กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - ตอนที่ 09 รับสมัครล่าม

อ่านนิยาย กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม บทที่ 9 ออนไลน์

“คุณต้องการให้ฉันตอบอย่างไรขา?” คำบอกเล่าของไป๋จวู่เวย ทำคุณบอกต่อไม่ติดเลยด้วย

หรือจะให้บอกว่าขออภัยจ้ะ ฉันไม่สมควรมีการหมั้นหมายกับต้องจิ่งห้าว แล้วก็แยกพวกคุณออกมาจากกัน?

อย่างนั้นมันแกล้งเกินความจำเป็น

อีกอย่างการหมั้นหมายเป็นแม่ของทั้งคู่ตกลงกันไว้ จะให้คุณทำเช่นไร?

ต้องจิ่งห้าวหรี่ตาเพ่งมองคุณไว้ ก้าวเท้าอย่างไม่ช้าไม่เร็ว บรรยากาศมีความอึดอัดอบอวลอยู่โดยที่ไม่รู้ตัว หลินสินเหยียนถอยหลังไปก้าวหนึ่งอย่างกักคุมเองมิได้ “ฉันมิได้แกว่งเท้าหาเสี้ยนคุณมั้งค่ะ?”

ไป๋จวู่เวยเดินมาควงของเขาไว้ “อะห้าว อย่าโกรธเลยจ๊ะ ฉันไม่ดีเอง ไม่สมควรบอกคำกล่าวพวกนั้น คุณพึ่งจะแต่งเข้ามาไม่นาน แท้จริงฉันไม่สมควรมาเลย คุณพักเช้าตรู่ๆหน่อยนะคะ ฉันกลับก่อนแล้วจ้ะ”

“ผู้ที่ควรจะไปไม่ใช่คุณ” ควรจิ่งห้าวย้อนกลับมาดึงข้อมือคุณขั้นข้างบน

ไป๋จวู่เวยแอบดีอกดีใจ หากแม้ต้องจิ่งห้าวได้บอกให้เห็นอย่างแจ่มแจ้งแล้วว่าจะอยู่กับคุณ แม้กระนั้นไม่เคยมีความคิดด้านนั้นกับคุณเลย

ความประพฤติปฏิบัติของต้องจิ่งห้าวในวันนี้ ทำให้คุณดีอกดีใจจนถึงเนื้อเต้น

เนื่องจากว่าอย่างไรหญิงในคืนนั้นไม่ใช่คุณ มีเพียงแค่กำเนิดความเชื่อมโยงกันจริงๆคุณถึงจะผูกจิตใจเพศชายคนนี้ได้อยู่มือ

หลินสินเหยียนมิได้ดูไปข้างบน เพียงแค่หันกลับเข้าห้องนอนอย่างเงียบๆ

ไป๋จวู่เวยหันกลับไปก็มองเห็นรูปร่างซูบผอมเพรียวลมของหลินสินเหยียนเข้าห้องนอนพอดิบพอดี จู่ๆคุณพบว่าเสมือนเงาของเพศหญิงคืนนั้นมากมาย

คืนนั้น คุณควบคุมความอิจฉาริษยาและก็ความชิงชังในใจไว้ หาสาวบริสุทธิ์คนหนึ่งให้ต้องจิ่งห้าวนับว่าเป็นข้อจำกัดสูงสุดของคุณแล้ว คุณไม่ต้องการที่จะไปมองหญิงที่พัลวันเคลียคลอกับควรจิ่งห้าวเป็นเพศหญิงแบบไหน

แต่ในตอนที่เพศหญิงคนนั้นจากไป คุณมองเห็นเงาที่ซูบผอมเพรียวลมเงานั้นอยู่แว็บๆ

ถึงว่าคุณถึงรู้สึกประหลาดใจตลอด ว่ามองเห็นหลินสินเหยียนแล้วมีความรู้สึกรู้จัก

ที่จริงความสนิทสนมแบบงี้ มิได้จู่ๆก็โผล่มาเอง

พอนึกถึงเพศหญิงในคืนนั้นบางครั้งก็อาจจะเป็นหลินสินเหยียน ไป๋จวู่เวยก็ใจไม่ดีอย่างแรง

คุณจะปลดปล่อยให้หลินสินเหยียนอยู่ข้างกายของต้องจิ่งห้าวมิได้อีกเด็ดขาด

การสัมผัสอย่างใกล้ชิด จะก่อให้ควรจิ่งห้าวเจอพิรุธอย่างหลีกเลี่ยงมิได้

เนื่องจากว่าอย่างไรซะก็เป็นสตรีที่เคยกายแนบกายกับเขา

ไป๋จวู่เวยเข้ามาในห้องนอนก็ไม่ว่างมาสนใจว่าเป็นกุลสตรีหรือไม่ คุณกอดเอวบางของต้องจิ่งห้าวไว้ ซบอยู่ที่อ้อมอกเขาแล้วพูดเสียงอ่อนโยน “อะห้าว ให้ฉันเป็นเพศหญิงของคุณอีกรอบนะคะ”

ระหว่างที่บอกคุณก็ได้จูบมา ควรจิ่งห้าวอึ้ง กับการเสนอของไป๋จวู่เวย เขากลับหมดอารมณ์ที่เพศชายธรรมดาต้องมีเลย

เว้นแต่คืนนั้น เขาปราศจากความอยากกับคุณเลยสักหน่อย!

ในเวลาที่ปากของไป๋จวู่เวยจะตามติดมา เขาได้หันไปอีกทาง ทำให้ไป๋จวู่เวยผิดหวัง

“นี่ก็มืดค่ำแล้ว คุณนอนรุ่งเช้าๆครับ”ต้องจิ่งห้าวดึงคอเสื้อที่มิได้แน่นเลย อารมณ์ค่อนข้างจะรำคาญ

ส่วนอารมณ์เสียอะไรนั้นเขาเองก็ไม่รู้จักเช่นกัน รำคาญตนเอง อารมณ์เสียที่ตนเองหมดอารมณ์ที่เพศชายต้องมีกับคุณ นี่ทำให้เขามีความคิดว่าตนเองผิดปกติ

มือทั้งคู่ของไป๋จวู่เวยกุมไว้แน่น สีหน้าท่าทางค่อนข้างจะอกน้อยใจ “อะห้าว คุณรังเกียจฉันหรือไม่ค่ะ——”

“คุณอย่าคิดมากเลยค่ะ” ควรจิ่งห้าวกดเสียงไว้ และก็กอดไหล่ของคุณ“คืนวันนี้นอนพักตรงนี้นะ”

ไป๋จวู่เวยเป็นหญิง คุณรู้เรื่องอย่างดีเยี่ยมว่าเพศชายคนหนึ่งหมดอารมณ์กับคุณ มันแสดงว่าอย่างไร

คุณนอนลงบนเตียงอย่างเชื่อฟัง แม้กระนั้นเบ้าตาแดงก่ำ กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผมน้ำตาหมุนอยู่ในเบ้าตา กลับไม่ไหลลงมาเลย

ใบหน้าที่ฝืนใจรู้สึกน้อยใจแท้ๆแต่ทรหดอดทนปานนั้น

ต้องจิ่งห้าวใจสั่นน้อย คืนนั้นคุณก็ทรหดอดทนปานฉะนี้ล่ะ ไม่ว่าเขาจะทรมาทรกรรมอย่างไร คุณก็ไม่เคยแผดเสียงออกมาเลย

ใจอ่อนลงมามากมาย เขานั่งอยู่ที่ขอบเตียงแล้วก็คลุมผ้าให้คุณ “อย่าคิดเพ้อเจ้อเลยคะ คอยผมให้ฐานะเกียรติศักดิ์กับคุณแล้ว ผม……เอาคุณแน่ๆ”

ไป๋จวู่เวยก้มศีรษะ คุณอยู่ข้างกายควรจิ่งห้าวมานาน ทราบนิสัยของเขาดีพอควร ถึงไม่รัก แม้กระนั้นด้วยหน้าที่เขาจำเป็นที่จะต้องรับผิดชอบคุณแน่ๆ

ควรจิ่งห้าวถอดเสื้อสูทแล้วเดินออกมาจากห้องนอน เขาลงมาด้านล่าง โยนเสื้อสูทไปที่ที่บนโซฟา ตามมาด้วยทิ้งตัวลงไปในโซฟา ขาที่เรียวยาวพิงอยู่บนโต๊ะชา แหงนอิงอยู่บนโซฟา ดูแล้วออกจะอ่อนล้า

ตอนเช้าพรุ่งนี้

ในขณะที่หลินสินเหยียนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเดินออกมา ควรจิ่งห้าวกำลังนั่งมองข้อมูลการคลังแล้วก็เศรษฐกิจวันนี้อยู่หน้าโต๊ะรับประทานอาหาร เสมือนไป๋จวู่เวยจะเข้าหัวใจเขาอย่างดีเยี่ยม ได้ต้มการแฟดำเข้มข้นให้เขาไว้กาหนึ่ง

ป้าหยูได้เตรียมอาหารเช้าตรู่เสร็จ หลินสินเหยียนเพียรพยายามทำเสมือนไม่มีตัวตน ไม่ส่งเสียง นั่งอยู่ที่ปลายโต๊ะ เว้นระยะห่างกับพวกเขา รวมทั้งก้มหน้าก้มตาทานโจ๊ก

ป้าหยูชูไข่ทอดมา มองเห็นเค้าหน้าที่ไม่เอาถ่านของหลินสินเหยียนแล้วย่นคิ้วแน่น คุณนั่นแหละคือคนมีฐานะความโด่งดัง เพราะเหตุไรอยู่ต่อหน้าต่อตาภรรยาน้อยจะต้องต้อยต่ำขนาดนี้ด้วย?

ป้าหยูแกล้งแผดเสียง “คุณสุภาพสตรีค่ะ คุณคงจะนั่งใกล้คุณผู้ชายนะคะ”

เอ่อ?

หลินสินเหยียนแหงนหน้า

ต้องจิ่งห้าวก็แกล้งวางหนังสือพิมพ์ในมือลง

ทั้งสองมองตากันแล้วต่างก็อึ้ง หลินสินเหยียนแค่นึกถึงเมื่อคืนนี้เพศชายคนนี้มองหน้าตนเองอย่างเย็นชาขนาดนั้น คุณก็หนาวสั่นไปถึงหน้าอกแล้ว

ในขณะที่ควรจิ่งห้าวยังเด็กอยู่ก็เสียแม่ไปแล้ว ป้าหยูเป็นคนรอดูแลเขาตลอดมา

meenovel.com/novel/konlayut-ded/

สำหรับคนวัยชราที่ดูแลเขาท่านนี้ เขานับถือมากมาย โดยเหตุนั้นป้าหยูพูดจาก็เลยออกจะตามสะดวก

สมรสกับเขา พวกเขาต่างคนต่างเอาสิ่งที่เราเองอยาก หลินสินเหยียนรู้สึกไม่สมควรก่อกวนชีวิตส่วนตัวของเขา รับประทานโจ๊กคำในที่สุดเสร็จ คุณได้บอกด้วยรอยยิ้ม “ฉันทานอิ่มแล้ว พวกท่านเบาๆทานนะคะ”

ภายหลังจากเมื่อคืนนี้ หลินสินเหยียนรู้สึกได้ว่าต้องจิ่งห้าวห่วงใยไป๋จวู่เวยมาก ด้วยเหตุนั้นคุณอยู่เป็นหน่อยจะดีมากกว่า

ราวกับด้านหลังมีเภทภัยกำลังติดตามคุณอยู่ คุณเดินเร็วมาก

ต้องจิ่งห้าวมองดูเงาที่รีบเร่งของหลินสินเหยียนแล้วหรี่ตาลงมา

ไป๋จวู่เวยเก็บความคิดไว้ พร้อมถามเสียงต่ำ “บางทีอาจจะเนื่องจากมีฉันอยู่ คุณไม่ค่อยเคยชิน ถัดไป——”

ควรจิ่งห้าวชูนมแก้วหนึ่งมาวางที่ข้างหน้าคุณ “อีกหนึ่งเดือน คุณก็จะไปจากที่นี่แล้ว”

ไป๋จวู่เวยหลุบตาลง สำหรับคุณแล้วหนึ่งเดือนนี้มันช่างนาน

หลินสินเหยียนกลับมาที่ห้องนอน เปิดมองใจความที่ฝากไว้ที่58.com ได้รับการตอบกลับแล้วว่าให้คุณไปสัมภาษณ์งาน พอเพียงต้องจิ่งห้าวกับไป๋จวู่เวยจากไป หลินสินเหยียนเองก็ได้เดินออกมาจากวิลล่า รวมทั้งนั่งรถยนต์ไปสัมภาษณ์งาน

ว่านเยว่กลุ่ม อาคารสูงเสียดฟ้า ใหญ่มหึมาโอ่อ่า!

หลินสินเหยียนยืนอยู่หน้าอาคาร สูดหายใจลึกๆทีนึง ถึงก้าวเท้าเดินเข้าไป

คุณเรียนมหาลัยไม่จบ สามารถหางานที่สมควรได้มันไม่ง่ายเลย ฉะนั้นก็เลยต้องการสมัครงานคราวนี้เสร็จ แล้วก็ได้โอกาสได้ปฏิบัติงาน

โซนสัมภาษณ์มีผู้คนยืนเยอะไปหมด แต่ละคนสวมเสื้อผ้าที่เป็นทางการ ในโทรศัพท์มือถือประวัติแบบย่อสำหรับเพื่อใช้ในการสำหรับสมัครงานไว้ ราวกับกระทำการเตรียมมาอย่างดีเยี่ยมกับการสัมภาษณ์งานคราวนี้ แต่ว่าหลินสินเหยียนสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์ ดูเหมือนกับว่าไม่เข้ากันเลย

ไม่ราวกับคนมาสัมภาษณ์งานเลย

คุณละเลยสายตาแปลกๆที่ดูมาเป็นตอนๆนั่งรออยู่ด้านข้างอย่างเงียบๆ

ผ่านไปแทบหนึ่งชั่วโมง ถึงเรียกชื่อของหลินสินเหยียน

งานล้างถ้วยชามและก็ส่งหนังสือพมพ์แบบงี้ ก็เอามาเป็นประสบการณ์ในการทำงานมิได้ คุณไม่มีวุฒิการศึกษา เลยมิได้ทำประวัติโดยย่อ

คนสัมภาษณ์งานมองประวัติการทำงานที่เสมือนกระดาษขาวของคุณแล้วย่นคิ้วน้อย “คุณเป็นภาษาของประเทศAได้อย่างไรค่ะ?”

นี่ไม่ใช่ภาษาที่ใช้กันโดยปกติ

ป้ายรับสมัครงานนี้โพสต์อยู่เป็นเวลายาวนานมาก ก็ไม่มีผู้มาสมัครงานเลย

หลินสินเหยียนรำลึกถึงทุกสิ่งของอดีตกาลและได้กำมือไว้แน่น “ฉันเคยดำรงชีวิตอยู่ตรงนั้น เพื่อติดต่อสื่อสารกับคนภายในเขตแดนได้ดียิ่งไปกว่า เป็นภาษาแล้วก็ตัวอักษรที่ฉันตั้งมั่นเรียนโดยเฉพาะอย่างยิ่งจ้ะ……”

เสียงนี้——

ในมือของไป๋จวู่เวยถือเอกสารอยู่ เดินผ่านโซนสัมภาษณ์งาน ได้ยินเสียงที่ออกจะเคยชินนี้ คุณมองดูไปตามเสียงก็มองเห็นหลินสินเหยียน หัวใจคุณหยุดเต้นทันควัน