กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - ตอนที่ 37 อย่าจับมั่ว
อ่านนิยาย กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม บทที่ 37 ออนไลน์
สมองของหลินสินเหยียนเตียนไปหลายวินาที ดวงตาของเขาสั่นไหว ครู่หนึ่งถึงจะนิ่ง “นาย นายยังสบายดีไหม?”
การคุ้มครองป้องกันตามสัญชาตญาณของคุณ
ร่างกายแกร่งของต้องจิ่งห้าวอยู่ข้างบนของคุณ ดวงตาเร่าร้อนเสมือนไฟ ราวกับจะล้นออกมา กลับกำลังบังคับอย่างมาก “คุณมีความรู้สึกว่าฉันจับไข้?”
จับหน้าผากของเขา?
ไม่ทราบว่าปัจจุบันนี้เขาสัมผัสมิได้หรอ?
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพศหญิง!
นี่เป็นเพียงแค่สัญชาตญาณ คนเจ็บไข้ได้ป่วยก็จะจับหน้าผาก อย่างไรก็ดีเขาเจ็บป่วย หลินสินเหยียนก็ทำกับเขาราวกับเป็นคนเจ็บไข้ได้ป่วย
“นายไม่เป็นอะไรดีแล้ว” หลินสินเหยียนรู้สึกได้ถึงความอันตรายของเดี๋ยวนี้ ทดลองหนีออกมาจากอ้อมแขนของเขา
ควรจิ่งห้าวโน้มตัวลงมา กดร่างของคุณที่กำลังจะหนี “ใช้ฉันเสร็จ ก็ไม่ให้ของทดแทนหรอ?”
ริมฝีปากของเขาอยู่ข้างหูของคุณ เกือบจะแนบบนผิวของคุณ ลมหายใจร้อนๆที่ออกมาเมื่อเขากล่าว สาดลงมา จั๊กจี้ ลีลาที่ไม่แน่ชัดนี้ ฉีกฝันเก่าที่คุณหลบซ่อนอยู่ในส่วนลึกหัวใจ คืนนั้น เพศชายคนนั้นก็คร่อมอยู่บนตัวคุณอย่างดื้อด้าน—
คุณกำลังสั่นนิดหน่อย เขายิ่งรัดแน่น
“คุณต้อง—ฉัน ฉันพาคุณไปโรงหมอ” คุณบากบั่นให้ตนเองใจเย็น “ฉันเป็นเพศหญิงที่เคยมีเพศชาย คุณไม่สนใจแน่ๆ”
หลินสินเหยียนตั้งอกตั้งใจเน้นย้ำคำว่าฉันมีเพศชายสี่คำนี้
เสมือนเตือน รวมทั้งราวกับตั้งมั่นให้เขาเกลียดชัง
มีความชิงชัง ถึงแม้ว่าจะมากมายก็คงจะบังคับได้
จริงๆได้ยินหลินสินเหยียนบอกว่าฉันมีเพศชายสี่คำนี้ ดวงตาของต้องจิ่งห้าวถูกปกคลุมด้วยน้ำค้าง ยังร้อนอยู่แต่ว่าลดความร้อนแรงน้อยลง
นิ้วมือของเขาลูบคลำผ่านบริเวณใบหน้าของคุณ วินาทีถัดมาบีบคอของคุณ กล่าวด้วยความโกรธเคือง “คุณมี?”
หลินสินเหยียนส่ายศีรษะ “ไม่มีๆฉันไม่ตรงกันกับพวกเขา จะร่วมมือกับพวกเขาคิดร้ายกับนายได้อย่างไร นายเป็นที่พึ่งพิงของฉันนะ ฉันแยกออกว่าสิ่งไหนสำคัญกว่า”
มีเหงื่อออกลงมา หยดลงบนบริเวณใบหน้าของหลินสินเหยียนพอดิบพอดี ร่างกายของคุณแข็งทื่อ เขากำลังบังคับจริงๆแสงสว่างนอกรถยนต์ส่องเข้ามา สามารถมองเห็นเหงื่อของเขาได้อย่างเห็นได้ชัด
หลินสินเหยียนทดลองขยับแขน ต้องจิ่งห้าวมิได้ห้าม คุณกดปุ่มเปิดหน้าต่างรถยนต์ อาการแจ่มใสไปสู่ในรถยนต์ บรรยากาศที่กำกวมน้อยลงบางส่วน ควรจิ่งห้าวมีสติสัมปชัญญะขึ้น
เสียงของเขาแหบพร่าเลือน “โทรหากวนจิ้ง”
บอกจบเขาก็นอนลง หลินสินเหยียนดึงตัวออกมา ไปจับกระเป๋าของเขา หลินสินเหยียนไม่รู้เรื่องว่าโทรศัพท์เคลื่อนที่ของเขาเก็บเอาไว้ภายในกระเป๋าไหน จับสองครั้งก็หาไม่พบ ในเวลาที่มือไปจับกระเป๋ากางเกงของเขา ต้องจิ่งห้าวย่นคิ้ว “อย่าจับมั่ว”
เขายั้งเสียงมากมาย ลืมตาเร็วๆจ้องหลินสินเหยียน “จับอีก—“
เขากลับใจเองยั้งมิได้
เขาประสานมือของหลินสินเหยียนมาวางไว้ที่กระเป๋ากางเกงฝั่งขวา “ตรงนี้” บอกจบเขาก็ปลดปล่อยเขา แล้วหลับตาอีกรอบ
หลินสินเหยียนถือโทรศัพท์เคลื่อนที่ของเขาออกมาจากกระเป๋ากางเกง ค้นหาเบอร์โทรศัพท์ของกวนจิ้ง กดโทรออก
หลินสินเหยียนลงจากเบาะหลัง คอยภายนอกให้กวนจิ้งมา
อยู่ในรถยนต์ไม่ค่อยไม่มีอันตราย
ผู้ใดกันแน่จะทราบ ความยั้งของต้องจิ่งห้าวแรงไหม?
กวนจิ้งยังจัดว่าเร็ว สิบกว่านาหนก็ถึงแล้ว พาควรจิ่งห้าวกลับวิลล่าอย่างสะดวก
แต่เดิมหลินสินเหยียนให้กวนจิ้งส่งไปโรงหมอ คุณกลัวควรจิ่งห้าวป่วย
แม้กระนั้นควรจิ่งห้าวให้กวนจิ้ขี้งกลับวิลล่า
กลับถึงวิลล่าหลินสินเหยียนไปห้องสุขาแล้วเปิดน้ำเย็นลงอ่าง ทดลองให้เขามีสติสัมปชัญญะมากเพิ่มขึ้น ในความเป็นจริงแล้วเขามีสติสัมปชัญญะ ก็แค่มองขาดสติ
แช่ลงไปในน้ำเย็นหนึ่งชั่วโมงกว่า ต้องจิ่งห้าวหลุดพ้นแทบหมดแล้ว ให้กวนจิ้งและก็หลินสินเหยียนประคองออกมา
วางคนไว้บนเตียง กวนจิ้หาองหลินสินเหยียน “เกรงว่าถัดมาฉันคงจะช่วยคุณมิได้แล้ว ฉันรอด้านนอก คุณมีอะไรก็เรียกฉัน”
หลินสินเหยียน “……”
“ประเดี๋ยวก่อน นายไปแล้ว เขา—” หลินสินเหยียนชี้เพศชายที่แฉะหมดทั้งตัว
ทำเช่นไร?
กวนจิ้งยักไหล่ ชี้ว่าช่วยไม่ได้ “งานเปลี่ยนเสื้อ ฉันไม่ทำแน่ๆ เพราะฉะนั้นมีเพียงแค่คุณแล้ว กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผมคุณเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายของประธานควร ดูแลเขา มันมีเหตุผลและก็ถูกตามกฎหมายที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขา”
หลินสินเหยียน “……”
ในชื่อมีเหตุผลรวมทั้งถูกตามกฎหมาย แต่—
“ฉันอยู่ข้างนอก” บอกจบกวนจิ้งเดินออกไป แล้วก็ปิดประตู เขายืนอยู่หน้าประตูรวมทั้งสั่นไปหมดทั้งตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ต้องจิ่งห้าว มองเห็นร่างกายของเขา?
เพียงแค่คิด กวนจิ้งก็สามารถรำลึกถึงภาพที่ควรจิ่งห้าวขุ่นเคือง
ถ้าหากไม่ดีบางครั้งก็อาจจะไล่เขาออก
หลินสินเหยียนยืนอยู่ข้างเตียง ดูเพศชายที่อยู่บนเตียงอย่างลำบากดวงใจ แฉะหมดทั้งตัวแล้วไม่แปลงชุด บางทีก็อาจจะเป็นหวัดได้
เปลี่ยนแปลง คุณดูโคมระย้าคริสทัลบนเพดานอย่างช่วยไม่ได้ สูดหายใจเข้าลึกๆ“เห็นแก่ที่วันนี้นายทำเพื่อฉัน ฉันไม่สนใจนายมิได้”
คุณก้มลง ยื่นมือไปปลดกระดุมเชิ้ตครั้งละเม็ด ชูแขนของเขา ถอดเสื้อออก หลังจากนั้นถอนสายรัดเอว หันไปแล้วถอดกางเกง เสมือนคนตาบอดจับผ้าที่เอาไว้ห่มแล้วคลุมบนตัวเขา
ทำทั้งหมดทั้งปวงเสร็จสิ้นสมบูรณ์ หลินสินเหยียนถึงจะดูเขา เขาหลับแล้ว ดูเหมือนจะหลับลึกด้วย
คุณนำเสื้อผ้าที่แฉะออกไป กวนจิ้งมองเห็นคุณออกมา ลุกขึ้นยืนจากโซฟา “เปลี่ยนแปลงเสร็จแล้ว?”
หลินสินเหยียนผงกศีรษะ นำเสื้อผ้าให้ป้าหยู
“คืนวันนี้ประธานควรบางทีก็อาจจะควรมีคนอยู่ด้วยตลอด คุณเฝ้าไว้ มีอะไรก็โทรหาฉัน ฉันก่อนไปก่อน” กวนจิ้งกล่าวแล้วถือเสื้อโค้ต
หลินสินเหยียนผงกศีรษะอย่างยอม หาผ้าขนหนูแห้งขัดถูผมให้ต้องจิ่งห้าว
เมื่อถูผมเสร็จคุณงุกขึ้นจะไปวางผ้าขนหนู จู่ๆก็ถูกควรจิ่งห้าวดึงข้อมือไว้ ออกแรงดึงคุณลงบนเตียง เขากลับตัว ขายาวกดลงบประมาณนตัวของคุณ หลินสินเหยียนอุตสาหะผลักเขาออก แม้กระนั้นยิ่งผลักเขาก็ยิ่งกอดแน่น
เขากอดร่างเพรียวลมของคุณ ซุกหน้าลงบนคอของคุณ เสียงงึมงำ “ไม่ต้องกลัว—“
หลินสินเหยียนไม่กล้าขยับ เสียงของเขาเบามาก คุณฟังไม่ชัดเจน ถามเสียงค่อย “นายบอกว่าอะไรนะ?”
แม้กระนั้นไร้คนตอบคุณ
แล้วหลินสินเหยียนง่วงงุน นอนบนเตียงแล้ว
แสงแดดอบอุ่นส่องเข้ามาผ่านช่องว่างในม่าน บนตาของต้องจิ่งห้าวขยับแล้วลืมตาขึ้น เหมือนกับการหลับลึกตลอดทั้งคืนไม่คุ้นกับแสงไฟ เขาหลับตา ผ่านไปครู่หนึ่ง ก็ลืมตาอีกรอบ
กำลังจะขยับก็พบว่ามีบางสิ่งทับแขนของตนอยู่ เขาหันหัว ก็พบว่ามีหญิงนอนอยู่ในอ้อมกอดของตนเอง
ผมสีดำของคุณเสมือนน้ำตก ขนตาครึ้มงอนกระเด้ง ราวกับผีเสื้ออยู่บนกลีบตา ปากแดงเสมือนเชอร์รี่เม้มนิดหน่อย ลมหายใจขึ้นลงคนถูกก่อกวนรู้สึกหนักใจ เขาขยับแขนเบาๆแม้กระนั้นเพิ่งจะขยับ หลินสินเหยียนก็งึมงำ
ขยับเขยื้อนตัวน้อย ขนตาสั่นเบาๆเบาๆลืมตา สิ่งที่ดึงดูดสายตาเป็นบริเวณใบหน้ารูปหล่อที่ไม่มีที่ติเตียนเหมือนกับประติมากรรม
เวลานี้กำลังนอน
meenovel.com/novel/konlayut-ded/
คุณหยุดชะงักน้อย แม้กระนั้นก็หมดกังวล ถ้าหากเขาตื่นอยู่ จะขี้อายเพียงใด?
คุณเปิดผ้าที่มีไว้ห่ม ใช้จังหวะที่ควรจิ่งห้าวยังไม่ตื่น ไปจากที่นี่ คุณเดินเท้าไม่ ระหว่างที่หมุนไปคลุมผ้าให้เขา สายตาเผลอไปดูที่ไหล่ของเขา
หยุดหายใจชั่วประเดี๋ยว
เพราะเหตุใดบนไหล่ของเขาถึงมีรอยกัด?
หลินสินเหยียนรู้สึกสมองชุลมุน แม้กระนั้นก็กระจ่าง ความนึกคิดที่น่าตกใจระเบิดในหัวของคุณ