กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - ตอนที่ 29 หมาจิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือ

อ่านนิยาย กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม บทที่ 29 ออนไลน์

หลินสินเหยียนเกิดคาดเลยว่า เหตุผลที่พวกเขารังควานตนเอง มีข้อหนึ่งเป็นกลัวว่าตนเองจะใช้อิทธิพลจากควรจิ่งห้าวมาจัดแจงพวกเขา

แต่ก่อนคุณคาดไม่ถึงก็จริง แม้กระนั้นในเวลานี้ไม่อย่างเดิมแล้ว

สิ่งที่พวกเขารังควานไม่เฉพาะแต่ตนเอง ยังรุกรามถึงทารกในท้องของคุณด้วย!

การยินยอมของคุณ เป็นความอ่อนแอรังควานง่ายในสายตาพวกเขา?

“มึงได้ยินแล้วทำอะไรได้? ”ไหนๆก็แอบซ่อนมิได้แล้ว เสิ่นซิ่วฉิงก็ไม่หลอกอีกต่อไป

“ใช่ เอ็งมีความคิดว่ามึงเป็นผู้ใดกันแน่ ก็แค่คนถูกบิดาละทิ้ง——”

“เสียงดังแต่เช้าเลยพวกท่าน——ลูกมาตรงนี้เพราะเหตุใด?” แรกเริ่มหลินกั๋วอันจะด่า แม้กระนั้นเพียงพอมองเห็นหลินสินเหยียนก็อยู่ น้ำเสียงแปรไปโดยทันที

หลินสินเหยียนมองเสิ่นซิ่วฉิงแล้วก็หลินหยู่หานไปหนหนึ่ง ท้ายที่สุดสายตาไปตกบนตัวหลินกั๋วอัน “บิดาอยากได้ที่ดินของอ่าวรีพัลส์เบย์ไม่ใช่หรอ?”

หลินกั๋วอันหยุดชะงัก “ลูกได้มาแล้วหรอ?”

ในขณะเดียวกันเสิ่นซิ่วฉิงและก็หลินหยู่หานเพ่งมองคุณด้วยสายตาส่องแสง

เสมือนตะลึงงัน ควรจิ่งห้าวดีกับคุณจริงๆ

ไม่อย่างนั้นอาจไม่ให้คำมั่นที่ดินของอ่าวรีพัลส์เบย์กับคุณหมด

หลินสินเหยียนเก็บทุกรายละเอียดสีหน้าท่าทางของพวกเขาหมด เปลือกเสือของควรจิ่งห้าวนี้ วันนี้คุณอาจจะต้องยืมใช้สักนิดสักหน่อยแล้วล่ะ

จิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือกาลครั้งหนึ่ง

คุณทำราวกับสบายๆบริเวณใบหน้าเต็มไปด้วยความขวยเขินแล้วก็ความสำราญของหญิงที่มีความรัก “เราเป็นผัวเมียกัน เขาจะให้อะไรฉันสักนิดผิดหรอ?”

“ไม่มีทางเป็นไปได้! ” หลินหยู่หานไม่ต้องการจะเชื่อ คุณล้างสมองตนเองมาตลอดว่า สิ่งที่มองเห็นก่อนหน้านี้ที่ผ่านมาเป็นเพียงแค่ภาพหลอน

เป็นไปไม่ได้ที่ต้องจิ่งห้าวจะถูกใจคุณ!

เสิ่นซิ่วฉิงจับหลินหยู่หาน สั่นหัวกับคุณ ให้คุณอย่าเร่งร้อนเกินความจำเป็น

ถ้าหากหลินสินเหยียนถึงที่กะไว้ดินของอ่าวรีพัลส์เบย์มาจริงๆทีท่าที่หลินกั๋วอันมีต่อคุณอาจจำต้องแปรไปแน่นอน

หลินกั๋วอันจะรีบประจบสอพลอแน่ๆ อีกอย่างในช่วงเวลานี้บริษัทก็มีปัญหา

เป็นไปตามคาด เพียงพอหลินกั๋วอันฟังคำบอกเล่าของหลินสินเหยียนจบ รอยยิ้มที่หายไปนานก็คืบคลานมาที่แก้มของเขา “รับประทานข้าวเช้าตรู่หรือยัง? ถ้าเกิดยังก็อยู่ทานตรงนี้ก่อนค่อยกลับ”

ไม่ใช่ว่าหลินกั๋วอันยิ้มไม่เป็น แต่ว่าไม่เคยยิ้มให้กับหลินสินเหยียนเลย

หลินสินเหยียนมองหลินกั๋วอัน ในใจขื่นขม เพราะว่ามีความคิดเห็นว่าตนเองมีคุณค่าต่อการผลดี ฉะนั้นทีท่าเลยแปรไปนะหรอ?

ในใจของเขา ตนเองมีคุณค่าเพียงแค่ใช้ประโยชน์?

นี่ก็คือป๊ะป๋าผู้ให้กำเนิดคุณ น่าสงสารมากแค่ไหน?

“หนูทานมาแล้ว หนูเพียงแค่มาว่าบิดาว่า ช่วยเก็บของสินสอดของแม่ แล้วก็ของของหนูให้เป็นระเบียบ วันพรุ่งหนูจะเอามาให้”

พูดเชือนแชร็จคุณก็หันหลังเดินลงอาคาร อาจเกิดจากความเจ็บในใจ ทำให้คุณละเลยความเจ็บบนเข่า

หลินกั๋วอันตามหลังมา “ลูกกลับมา ยังมิได้กินข้าวที่บ้าน รับประทานข้าวเสร็จค่อยไป”

หลินสินเหยียนหันมามองดูหลินกั๋วอัน “บิดาจำเป็นจะต้องการอะไรอีก?”

ตามสไตล์ของหลินกั๋วอันแล้ว ถ้าเกิดไม่มีเรื่องที่อยากใช้คุณ กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผมคงจะไม่รักและก็ใส่ใจแบบงี้กับคุณที่เป็นบุตรสาวคนนี้หรอก?

เมื่อถูกมองความนึกคิดออก หลินกั๋วอันก็ไม่ปกปิดอะไรอีก น้ำเสียงสุภาพลง “เหยียนเหยียน บริษัทมีปัญหานิดหน่อย ลูกให้ควรจิ่งห้าวช่วยออกหน้าจัดแจงให้บิดาหน่อยได้ไหม?”

หลินสินเหยียนจับราวบันไดแล้วเดินลงมา ไม่มองดูเขาอีก ถามเสียงเรียบว่า “บริษัทกำเนิดปัญหาอะไร?”

“การลงทุนด้านอสังหาริมทรัพย์ เกิดเหตุการณ์ถล่มทลาย——”

บริษัทกำลังถูกฟ้องร้อง อีกอย่างกิตติศัพท์ของบริษัทได้รับผลพวงอย่างยิ่ง

ทำให้อุตสาหกรรมด้านที่เกี่ยวข้องกับการผลิตที่ดินบริษัทลงทุน ถูกต้าน

ในขณะนี้เงินลงทุนแทบจะไม่อาจจะเอากลับคืนมาได้

แม้ว่าหลินสินเหยียนจะให้ที่ดินของอ่าวรีพัลส์เบย์กับเขา เขาก็ขาดเงินทุนที่จะลงทุนปรับปรุงอีกแล้ว

เวลาชักช้าตอนนี้ เป็นจัดแจงเรื่องถล่มทลายคราวนี้

หากต้องจิ่งห้าวออกหน้าหยุดมติสาธารณชน ด้านการร้องทุกข์ช่วยเขาหาคนหน่อย วิกฤตคราวนี้ถึงจะล่วงเลยไปได้

หลินสินเหยียนมองขึ้นไปทางบนอาคาร “หนูจะช่วยบิดาเปล่าๆมิได้ หนูมีเงื่อนไข”

หลินกั๋วอันสีหน้าท่าทางตึง เช่นเดียวกันกับนึกไม่ถึงว่าคุณจะเสนอข้อจำกัดอีก คราวนี้คุณอยากได้อะไร?

สีหน้าท่าทางเคร่งเคลียดอย่างลืมตัว

“วางใจได้เลย เงินของพ่อหนูไม่เอาหรอก สิ่งที่เป็นของหนูรวมทั้งแม่ บิดาเอากลับคืนมาอย่างเดิมก็พอเพียง ถ้าหากว่าจะให้หนูช่วย ก็ไม่ใช่ว่ามิได้ แต่ว่า——”

“แม้กระนั้นอะไร? ” หลินกั๋วอันถาม

“หย่ากับเสิ่นซิ่วฉิง หนูจะตกลงช่วยบิดา”

หลินกั๋วอันอยู่ในสภาวะที่พะอืดพะอม

หลินสินเหยียนมิได้บอกอะไรมากมาย คุณจะรอดูว่า พ่อของคุณอยากหญิงคนนี้ได้ถึงขั้นไหน

สำคัญกว่าการมีชีวิตอยู่ของบริษัท?

“เหยียนเหยียน——”

“หนูมีเพียงแค่ข้อแม้นี้แค่นั้น หากบิดาไม่ยินยอม หนูก็ไม่บังคับ ” หลินสินเหยียนกล่าวอย่างเรียบ

หลินกั๋วอันยังมีความสุจริตใจ?

หลินกั๋วอันอึดอัดใจ “เหยียนเหยียน บิดารู้ดีว่าลูกสนใจเรื่องที่ส่งลูกไปที่อื่นๆ แต่ว่าในขณะนั้นเสิ่นซิ่วฉิงท้อง ผลตรวจเป็นเพศชาย โดยเหตุนี้ก็เลย——ก็เลย——”

“โดยเหตุนี้ ก็เลยส่งหนูรวมทั้งแม่ไปที่อื่นๆ แล้วนางได้ให้กำเนิดลูกชายให้บิดาไหมล่ะ? ”หลินสินเหยียนกำมือแน่นทั้งสองข้าง เขาจะทราบไหมว่า แม่ที่เขาส่งไปที่อื่นๆก็ท้องแบบเดียวกัน?

แม้กระนั้นเป็นเนื่องจากว่าผลพวงของการเลิก ทำให้แม่คุณไม่สบายใจระหว่างท้อง ก็เลยทำให้ลูกที่คลอดออกมาเป็นออทิสติก

เหมือนกับเอ๋ยถึงหัวข้อนี้ หลินกั๋วอันก็เศร้าใจด้วยเหมือนกัน “แท้งโดยไม่ได้ตั้งใจ โดยเหตุนี้ หากช่วงนี้บิดาทิ้งนาง มันไม่แฟร์ต่อนางจริงๆ——”

“บริษัทและก็เสิ่นซิ่วฉิง เลือกอันใดอันหนึ่ง!” หลินสินเหยียนไม่ได้อยากฟังเขาบอก เพราะเหตุว่าเสิ่นซิ่วฉิงเคยท้องลูกชายให้เขา การหย่าร้างก็เลยไม่แฟร์

แล้วแม่คุณล่ะ?

meenovel.com/novel/konlayut-ded/

ควรถูกละเลยหรอ?!

ลูกชายที่เกิดมาเหมาะสมเป็นเด็กออทิสติกหรอ?

ในช่วงเวลานี้ขอเพียงแค่เขาหย่ากับเสิ่นซิ่วฉิงแค่นั้น ระลึกถึงวันวานหรอ?

เวลานี้ส่งแม่รวมทั้งคุณไปที่อื่นๆล่ะ ได้คิดถึงความรักระหว่างผัวเมีย และก็ความข้องเกี่ยวทางสายโลหิตบ้างหรือเปล่า?

หลินสินเหยียนทนความเจ็บปวดหัวใจ เดินออกมาจากวิลล่าเครือญาติหลิน

ทางนอกประตูเหอรุ่ยเจ๋ออิงด้านข้างรถยนต์ แสงอรุณที่อบอุ่น ส่องบนตัวเขาอย่างนุ่มนวล ทำให้เขามอง อบอุ่นรวมทั้งมัว

ฝีเท้าของหลินสินเหยียนหยุดชะงัก

เหอรุ่ยเจ๋อมีความคิดเห็นว่าคุณเดินออกมา เปิดประตูข้างหลัง “อย่ายืนสิ รีบขึ้นรถเร็ว”

หลินสินเหยียนเดินเข้าไป โน้มตัวนั่งเข้าไปในรถยนต์

เหอรุ่ยเจ๋อปิดประตู เข้าไปนั่งที่ผู้ขับ หันมามองดูคุณ “คุณจะไปไหน?”

“ว่านเยว่กลุ่ม” หลินสินเหยียนอิงหน้าต่าง “หนูปฏิบัติงานตรงนั้น”

เหอรุ่ยเจ๋อย่นคิ้ว “ถ้าหากพี่มีงานที่ดีมากกว่านี้——”

“หนูดำเนินงานตรงนั้น ด้วยเหตุว่ามีสิ่งแลกเปลี่ยนกับต้องจิ่งห้าว” ฉะนั้นคุณไปไหนมิได้

เหอรุ่ยเจ๋อสตาร์ทรถยนต์ ในใจกลับหนักใจ คิดว่าคุณรวมทั้งควรจิ่งห้าวเกี่ยวพันมากมายไป

ผ่านไปราวๆยี่สิบนาที รถยนต์หยุดที่ใต้อาคารว่านเยว่กลุ่ม

เหอรุ่ยเจ๋อลงรถเปิดประตูให้คุณ หลินสินเหยียนเปิดประตูรถยนต์แล้ว มีความคิดเห็นว่าเขาเดินมา ยิ้มแล้วกล่าว “หนูเปิดเองได้”

เหอรุ่ยเจ๋อประคองคุณ “ตนเองมีแผลไม่รู้จักหรือไร? ดูแลตนเองดีๆมีเรื่องมีราวอะไรโทรศัพท์หาพี่นะ”

หลินสินเหยียนก้มศีรษะ ก้าวลงจากรถยนต์

ตอนนี้ รถยนต์อีกคันหยุดอยู่ที่หน้าประตู ร่างที่อดทนก้าวลงมา หลินสินเหยียนมองไป

ควรจิ่งห้าวยืนอยู่ด้านข้างรถยนต์ สายตาที่มองดูคุณอย่างกับว่าเป็นแสงเดือนที่เย็นเยือกและก็สันโดษที่สุดในโลก ส่องเบาๆก็เหน็บหนาวจนถึงทำให้คนสั่นเทิ้ม

สายตาของควรจิ่งห้าวไม่เป็นมิตรมากมาย แม้กระทั้งเหอรุ่ยเจ๋อก็มองเห็นเข้า ก็เลยบังด้านหน้าหลินสินเหยียน

แต่ก่อนควรจิ่งห้าวก็โกรธที่หลินสินเหยียนมิได้กลับไปตลอดทั้งคืน เดี๋ยวนี้ เหอรุ่ยเจ๋อคุ้มครองปกป้องสตรีคนนั้น ต่อหน้าต่อตาเขา

เขารู้สึกเพียงแค่ไฟที่อึดอัดใจในใจ ร้อนใจจนถึงแทบเผาผู้ตาย!

คุณมิได้กลับไปตลอดคืน เนื่องจากอยู่กับเพศชายคนนี้หรอ?

เพียงพอยิ่งคิดไฟนั้นก็ยิ่งแผดเผา