กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - ตอนที่ 35 จังหวะดีที่มิได้มากล้วยๆ

อ่านนิยาย กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม บทที่ 35 ออนไลน์

นิ้วมือของควรจิ่งห้าวด้ามจับพวงดอกไม้รถยนต์อยู่นั้นขยับบางส่วน ชำเลืองตาดูคุณแล้วบอกว่า“ก็พอได้”

หลินสินเหยียนผ่อยคลายลงไม่บอกอะไรอีก

ทั้งคู่ไม่มีบทสำหรับพูดกันเลย

บรรยากาศในรถยนต์สงบเงียบ

สายตาของหลินสินเหยียนนั้นไปหยุดอยู่ที่มือด้ามจับพวงดอกไม้ของเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ นิ้วมือเขานั้นเรียวยาว รูปทรงข้อนิ้วแน่ชัด เล็บมือตัดอย่างสะอาดเรียบร้อย ดูดีน่าชื่นชมเป็นอย่างยิ่ง

ทำให้ผู้ที่มองดูนั้นสามารถที่จะจำได้ดังเจ้าตัวเลย

“งามไหม?” เขากล่าวโดยที่ไม่หันมามองดู

ในขณะนี้หลินสินเหยียนถึงจะรู้สึกตัวว่าเมื่อสักครู่คุณมองตาค้างไปแล้ว ก็เลยรีบหันออกไปมองดูนอกหน้าต่าง ทำเป็นมิได้ยิน

ต้องจิ่งห้าวหันไปมองดูคุณ มุมปากชูยิ้มบางๆ“บริเวณใบหน้าของผมดูดีกว่านิ้วมือใช่ไหม?”

หลินสินเหยียนยังคงทำเป็นมิได้ยิน เลยหลับตาทำเป็นว่านอนซะเลย

ในใจก็อดที่จะพร่ำบ่นขึ้นมา ไหนละสง่าอ่อนโยนที่ว่า?

เพราะอะไรในช่วงเวลานี้ถึงเสมือนเป็นคนขี้อวยตนเองขนาดนี้?

ผ่านไปราวยี่สิบนาที รถยนต์คันหรูก็หยุดที่หน้าเครือญาติหลินแล้ว

หลินกั๋วอันกลับมานานแล้ว เสิ่นซิ่วฉิงเตรียมอาหารเย็นอย่างโอ่อ่าน่าทาน หลินกั๋วอันพึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง ความโกรธแค้นก่อนหน้าก็หายไปหมด

“หนูน้อยกลับมาแล้วจ้ะ” คนรับใช้เดินเข้ามาแจ้ง

หลินกั๋วอันมองไปที่เสิ่นซิ่วฉิงแล้วก็หลินหยู่หาน กล่าวเตือนว่า “เรื่องคราวนี้สำคัญกับผมมากมาย อย่าทำให้เสียการเสียงงานก็ตามใจ!”

เสิ่นซิ่วฉิงเก็บความโกรธไว้ ส่งยิ้มให้เขาแล้วจัดชุดสูทให้“คุณไว้วางใจเถิดจ้ะ ตีมาฉันไม่คืนกลับ ดุมาฉันก็จะไม่ด่าตอบ ก็คือจะมีผลให้นางนั้นหายโกรธ ให้นางช่วยบริษัทของพวกเราผ่านตอนวิกฤต เรื่องทางบริษัทฉันช่วยอะไรคุณมิได้ เรื่องเพียงเท่านี้ฉันก็ยังพอเพียงทำให้ท่านได้อยู่”

หลินกั๋วอันรู้สึกไม่เสียแรงสุดที่รักคุณ “รอคอยจัดแจงเรื่องของบริษัทได้แล้วผมจะชดเชยให้ท่านเอง”

บอกจบหลินกั๋วอันก็เดินออกไปต้อนรับพวกเขาด้วยตัวเอง

หลินสินเหยียนยืนอยู่ด้านข้างต้องจิ่งห้าว ในมือก็ถือเอกสารข้อตกลงที่ดินอ่าวรีพัลส์เบย์ที่อยู่ตรงอ่าวรีพัลส์เบย์

ควรจิ่งห้าวมองดูไปที่คุณแล้วชูแขนขึ้นมา “ควงผมไว้”

หลินสินเหยียนยกมือขึ้นควง แล้วก้าวเดินเข้าไปในบ้านพร้อม

“ผมกำลังรออยู่เลย เข้ามาเร็วเข้า” หลินกั๋วอันเดินเข้ามาผายมือเป็นการบอกให้เชิญชวนเข้าไป

ณ ขณะนี้ไม่มีการถือตัวแม้แต่น้อย เสมือนคนต้อยต่ำที่เข้าประจบสอพลอเอาอกเอาใจ

กับหลินกั๋วอันแล้วควรจิ่งห้าวไม่เคยทราบสึกดีด้วยเลย มุมปากของเขาเบ้นิดหน่อย ให้ความรู้ความเข้าใจสึกใจเย็นไปหมด เขาเพียงแค่ก้มศีรษะตอบ

หลินกั๋วอันหน้าตึง เดิมเขามีความคิดว่าตนเองเป็นถึงพ่อของหลินสินเหยียน เป็นพ่อตาของเขา ขั้นต่ำก็ทรงไว้หน้ากันหน่อย คนใดจะคิด ว่าควรจิ่งห้าวนั้นไม่ไว้หน้าเขาเลยสักหน่อย

สีหน้าท่าทางเขาถึงกับเอาไม่อยู่!

หลินสินเหยียนยิ้มตอบว่า “เขาก็เป็นอย่างนี้ล่ะจ้ะ”

สีหน้าท่าทางของหลินกั๋วอันถึงจะดียิ่งขึ้นมาบ้าง “รีบเข้ามาเหอะ”

เสิ่นซิ่วฉิงในวันนี้รับเป็นศรีเมียที่ดี กำลังวุ่นอยู่กับการจัดโต๊ะรับประทานอาหาร พอเพียงมองเห็นพวกเขาเดินเข้ามาก็ส่งยิ้มที่แสนฝืนออกไป“กลับมากันแล้วหรอค่ะ มานั่งรับประทานอาหารกันเร็ว เหยียนเหยียนลูกทราบไหมว่าเวลาที่บิดากล่าวว่าลูกจะกลับมา ก็เรียกแม่เตรียมอาหารไว้คอยเลย พูดว่าจะต้องหรูหรา ไม่เคยทราบว่าพวกคุณเพียงพอจะทานได้หรือไม่”

รอยยิ้มยังคงประดับประดาอยู่บนบริเวณใบหน้าของหลินสินเหยียน เล่นละคร คนไหนกันแน่จะทำไม่เป็นกัน?

“หนูก็มิได้เป็นคนภายนอก ไม่ต้องเกรงอกเกรงใจขนาดนี้ก็ได้จ้ะ” กล่าวและจากนั้นก็กระชับมือที่ควงควรจิ่งห้าวไว้แน่นขึ้น

เจตนาที่จะทำพวกเขามอง

เสิ่นซิ่วฉิหาองการแต่งตัวของหลินสินเหยียนก็รู้สึกอารมณ์เสียจิตใจ แต่ว่าสีหน้าท่าทางของคุณก็ยังคงเต็มไปด้วยความเอ็นดู “ลูกกล่าวถูก”

หลินสินเหยียนเดินควงต้องจิ่งห้าวไปนั่ง กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผมตรงกันข้ามเป็นเสิ่นซิ่วฉิงกับหลินหยู่หาน

วันนี้หลินหยู่หานสวมกระโปรงสีแดง บริเวณใบหน้าถูกแต่งอย่างงดงาม อายุยังน้อยแต่แต่งตัวน่ามองเกินวัย

หลินสินเหยียนชายตามองคุณไม่ให้คุณนั้นรู้สึกตัว

ยิ้มเยาะในใจ นี่เป็นคิดจะอ่อยต้องจิ่งห้าวหรอ?

มองสายตาของนางสิ คุณบอกขึ้นเล่นๆว่า “น้องมองหน้าพี่เขยตนเองขนาดนั้นเพราะเหตุไรหรอ? บนหน้าเขามีดอกไม้บานอยู่หรือไร?”

หางตาของต้องจิ่งห้าวกระตุกน้อย เพศหญิงคนนี้นี่มัน

สตรีที่แต่งหน้าทาปากแต่งตัวจัดจ้านั้นเขาพบเจอมาเยอะแยะแล้ว ชุดสีแดงเช่นเดียวกัน แต่ว่า หลินสินเหยียนที่ไม่แต่งหน้าทาปากเลยนั้นสวยสดงดงามกว่า ดูแล้วมองสบายตา

หลินหยู่หานรีบก้มหน้า

มือเสิ่นซิ่วฉิงที่อยู่ใต้โต๊ะนั้นจับมือของหลินหยู่หานไว้ แสดงให้คุณกลั้นเอาไว้

“พอๆนี่ก็เย็นและจากนั้นก็คงจะหิวกันแล้ว” หลินกั๋วอันหาจังหวะที่จะคุยกับต้องจิ่งห้าว กลับไม่มีหัวจุดเด่นๆที่จะเริ่มกล่าว

ตั้งแต่ที่ควรจิ่งห้าวเดินเข้ามา กระทำตนราวกับเป็นบุคคลภายนอกตลอดระยะเวลา

เว้นเพียงแค่ครั้งคราวจะหนีบของกินให้หลินสินเหยียนบ้าง สวีทให้มีความเห็นว่ารักกัน

หลินกั๋วอันรอจับตาอยู่อย่างเงียบๆในใจก็คิดไปเพราะว่าบุตรสาวที่มิได้ให้เห็นชอบคนนี้กลับทำให้ต้องจิ่งห้าวถูกใจได้

ทำให้เขานั้นดูบุตรสาวคนนี้แปรไปโดยทันที

วันนี้หลินสินเหยียนมิได้คิดเพียงแค่มากินข้าวหรอกนะ คุณจับเอกสารคำสัญญาที่ดินนั้นขึ้นมาวางบนโต๊ะ “นี่เป็นสิ่งที่บิดาขอ วันนี้หนูเอามาแล้ว สิ่งที่ตกลงกับหนูไว้บิดาคงจะมิได้ลืมหรอกใช่ไหม?”

ไม่ง่ายเลยที่จะทำให้ควรจิ่งห้าวยอมมาเข้าข้างคุณได้ คุณก็จำเป็นต้องใช้โอกาสนี้เอาสิ่งที่เป็นของของแม่กับคุณนั้นกลับมาให้ได้

รอยยิ้มบนบริเวณใบหน้าของหลินกั๋วอันราวกับจะยิ้มไม่ค่อยออกแล้ว “พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ลูกอยากได้อะไรเพียงแค่ลูกบอกออกมาก็เพียงพอ”

ในช่วงเวลานี้ที่บริษัทนั้นเกิดเหตุ ที่ดินผืนนี้ให้เขาก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาในในเวลานี้จะต้องจัดแจงปัญหาข้างในบริษัทก่อน

เขาอุตสาหะส่งสายตาให้กับหลินสินเหยียน ให้คุณบอกให้ควรจิ่งห้าวเป็นคนพูด หลินสินเหยียนที่รู้เรื่องความหมายนั้นก็ทำเป็นแกล้งไม่รู้เรื่อง ถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใยว่า “ตาเป็นตะคริวหรือไม่ขา?”

หากไม่ใช่เนื่องจากควรจิ่งห้าวอยู่ด้วย หลินกั๋วอันคงโกรธจนถึงกระทืบเท้าแน่นอน

ควรจิ่งห้าวก็ดูไปที่สตรีคนนี้อีกรอบ

meenovel.com/novel/konlayut-ded/

ที่เป็นทราบแต่ว่าทำเป็นแกล้งโง่ชัดๆ

ก็ฉลาดหลักแหลมอยู่ไม่น้อย——น่ารักน่าเอ็นดู

เสิ่นซิ่วฉิงออกมาบอกไกล่เกลี่ย หนีบผักให้หลินสินเหยียน “เหยียนเหยียน ที่บริษัทของบิดากำเนิดปัญหาเล็กน้อย——” บอกและก็มองดูไปทางควรจิ่งห้าว “ลูกกับจิ่งห้าว เป็นลูกเขยของพวกเรา หัวข้อนี้อาจจะต้องให้พวกคุณมาช่วยหน่อย ก่อนหน้านั้นที่แม่เคยทำอะไรไม่ชอบใจให้ก็อย่าถือสากันนะ”

หลินสินเหยียนหน้าตึง ควรจิ่งห้าวเป็นลูกเขยของคุณถ้าเช่นนั้นหรอ กล้าที่จะเอาทองคำติดหน้าตนเองซะจริง

“แล้วคุณเป็นคนคลอดฉันหรือเป็นคนเลี้ยงดูฉันกันล่ะ?” หลินสินเหยียนเอนตัวซบไปอิงที่อกของควรจิ่งห้าว คุณเงยมองดูไปที่ต้องจิ่งห้าว “ผัวของฉัน เพราะอะไรถึงเปลี่ยนเป็นลูกเขยคุณได้?”

เสิ่นซิ่วฉิงกำมือสองข้างแน่น บริเวณใบหน้ายังคงยิ้มเข้าไว้ “แม่ทราบว่าลูกโกรธที่คุณพ่อกับคุณแม่ในเวลานั้น แม้กระนั้นพวกเราทั้งคู่รักกันด้วยความบริสุทธิ์ใจ——”

“วันนี้ที่หนูมาก็เป็นมาเอาสิ่งที่เป็นของๆหนูคืน!” หลินสินเหยียนพูดขัดจังหวะเสิ่นซิ่วฉิงขึ้นมา รักกันอย่างจริงใจถ้าเช่นนั้นหรอ?

คุณก็อยากทราบว่าเมื่อผลตอบแทนอยู่ข้างหน้าแล้ว หลินกั๋วอันจะเลือกคุณหรือผลตอบแทน!

หลินกั๋วอันที่มีความคิดเห็นว่าไม่อาจจะคุยกันต่อได้นั้นก็ลุกยืนขึ้น “ดวงตามบิดามาชั่วประเดี๋ยว”

หลินสินเหยียนยืนขึ้นแล้วหันกลับไปดูควรจิ่งห้าว กล่าวด้วยบริเวณใบหน้าแต้มยิ้มว่า “สักครู่ฉันพยายาม”

“อืม” เขาตอบรับเบาๆ

หลินสินเหยียนตามหลินกั๋วอันเข้าไปในห้องทำงาน

หลินกั๋วอันเปลี่ยนสีหน้าแสนเป็นมิตรที่ห้องรับประทานข้าวเป็นสีหน้าท่าทางเครียดโดยทันที “ลูกได้บอกกับต้องจิ่งห้าวหรือยัง?”

หลินสินเหยียนมองสีหน้าท่าทางของหลินกั๋วอัน แต่ว่าก็ไม่เป็นผลกระทบอะไรกับคุณ ดังว่าถูกทำร้ายมามากแล้ว ก็มองเห็นคือเรื่องธรรดาไปแล้ว“เอาของของหนูมาให้ฉันก่อน”ช่องทางอย่างงี้มิได้มีขึ้นกล้วยๆคุณจำต้องเอาสิ่งที่เป็นของคุณคืนมาก่อน

หลินกั๋วอันจ้องหน้าคุณไม่กระพริบ “ของสิ่งนั้นให้ลูกได้แน่ๆ แม้กระนั้น ลูกจำต้องให้ต้องจิ่งห้าวช่วยบริษัทของบิดาผ่านตอนวิกฤตนี้ให้ได้”

“ครั้งนั้นบิดาพูดว่าให้หนูเอาที่ดินผืนนั้นมาแลกเปลี่ยน ปัจจุบันนี้หนูเอามาแล้ว ส่วนเรื่องบริษัทก็เป็นสิ่งแลกเปลี่ยนอีกอัน หนูเคยบอกแล้วว่าจะให้คุยกับควรจิ่งห้าวให้ช่วยบิดานั้นย่อมได้อยู่แล้ว เพียงแค่บิดาหย่ากับเสิ่นซิ่วฉิง หนูก็จะช่วยบิดาเอง”กล่าวถึงที่ตรงนี้แล้วหลินสินเหยียนก็หยุดไปน้อย “บิดาก็มองเห็นแล้วนิว่าต้องจิ่งห้าวนก็ถูกใจหนูค่อนข้างจะมากมายอยู่ เพียงแค่หนูขอ เขาก็ตกลงแน่ๆ”

หลินกั๋วอันนิ่งคิด

หลินสินเหยียนกล่าวเข้าไปอีกว่า “บริษัทสำคัญหรือเป็นหญิงที่ไม่อาจจะมีลูกชายสำคัญ บิดาตรึกตรองเองแล้วกัน”

บอกจบคุณก็เดินออกมาจากห้องไป

ขณะเดียวกันนั้นเองหลินกั๋วอันก็เรียกคุณไว้ “บิดาตกลง”

เป็นไปตามคาด——

หลินสินเหยียนหยุดเดินหันกลับมามองดู “ของของหนู หนูจะเอากลับวันนี้”

เพื่อไม่ให้ยืดยาวไปๆมาๆกกว่านี้ ของชิ้นใหญ่เอากลับไม่ไหวก็เอาไว้ก่อน ของชิ้นเล็กกับเงินสามารถเอากลับได้ รวมทั้งค่าหมอของแม่ในเดือนนี้ก็ใกล้ที่จะจำต้องจ่ายแล้ว

หลินกั๋วอันกัดฟันกรอด “เหยียนเหยียน เราเป็นครอบครัวเดียวกัน”

หลินสินเหยียนยิ้ม “หนูทราบ แม้กระนั้นสิ่งที่เป็นของหนูกับแม่ก็จำเป็นต้องเอาคืนให้เราไม่ใช่หรอ?”

ครอบครัวเดียวกัน?

ในเวลานี้คิดได้แล้วหรือไรว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน?