เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 1

 

“องค์หญิง เหตุใดท่านถึงคิดสั้นแบบนี้ คุณชายแห่งจวนท่านเสนาบดีหย่ากับท่าน ท่านไปขอความเป็นธรรมจากฝ่าบาทได้นี่ อย่างไรเสียฝ่าบาทไม่มีทางปล่อยให้ท่านต้องรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ แล้วไยท่านถึงทำแบบนี้ ฮือๆ ”

 

 

…

 

 

บนเตียงใหญ่ฉลุลวดลายงดงาม เฟิงหรูชิงนอนนิ่งเงียบ เสียงร้องกระซิกที่ข้างหูทำให้นางรู้สึกรำคาญ หว่างคิ้วขมวดเข้าหากันเบาๆ และอาจเป็นเพราะนางไม่ได้ดื่มน้ำมานาน เสียงจึงฟังดูแหบแห้ง

 

 

“เงียบสักที ตกลงจะให้ข้านอนพักผ่อนไหม”

 

 

สุ้มเสียงที่แม้จะแหบแห้งไปบ้าง แต่ยังคงไพเราะน่าฟังดังเช่นเสียงธารน้ำไหล ทำเอาเฟิงหรูชิงตกใจลุกขึ้นนั่งบนเตียงในทันที

 

 

เส้นเสียงของนาง…

 

 

เป็นไปได้อย่างไร ในปีนั้นเส้นเสียงของนางถูกพิษจนกลายเป็นใบ้ไปแล้วนี่ ชาตินี้ไม่มีทางจะกลับมาพูดได้อีกแล้ว

 

 

แล้วทำไม…นางจึงเปล่งเสียงออกมาได้

 

 

เฟิงหรูชิงคลึงขมับที่ปวดตุบๆ ระหว่างที่นางยังไม่ทันตั้งสติได้ ที่ข้างเตียงแลไปเห็นสาวน้อยผู้หนึ่งยืนอยู่ด้วยทีท่าดีอกดีใจ

 

 

สาวน้อยผู้นี้ใบหน้าสะสวย ผิวพรรณขาวผุดผ่อง ที่ขอบตารื้นด้วยน้ำตาซึ่งไม่ทันได้ปาดออก นัยน์ตาทั้งสองอันสดใสเต็มเปี่ยมไปด้วยความยินดี จ้องมองดูเฟิงหรูชิงที่ลืมตาขึ้นแล้วอย่างไม่กะพริบตา

 

 

“องค์หญิง ท่านฟื้นแล้ว ฮือๆ ”

 

 

องค์หญิง?

 

 

คิ้วของเฟิงหรูชิงขมวดเป็นปม

 

 

เดี๋ยวนะ!

 

 

ถ้าจำไม่ผิด นางน่าจะอยู่ในสถานฟื้นฟูผู้ป่วยนี่ เหตุใดพอตื่นขึ้นแล้วจึงมาอยู่ที่นี่ได้

 

 

“เจ้าเป็นใครกัน”

 

 

หลังจากนิ่งเงียบอยู่ชั่วอึดใจหนึ่ง เฟิงหรูชิงได้เอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

 

 

สาวน้อยตาค้าง นางมองดูเฟิงหรูชิงด้วยท่าทีตกตะลึงจนลืมไปแล้วว่ากำลังร้องไห้อยู่ ใบหน้างดงามกลับซีดขาว แววตาเต็มไปด้วยความตกใจ

 

 

“นี่ ท่าน…”

 

 

ขณะที่เฟิงหรูชิงกำลังจะซักไซ้ต่อ ไม่มีใครรู้ว่าสาวน้อยผู้นั้นจะกลับหลังหันแล้ววิ่งออกประตูไปอย่างเร่งรีบ

 

 

เฟิงหรูชิงเอื้อมมือหวังจะคว้าตัวนางเอาไว้ นิ้วมือที่ลากผ่านชายเสื้อ สายลมพัดพลิ้ว สาวน้อยผู้นั้นหายวับไปกับตา

 

 

ความรู้สึกปวดจี๊ดที่ขมับกลับมาอีกครั้ง เฟิงหรูชิงกางนิ้วมือออก นวดคลึงที่ขมับของตนเบาๆ และในเสี้ยววินาทีนั้น เสียงดังฟับ ชุดความทรงจำจากสมองส่วนลึกก็พุ่งเป็นสาย ราวกับหัวจะระเบิดออก

 

 

ชั่วขณะนั้น เป็นคราวที่เฟิงหรูชิงตกใจตาค้างบ้าง

 

 

ทั้งๆ ที่หล่อนควรอยู่ในสถานฟื้นฟูผู้ป่วย แต่พอตื่นขึ้นมา หล่อนกลับมาอยู่ในทวีปชางเยว่แทนที่จะอยู่ที่หัวเซี่ย

 

 

แถมยังกลายเป็นพระธิดาคนโตของฮ่องเต้แห่งแคว้นหลิวอวิ๋น มิหนำซ้ำยังเป็นหญิงม่ายที่ถูกสามีทิ้ง

 

 

ใช่แล้ว แม้กายนี้คือองค์หญิงผู้สูงศักดิ์ แต่กลับเป็นหญิงม่ายที่เพิ่งถูกหย่าไปไม่นาน

 

 

เหตุผลไม่มีอะไรมาก เพราะองค์หญิงผู้นี้ได้รับความรักและการตามใจจากฮ่องเต้ แต่ไหนแต่ไรมาหาได้ยำเกรงสิ่งใดไม่ คิดจะทำอะไรก็ทำ นับแต่ได้พบกับหลิ่วอวี้เฉินคุณชายแห่งจวนเสนาบดีผู้มีวิชาเป็นเลิศเหนือบรรดาคู่แข่งในการประลองภูมิความรู้และวิทยายุทธจนเกิดเป็นรักแรกพบเมื่อหลายเดือนก่อน นางก็ตั้งสัตย์สาบานไว้ว่าจะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้นถ้าไม่ใช่เขา

 

 

ฮ่องเต้ตามใจพระธิดาองค์นี้เป็นที่สุด ราวกับว่าหากคว้าดาวและเดือนลงมาให้ได้ก็จะเอามาให้

 

 

ทุกสิ่งที่พระธิดาต้องการ มีหรือจะไม่สนองให้

 

 

จึงรีบมีพระราชโองการลงไป ให้หลิ่วอวี้เฉินแต่งงานกับองค์หญิง

 

 

แต่หลิ่วอวี้เฉินกลับผูกสมัครรักใคร่กับถานซวงซวงบุตรสาวคนโตของตระกูลขุนนางไท่ฟู่ อยู่ก่อนแล้ว ด้วยเหตุที่ฮ่องเต้มีพระราชโองการจึงทำให้คู่รักคู่นี้ต้องแยกออกจากกัน

 

 

เมื่อหลิ่วอวี้เฉินถูกบังคับให้ต้องแต่งงานกับองค์หญิงผู้มีชื่อเสียงฟอนเฟะผู้นั้น จะรู้สึกเต็มใจได้อย่างไร ด้วยเหตุนั้นหลายเดือนนับตั้งแต่แต่งงานกัน เขาไม่เคยกลับมาอยู่บ้าน ไม่ยอมมาพบหน้าเฟิงหรูชิงสักครั้ง นับประสาอะไรกับการอยู่ร่วมเรียงเคียงหมอน

ติดตามต่อได้ที่ meenovel.com

 

เดิมทีเป็นแบบนี้ ต่างฝ่ายต่างอยู่กันไม่มีปัญหาอะไร แต่ด้วยองค์หญิงมุทะลุเกินไป นางไม่เพียงตบตีถานซวงซวง แถมยังทำให้ฮูหยินของท่านเสนาบดีโมโหจนหน้ามืดเป็นลม หลิ่วอวี้เฉินรู้สึกโกรธจนไม่สนว่านางเป็นพระธิดาของฮ่องเต้ เขาร่างจดหมายหย่าเพื่อหย่าร้างกับองค์หญิงโดยทันที