กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - ตอนที่ 19 แม้ว่าไม่มีประโยชน์แม้กระนั้นยังอาลัย

อ่านนิยาย กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม บทที่ 19 ออนไลน์

ลินสินเหยียนรู้สึกว่าเขาพิลึก

เขาคบกับไป๋จวู่เวยไม่ใช่หรอ?

แล้วอีกอย่างคุณกับเหอรุ่ยเจ๋อ ก็ไม่ใช่ความเกี่ยวพันแบบที่เขาคิด เพราะเหตุใดเขาจะต้องเข้ามาเหลื่อมล้ำด้วย?

“ฉันมิได้ยุ่งกับคุณ หากแบบนั้นก็ขอก่อกวนให้ท่านไม่เข้ามาเหลื่อมล้ำเรื่องส่วน——”

คุณยังไม่ทันจะกล่าวจบ จู่ๆริมฝีปากของคุณก็ถูกขวาง

ทุกถ้อยคำอยู่ที่ปลายลิ้น แต่กลับอึ้ง

“อื้อ——”

หลินสินเหยียนสนองตอบ และผลักเขาออก

ควรจิ่งห้าวที่ฟื้นกลับมาอีกรอบ ก็ถอยไปข้างหลัง

เขามองดูเพศหญิงข้างหน้าอย่างไม่ได้อยากจะเชื่อ!

เมื่อตะกี้เขาทำอะไรลงไป？

ไป๋จวู่เวยเป็นคนเริ่มเอง เขายังมิได้มีความหวังที่ต้องการจะอยู่ใกล้คุณเลย

เพียงพอมองเห็นเพศหญิงคนนี้ปิดริมฝีปากสีชมพูของตนไม่หยุด สมองของเขาก็ว่างเปล่าไปชั่วครู่ เขาสูญเสียการควบคุมของตนเองแล้วทำสิ่งที่ทำให้เขาเองแปลกใจ!

หลินสินเหยียนนั้นนอกเหนือจากคืนนั้นแล้ว ไม่เคยมีความประพฤติสนิทสนมกับเพศชายคนใดกันแน่เลย คุณขี้อาย รวมทั้งช็อก

“คุณ คุณมีสิทธิอะไร? ” หลินสินเหยียนรู้สึกว่าตนเองถูกล่วงละเมิด

คุณขายตัวเอง แต่ไม่ใช่เพศหญิงซึ่งสามารถทำอะไรก็ได้

เขามีสิทธิอะไร？

ควรจิ่งห้าวเบือนหน้าไป หันหลังให้กับคุณ “คุณเป็นเมียของฉัน”

ด้วยเหตุนี้ทำอย่างงี้มันก็ไม่เหลือเกินหรอก！

หลินสินเหยียนเปิดตาโพลง นี่ นี่มันเป็นการโต้เถียงแบบข้างๆคูๆ!

“เราไม่ใช่ผัวเมียกัน เป็นแค่เพียงวิธีการทำธุรกิจแค่นั้น!” เสียงของหลินสินเหยียนสั่น

คุณกลัวการสัมผัสสนิทสนมสนิทกับเพศชาย

คืนนั้นก็เป็นฝันร้ายของคุณพอแล้ว!

คุณไม่ยอมรับความสนิทสนมระหว่างชายรวมทั้งหญิง

หลินสินเหยียนโกรธมากเกินความจำเป็น ก็เลยไม่ทันสังเกตมองเห็นความไม่ปกติของควรจิ่งห้าว ความเงียบสงบแล้วก็ใจเย็นของเขานั้น มันก็เป็นเพียงแค่การแกล้งทำเป็นดีให้คุณมองเห็นเท่านั้นเอง

หากว่าหลินสินเหยียนใจเย็นพอเพียง แล้วดูให้รอบคอบก็จะพบว่าหูของต้องจิ่งห้าวนั้นแดง

“แม้กระทั่งมันเป็นการทำธุรกิจด้วยกัน กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผมแม้กระนั้นคุณก็มิได้กล่าวว่า ในระยะเวลาของการเป็นผัวเมียกันนั้น ห้ามทำในเรื่องที่ผัวเมียทำกัน” เขาเบาๆเบือนหน้ามา และก็มองดูไปที่หลินสินเหยียนที่เกือบพังทลาย

เขาย่นคิ้วเข้าพบกัน

จูบของเขาเป็นพิษถึงขั้นทำให้พังทลายขนาดนี้เลยหรอ?

หรือ คุณเก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้เพศชายคนนั้นแบบนั้นหรอ?

เขาเบาๆเดินเข้าไปใกล้คุณ “เพศชายผู้เดียว แม้กระทั้งสตรีที่ตนเองถูกใจยังคุ้มครองไม่ดี เขาเป็นเพศชายประสาอะไรกัน? มีอะไรมีคุณค่าให้คุณรัก? มีอะไรให้คุณจำเป็นต้องคุ้มครองปกป้องความบริสุทธิ์ไว้เพื่อเขา? ”

หลินสินเหยียนไม่รู้เรื่องเหตุผล คำบอกเล่าเหล่านี้ของเขามันแปลว่าอย่างไรกัน?

หรือเขากำลังเอ่ยถึงเหอรุ่ยเจ๋ออยู่?

ขณะที่หลินสินเหยียนกำลังต้องการจะชี้แจงนั้น ต้องจิ่งห้าวที่กลับมาสงบอย่างเดิม ก็เดินไปที่โต๊ะทำงานและก็นั่ง เอนกายอย่างคร้าน และก็วางมือข้างหนึ่งลงบนโต๊ะ สีหน้าท่าทางมองเพิกเฉยมากมายก่ายกอง ราวกับว่าความประพฤติปฏิบัติที่สนิทสนมเมื่อตะกี้ไม่เคยเกิดมาก่อน

“ที่ดินที่อ่าวรีพัลส์เบย์ฉันสามารถให้คุณได้ แม้กระนั้น——”เขาหยุดอยู่เดี๋ยวเดียว “ไม่ใช่ให้ฟรีนะ”

หลินสินเหยียนกำมือแน่น ควบคุมไม่ให้มันสั่นมิได้ ความนึกคิดนับพันอยู่ในใจ ในที่สุดคุณก็เพียรพยายามกดความรู้สึกต่อความประพฤติปฏิบัติเจ้าชู้ของควรจิ่งห้าวไว้

คุณกล่าวอย่างเงียบๆว่า “คุณปรารถนาอะไร? ”

ต้องจิ่งห้าวหรี่ตา เสียงมองแกว่ง “ในเวลานี้ยังนึกไม่ออก สักครู่พอเพียงนึกออกแล้วจะบอก”

เกรงว่านี่จะเกิดเรื่องที่คึกคะนองที่สุดที่เขาเคยทำตั้งแต่เกิดขึ้นมา

เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด!

ไม่อยู่ภายใต้อำนาจบังคับของเขา！

หลินสินเหยียนปิดปาก คุณเพียงแค่ต้องการแย่งสิ่งพวกนั้นคืนมาจากหลินกั๋วอัน แม้กระนั้นมันไม่ง่ายเลย ถ้าว่าสามารถมีแต้มต่อเพื่อมาต่อรองกับหลินกั๋วอันได้ ก็น่าจะดี

แต่——

meenovel.com/novel/konlayut-ded/

“ฉันมิได้ให้คุณการฆ่าสังหารหรือลอบวางเพลิง แล้วก็มิได้ให้ทำอะไรที่มันผิดศีลธรรม” อย่างกับว่าควรจิ่งห้าวดูความรู้สึกไม่ค่อยสบายใจของคุณออก ก็เลยกล่าวกวนโทสะ

คุณลังเลอยู่พักหนึ่ง “โอเค”

ช่วงนี้คุณไม่มีอะไรทั้งหมด แล้วจะกลัวอะไรกัน?

หากว่าแย่งสิ่งต่างๆพวกนั้นกลับมาได้ คุณก็สามารถพาแม่ไปจากที่นี่ แล้วก็หาสถานที่สงบๆรวมทั้งดำรงชีวิตอยู่ตรงนั้น

“ฉันจะย้ำอีกรอบว่า ในระหว่างที่ยังอยู่ในความเกี่ยวเนื่องผัวเมียกับฉัน ห้ามมีเพศชายคนอื่นๆ!”พอนึกถึงภาพที่คุณกอดอยู่กับเหอรุ่ยเจ๋อ ในใจเขาก็มีกองไฟเกิดขึ้นอย่างไม่อาจจะชี้แจงได้

“ฉันกับ——”

“คุณออกไปได้แล้ว!”คุณยังไม่ทันจะได้กล่าวออกมา ก็ถูกควรจิ่งห้าวตัดบทไปเสียก่อน

เขาไม่ได้อยากต้องการได้ยินหลินสินเหยียนกล่าวเกี่ยวกับเรื่องของตนกับเพศชายคนนั้น

ได้ยินแล้วหงุดหงิดรำคาญ!

หลินสินเหยียนขยับริมฝีปาก ท้ายที่สุดก็มิได้กล่าวอะไร หันหลังแล้วเดินออกมา

วินาทีที่ประตูห้องทำงานถูกปิดลง ความสงบเงียบและก็ใจเย็นของต้องจิ่งห้าวเมื่อครู่นี้ก็ได้หายไปในทันทีทันใด

เขาย่นคิ้ว เมื่อกี้นี้เขาคึกคะนองเหลือเกิน

นึกถึงจูบสั้นๆแต่ฝังความตรึงใจที่ลึกซึ้งนั้น นิ้วมือของเขาก็มาสัมผัสที่ริมฝีปาก นั่นราวกับว่าจะยังมีกลิ่นของคุณอยู่ โดยที่ไม่รู้ตัว รอยยิ้มซีดๆก็ผุดขึ้นจากมุมปากของเขา

แม้กระทั้งตัวเขาเองยังไม่รู้ตัวว่าตนเองกำลังยิ้มอยู่

ทั้งที่มันไม่เป็นประโยชน์ แม้กระนั้นก็อาลัย

ริมฝีปากของคุณ มันนุ่มมากมายจริงๆ

ดังไป๋จวู่เวยมาก

แต่ภายหลังจากผ่านคืนนั้นไป กลับไม่พบสิ่งนั้นบนร่างกายของไป๋จวู่เวยอีกแล้ว รสที่ทำให้เขาคลั่งไคล้

หรือเป็นเพราะเหตุว่าร่างกายของเขาในขณะนั้น เลยทำให้เป็นอย่างนั้นรึเปล่า?

ความรู้สึกอย่างนี้มันพิศดารมากมายจริงๆ

พอเพียงออกมาจากห้องทำงานหลินสินเหยียนก็ไม่อยู่ที่บ้าน แม่ยังอยู่ที่โรงหมอ คุณจะต้องไปดูแล พึ่งจะออกมาจากบ้าน ก็บังเอิญพบไป๋จวู่เวยที่หน้าประตู

เมื่อใดก็ตามพบคุณ คุณจะเสริมสวยอย่างงดงามและก็วิจิตรบรรจง เสื้อผ้าเข้ารูป ทั้งยังงามแล้วก็สง่างาม

“คุณจะออกไปด้านนอกหรอ? ” ไป๋จวู่เวยยิ้มพร้อมด้วยเอ่ยถาม

“อืม” หลินสินเหยียนตอบอย่างเรียบง่าย สำหรับสตรีคนนี้ คุณไม่ต้องการจะสนิทใกล้เชื้ออะไรมากไม่น้อยเลยทีเดียว มองก็ใสซื่อนะ แม้กระนั้นไม่มีความจำเป็นหรอก

“คุณหลิน คุณตั้งครรภ์ลูกของคนอื่นๆ แล้วมาสมรสกับอะห้าว ที่เขาสมรสกับคุณ ก็เนื่องจากคำสัญญาการสมรสที่แม่ของเขาทำไว้ให้ ฉันหวังว่าคุณจะไม่คิดอะไรเกินเลย อย่างไรผู้ที่เขารักก็คือฉัน”

ความหมายของสิ่งที่ไป๋จวู่เวยบอกนั้นชัดแจ้งอยู่แล้ว หลินสินเหยียนจะฟังไม่ออกได้อย่างไรกัน

ควรจิ่งห้าวรักคุณ หลินสินเหยียนรู้ดีอยู่แล้ว แล้วมีความสำคัญอะไรจำต้องมาเน้นต่อหน้าต่อตาคุณด้วย?

ไม่เคยรู้สึกว่ามันเป็นการเกทับกันหรอ?

หลินสินเหยียนยิ้ม “ฉันทราบสถานะของตนดี คุณไป๋ไม่มีความจำเป็นที่ต้องมัวแต่รอเตือนฉันหรอกจ้ะ”

ไป๋จวู่เวยอึ้งไปชั่วเวลาเดียว คุณถูกบล็อกกระทั่งไม่รู้เรื่องจะกล่าวอะไร ขนคิ้วของคุณก็ขมวดเข้าพบกัน หญิงคนนี้อายุยังไม่มากมาย แต่เชาวน์กลับราวกับคนแก่

ในตอนนี้เอง คุณก็พิจารณาได้ว่าประตูห้องทำงานถูกเปิดออก มีเงาของคนหนึ่ง ไป๋จวู่เวยก็วินิจฉัยได้เลยว่านั่นเป็นควรจิ่งห้าว คุณกลอกลูกตา รวมทั้งยื่นมือไปผลักหลินสินเหยียน

หลินสินเหยียนกำลังมีท้องอยู่ ในฐานะแม่ คุณยิ่งเร่งรีบที่จะป้องกันลูก ในตอนที่ไป๋จวู่เวยจะผลักคุณนั้น เหมือนว่าเป็นปฏิกิริยาโต้ตอบ คุณผลักกลับไปในทันทีทันใด

“โอ๊ย——”

ไป๋จวู่เวยใส่รองเท้าส้นสูง พอเพียงถูกผลักนั้นก็แทบล้มลงในทันที

รวมทั้งภาพเรื่องราวนี้ก็อยู่ในสายตาของต้องจิ่งห้าวที่พึ่งพิงออกมาจากห้องทำงาน เขารีบเข้าไปจับไป๋จวู่เวยที่กำลังจะล้มลง

เพียงพอถูกต้องจิ่งห้าวกอดเอาไว้ภายในอ้อมกอดอย่างงี้ หัวใจของไป๋จวู่เวยก็เต้นแรง คุณอาศัยโอกาสนี้ยื่นแขนไปกอดคอของเขาไว้ และกล่าวด้วยเสียงแหบภายหลังสะดุ้ง “อะห้าว——”

คุณมิได้กล่าวอะไรต่อ มีเพียงแค่ลีลาที่มองตกใจเพียงเท่านั้น

หลินสินเหยียนที่มีสติกลับมาได้ เงยขึ้นมาก็เจอกับสายตาที่แปลกใจคู่นั้น ควรจิ่งห้าวจ้องหน้าคุณไม่กระพริบ “เพราะเหตุไรจะต้องทำอย่างงี้? ”

หลินสินเหยียนกำลังต้องการจะชี้แจง แต่ไป๋จวู่เวยก็แย่งคุณก่อน คุณส่ายหัวให้กับควรจิ่งห้าว “ช่างเถอะ มันไม่เกี่ยวกับคุณหลินหรอก”

หากว่าก่อนหน้านี้ที่ผ่านมาหลินสินเหยียนยังไม่เคยรู้เกี่ยวกับแผนของไป๋จวู่เวย แล้วในเวลานี้ยังไม่รู้เรื่องอีกคุณก็ทึ่มแล้ว

คุณก็รู้อยู่แล้วว่าการสมรสระหว่างคุณกับต้องจิ่งห้าวนั้นมันเป็นเพียงแค่การสมรสตามข้อตกลง แล้วเพราะเหตุไรจำเป็นต้องให้ร้ายคุณด้วย?

คุณกลัวอะไรกัน？

หลินสินเหยียนนิ่งเฉยต่อปริศนาของต้องจิ่งห้าว และจากนั้นก็กล่าวอย่างสบายๆว่า “ฉันมิได้ทำ คุณจะเชื่อไม่เชื่อสุดแล้วแต่”

เพียงพอบอกจบคุณก็หันหลังจัดแจงจะเดินออกไปภายนอก

เรื่องที่คุณมิได้ทำ คุณเป็นไปไม่ได้สารภาพหรอก

และยิ่งไม่อนุญาตให้ใครกันแน่หน้าไหน มารังควานลูกของคุณได้

ถ้าหากว่าย้อนเวลากลับไป คุณก็จะยังคงทำแบบเดิม

“หยุดอยู่ที่ตรงนั้น！”