กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - ตอนที่ 11 อย่าหลงกลด้วยรูปลักษณ์ภายนอก

อ่านนิยาย กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม บทที่ 11 ออนไลน์

ในช่วงเวลานั้นยังเห็นได้ชัดอยู่เลยว่าพึงพอใจในตัวคุณ หลินสินเหยียนย่นคิ้ว หรือเขาพบผู้ที่เหมาะอย่างยิ่งกว่าแล้ว

พอเพียงคิดอย่างงี้ หลินสินเหยียนก็มิได้คิดว่ายากที่จะสารภาพขนาดนั้น

ช่วงเย็น

ควรจิ่งห้าวกลับมาก็ขังตนเองไว้ภายในห้องทำงาน ดูราวกับว่าจะเกิดเรื่องงาน

เมื่อช่วงเวลาบ่ายหลินสินเหยียนได้ถามเกี่ยวกับของกินที่ควรจิ่งห้าวถูกใจจากป้าหยู รวมทั้งเตรียมอาหารเย็นด้วยตัวเอง

ป้าหยูยิ้มแล้วกล่าวว่า “นี่แหละเป็นสิ่งลูกสะใภ้ควรทำ”

หลินสินเหยียนก้มหน้าแล้วยิ้ม ถ้าเกิดไม่ใช่ด้วยเหตุว่ามีคนเรียกร้อง หนูก็ไม่ไปเอาอกเอาใจเขาก่อนหรอกจ้ะ

ป้าหยูถอนใจ “คุณผู้หญิงเสียชีวิตไปเร็ว คุณผู้ชายใหญ่ก็ไปสมรสกับเีมียน้อย ส่วนคุณผู้ชายน้อยก็กลับมานานๆครั้งเท่าไร บุคคลอื่นมีความเห็นว่าเขาเย็นชา แม้กระนั้นข้อเท็จจริงแล้วเขาเป็นผู้ที่ให้ความใส่ใจกับความเกี่ยวพันมากมายเลย

หลินสินเหยียนเองก็มิได้กล่าวอะไร ได้แต่ว่าฟังเฉยๆ

“คุณไป๋ท่านนั้น ช่วยคุณผู้ชายน้อยไว้ตั้งแต่ตอนเด็ก ถัดมาพอเพียงโตขึ้น ก็อยู่กับคุณผู้ชายน้อยตลอด คราวก่อนคุณผู้ชายน้อยก็มิได้ถูกใจคุณ ตั้งแต่กลับมาจากการออกไปปฏิบัติงานนอกสถานที่ ท่าทางของเขาก็แปรไป แม้กระนั้นคุณไม่ต้องเอาใจใส่หรอกนะคะ อย่างไรคุณก็คือผู้ครอบครองอย่างเป็นทางการ” ป้าหยูตบไหล่คุณพร้อมด้วยปลอบโยน

หลินสินเหยียนก้มหน้าแล้วยิ้มอย่างเจ็บร้าว ไม่ว่าเขาจะดีกับผู้ใดกันแน่ คุณไม่สามารถที่จะกล่าวอะไรได้จริงๆ

ทั้งๆที่มันเป็นความชมรมของผัวเมีย แต่พวกเขานั้นต่างไม่คุ้นเคยต่อกันมากมาย

การสมรสคราวนี้ คุณรู้ดี

หลินสินเหยียนมองไปที่ห้องทำงานหนหนึ่ง รำลึกถึงเม็ดกาแฟดำที่ไป๋จวู่เวยเอามาเมื่อเช้า รวมทั้งเลยถามคำถามว่า “ป้าหยู เม็ดกาแฟอยู่ไหนหรอขา ฉันต้องการชงกาแฟให้เขาหน่อย”

ป้าหยูได้ยินด้วยเหตุดังกล่าว คุณก็รู้สึกประสงค์ดี ด้วยเหตุผลดังกล่าวก็เลยถือเม็ดกาแฟส่งให้คุณ และก็บอกคุณว่า “ไม่ต้องเพิ่มนมและก็น้ำตาลนะคะ คุณผู้ชายน้อยไม่ค่อยถูกใจของที่มีรสชาติหวาน”

หลินสินเหยียนก้มศีรษะ และจากนั้นก็ชงกาแฟเสร็จอย่างเร็ว เทลงในแก้วกาแฟละเอียดลออและก็ประณีตบรรจง แล้วหลังจากนั้นก็ถือขึ้นไปด้วยตัวเอง

ควรจิ่งห้าวที่อยู่ในห้องทำงานกำลังพูดคุยโทรศัพท์อยู่ สีหน้าท่าทางมองโกรธ “ข้างบุคคลมันดำเนินการอย่างไรกัน? เพียงแค่หาล่ามคนหนึ่งมันยากขนาดนั้นเลยหรอ? ”

เขารู้เรื่องหลายภาษา แม้กระนั้นภาษาของประเทศAนั้น เขาทำไม่ได้จริงๆเนื่องจากไม่คล่องแคล่ว และก็โครงงานนี้ก็เป็นแผนการที่พึ่งพิงขยายใหม่ มีหลายเรื่องให้จำต้องจัดแจง มีปัญหาด้านภาษา แล้วจะให้เขาจัดแจงยังไงกัน?

“ไปบอกผู้จัดการแผนกบุคคล หนึ่งวัน ฉันให้เวลาเขาหนึ่งวัน หากว่าหาคนมิได้ ก็ให้เขาเก็บข้าวเก็บของออกไปซะ!”

ก๊อกน้ำๆ——

ความขุ่นเคืองของควรจิ่งห้าวนั้นอยู่เต็มอก แล้วจู่ๆมีคนมาเคาะประตู น้ำเสียงก็มิได้เบาลง บอกอย่างเย็นชาว่า “เข้ามา!”

หลินสินเหยียนใจสั่นในทันทีทันใด เขากำลังโกรธอยู่หรอ?

แต่คุณเคาะประตูไปแล้ว แม้กระทั่งเขากำลังโกรธ ก็จำต้องกัดฟันและก็เดินเข้าไป

หลินสินเหยียนมานะฝืนยิ้ม “ฉันชงกาแฟมาให้”

สายตาของต้องจิ่งห้าวมองดูไล่ตั้งแต่หน้าของคุณลงมาถึงกาแฟในมือของคุณ เบาๆหรี่ตาลง กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผมเมื่อเช้ายังหลบหลีกกับเขาเหมือนกับงูกับแมงป่อง

แต่ในขณะนี้ กลับเอากาแฟมาให้เขาเองแบบนั้นหรอ?

เหอะ เพศหญิงคนนี้ช่างตลบตะแลงจริงๆ!

ควรจิ่งห้าววางหูโทรศัพท์รวมทั้งนั่ง รวมทั้งดูการแสดงของคุณเฉยๆเขาต้องการจะมองหน่อยว่าเพศหญิงคนนี้อยากได้ทำอะไรกันแน่!

“ไม่รู้เรื่องว่ามันเป็นแบบที่คุณถูกใจรับประทานรึเปล่า” หลินสินเหยียนวางกาแฟไว้เบื้องหน้าโต๊ะ

ต้องจิ่งห้าวมิได้ขยับ ร่างกายเริ่มบรรเทา พร้อมด้วยนอนอิงเก้าอี้อย่างขี้คร้าน

หลินสินเหยียนบอกอย่างประจบประแจงว่า “ทดลองดูไหม? ”

ควรจิ่งห้าวเลิกขนคิ้วขึ้น เขาทราบแล้ว ว่าเพราะเหตุไรคุณถึงแปรไป

เขากล่าวอย่างเย้ยหยันว่า “อยู่ๆก็มาเอาใจ เนื่องจากว่าต้องการจะถามฉันเกี่ยวกับที่ดินที่อ่าวรีพัลส์เบย์ใช่ไหม? ”

หลินสินเหยียนอึ้งไป ไม่เคยคิดเลยว่า เขาจะคิดโยงไปถึงประเด็นนั้นได้อย่างเร็วขนาดนี้

ขณะเดียวกันนั้น ควรจิ่งห้าวก็คว้าคางของหลินสินเหยียนไว้ “นี่มันเป็นเหตุผลของเครือญาติหลิน ที่ส่งคุณมาสมรสกับฉัน โดยไม่นึกถึงว่าฉันขาทุพพลภาพไม่ใช่หรอ? ”

มือเขาออกแรงหนักมากมาย หลินสินเหยียนรู้สึกเจ็บเป็นอย่างมาก

คุณอ้าปาก ต้องการจะชี้แจง

แต่จะชี้แจงอย่างไรกันล่ะ?

กล่าวว่า คุณเป็นผู้ที่ถูกละทิ้งแบบนั้นหรอ?

เขาจะเชื่อไหม?

“ฉันไม่ใช่——”

“ออกไป！”ต้องจิ่งห้าวสลัดคุณออก

หลินสินเหยียนถูกสลัดออกมาอย่างเร็ว แขนเผลอไปชนกาแฟอปิ้งไม่ทันระวัง ของเหลวสีดำซึมใส่เอกสารบนโต๊ะ สีหน้าท่าทางของควรจิ่งห้าวก็มืดมนลงในทันทีทันใด

หลินสินเหยียนไม่เคยคิดต้องการจะทำให้มันเป็นอย่างงี้ รีบเข้าไปเช็ดถูในทันที

ต้องจิ่งห้าวจับเอกสารออกมา และก็ว่ากล่าวอย่างหนักว่า “บอกให้ออกไปมิได้ยินรึยังไง?!”

เขาเกลียด ใบหน้าของผู้ที่เกาะผู้อื่นเพื่อผลตอบแทนหรอก!

หลินสินเหยียนหัวใจจำเป็นต้องออกไป

“ประเดี๋ยวก่อน เอาของเหล่านี้ออกไปด้วย!”ต้องจิ่งห้าวดูแล้วรู้สึกหงุดหงิด

หลินสินเหยียนเอากาแฟออกมา

meenovel.com/novel/konlayut-ded/

เวลาข้าวเย็น ควรจิ่งห้าวทานข้าวเสร็จและกลับไปที่ห้อง

หลินสินเหยียนถอนใจอย่างเงียบๆคนคนนี้นิสัยห่วย ต้องการจะใกล้ก็ค่อนจะยากหน่อย

ยิ่งไม่ต้องเอ๋ยถึงเรื่องพอดีดิน หรือเรื่องได้สิทธิสำหรับเพื่อการปฏิบัติการหลินกั๋วอันเลย

หลินสินเหยียนอาบน้ำเสร็จและจากนั้นก็นอนลงที่เตียง กลับไปกลับมาก็นอนไม่หลับ และจากนั้นก็ยืนขึ้นมาจากเตียง

พอนึกถึงเรื่องในระหว่างที่ไปส่งกาแฟให้ต้องจิ่งห้าว แล้วทำกาแฟหกใส่เอกสารของเขานั้น ในใจของคุณก็รู้สึกขออภัย

เลยต้องการจะทดแทน ก็เลยไปที่ห้องทำงานของเขา

คุณเปิดไฟ เอกสารที่เปียกชุ่มยังคงวางอยู่บนโต๊ะ ในช่วงเวลานั้นคุณพินิจได้ว่ามันเป็นตัวอักษรของประเทศA

ตรงที่โดนกาแฟหกใส่นั้น มันแทบจะมองดูไม่ชัดแจ้งแล้ว

คุณถ้าเกิดระดาษที่ยังสะอาด และจากนั้นก็ก๊อปปี้คำในเอกสารลงไป หลินสินเหยียนรู้จะตัวอักษรของประเทศนี้ การใช้แรงงานไม่ค่อยแพร่หลายเยอะแค่ไหนนัก จัดว่าแทนคำกล่าวขอโทษ เขียนแปลภาษาออกมาให้เขา ให้เขาอ่าน

รายละเอียดของเอกสารทั้งผองสิบฉบับ แปล กับเขียนลงในกระดาษไปเรื่อยก็ถึงสามนาฬิกาแล้ว

คุณวางปากกาลง นวดข้อมือที่เมื่อยของตนเอง จัดเอกสารให้จัดตามลำดับ วางเอาไว้ด้านบนโต๊ะอ่านหนังสือ ต่อไปก็กลับไปนอนที่ห้อง

ขณะที่ควรจิ่งห้าวตื่นมากินอาหารมื้อเช้านั้น หลินสินเหยียนยังไม่ตื่น ด้วยเหตุว่าเมื่อคืนนี้นอนมืดค่ำ บวกกับอาการขี้เซาตอนมีท้องของคุณ ก็เลยไม่ค่อยตื่นยามเช้าเยอะแค่ไหน

ควรจิ่งห้าวย่นคิ้ว“คุณยังไม่ตื่นหรอ？”

ป้าหยูก้มหัว “ยังจ้ะ พวกท่านเป็นผัวเมียกัน กลับมาถามบุคคลภายนอกอย่างป้าเนี่ยนะ”

ต้องจิ่งห้าวจะฟังความหมายของป้าหยูไม่รู้เรื่องได้ยังไงกัน

“ช่างมัน” ควรจิ่งห้าวไม่ค่อยเก่งหัวข้อการชี้แจงเท่าไรนัก แม้กระทั้งกับป้าหยูที่ดูแลเขามาตั้งแต่เด็กจนกระทั่งโตก็แบบเดียวกัน

“คุณผู้ชาย ป้าทราบว่าคุณกับคุณหลินมิได้มีความรู้สึกต่อกัน แต่คุณผู้หญิงนั้นได้เตรียมพร้อมการสมรสไว้ให้ท่านก่อนที่จะท่านจะจากโลกนี้ไป แล้วอีกอย่างป้าก็คิดว่าคุณก็ห่วงใยคุณมากมายนะ เมื่อวานนี้ในตอนที่กลับมาตอนกลางวัน ก็ถามคำถามว่าคุณถูกใจรับประทานอะไร อาหารค่ำเมื่อวานนี้ก็เป็นฝีมือของคุณทั้งปวง แถมคุณยังชงกาแฟด้วยตัวเองอีกต่างหาก”

จู่ๆคุณก็มาเอาใจ ไม่ใช่ด้วยเหตุว่าเพื่อเครือญาติหลินถึงที่กะไว้ดินที่อ่าวรีพัลส์เบย์?

แม้กระนั้นเป็นห่วงเขาแบบนั้นหรอ?

ต้องจิ่งห้าวคิดว่าน่าขบขัน

เขาหันกลับไปมองดูป้าหยู “อย่าไปหลงกลเพราะเหตุว่ารูปลักษณ์ภายนอกของคุณ”