพสิ่งคล้ายถูกกลืนกินไปแล้วอย่างนั้น

ขณะที่ความมืดมาเยือนในพริบตาเดียวนั้น เสมือนดั่งร้อยผีที่ใช้อำนาจบาตรใหญ่ ฟ้าดินส่งเสียงร้องไห้ดุจดั่งเสียงผีสางและหมาป่า นาทีนี้ทั่วฟ้าดินคล้ายดั่งกลับกลายเป็นนรกอเวจีที่น่ากลัวที่สุด

แต่ว่า เหตุการณ์ประหลาดที่น่ากลัวมาไวไปไว จังหวะที่เสียงตึงเสียงยาวยังไม่ทันสิ้นสุดนั้น ความชั่วร้ายทั่วฟ้าดินได้รวมตัวกัน ในพริบตาเดียวนี้เอง ความชั่วร้ายในโลกทั้งหมด ผีร้ายหมื่นยุคล้วนแล้วแต่ เข้าสิงอยู่ในหอกยาวเล่มนี้ทันที

ท่ามกลางเสียงตึงเสียงคำรามเสียงยาว หอกยาวได้โจมตีทันที หนึ่งหอกที่สังหารเด็ดขาด แฝงไว้ซึ่งความชั่วร้ายของมารร้าย นำมาซึ่งความชั่วร้ายที่น่ากลัว ขณะที่หอกนี้สังหารออกไปนั้น ขณะที่มันยังโจมตีไม่ถึง เสมือนว่าความชั่วร้ายของมันพลันแทงทะลุหัวใจผู้นั้นอย่างนั้น พลันทำให้ความชั่วร้ายเข้ายึดครองทันที

…………………………………………….