คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - ตอนที่ 607
ซาแมนธายิ้มร่า มันเป็นเรื่องที่ดีที่ลูกสาวของเธอสูญเสียความทรงจำไปสำหรับสามปีที่ผ่านมา!
“คุณเวดเป็นคนฉลาดมาก เขานั้นเหมาะสมกับหนู!” ซาแมนธากุมมือลิลี่และกล่าวต่อ “เขาสูงประมาณเมตรแปดสิบ ตระกูลของเขาทำกิจการค้าไม้และมีทรัพย์สินเป็นพันล้าน!”
ซาแมนธรหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาขณะเธอกล่าวและพรางส่งข้อความหาเวด เธอถามเขาเพื่อให้มาหาที่โรงพยาบาล
ทันใดนั้นก็มีคนแผดเสียงดังลั่นจากด้านนอกของห้องแผนกผู้ป่วย!
“ไอ้ตระกูลลินดันพวกมันอยู่ที่ไหน? เสนอหน้าออกมาเดี๋ยวนี้!”
เสียงเรียกนั้นดังมาก จนกระทั่งตระกูลลินดันเดินออกมาจากห้องแผนกผู้ป่วยและมองไปหาต้นเสียง พวกเขาต่างก็สะดุ้งตกใจ
ต้นเสียงมาจาก ดอน
ดอนนั้นโดนแดร์ริลยำเละ ใบหน้าของเขาปูดบวม แต่เขากลับเพื่อการแก้นแค้น
มีหญิงสาวหน้าตาสวยงามยืนข้าง ๆ เขา เธอนั้นมีเรือนร่างสมบูรณ์แบบ แต่งกายในชุดรัดรูปด้านบนและสวมกางเกงยีนส์สีดำ เธอดูเย้ายาวอย่างน่าเหลือเชื่อ เธอคือแอ๊บบี้ กาย
มีชายชุดดำประมาณยี่สิบคนยืนอยู่ด้านหลังของเธอ พวกเขาทั้งหมดมีรูปร่างใหญ่ยักษ์และมีรอยสักเต็มแขน พวกเขาดูน่าเกรงขามและไม่เป็นมิตร
หลังจากที่แดร์ริลทำร้ายดอน เขาก็โทรหาพี่สาวของเขาแองเจลล่า จากนั้นเธอก็โทรหาแอ๊บบี้เมื่อเธอได้ยินว่ามีใครบางคนมารังแกน้องชายของเธอ
แองเจลล่าและแอ๊บบี้คือเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กัน แองเจลล่าได้พบกับพี่น้องตระกูลกาย แบรนดอนและแอ๊บบี้ เมื่อไม่กี่ปีก่อนในตอนที่เธอมาเมืองตงไห่เพื่อทำธุรกิจ
คุณย่าลินดันเกือบจะทรุดตัวล้มลงเมื่อเธอเห็นบรรดาเหล่าอันธพาล เธอแทบจะจับไม้ค้ำยันไว้ไม่อยู่!
หรือว่าดอนจะไปขอความช่วยเหลือจากแอ๊บบี้?
อำนาจในโลกใต้ดินของเมืองตงไห่ถูกแบ่งเป็นสองโซน
แบรนดอนและแอ๊บบี้คู่หูพี่น้องตระกูลกายมีอำนาจในฝั่งตะวันตกของเมือง ส่วนแด๊กซ์มีอำนาจในฝั่งตะวันออกของเมือง
เมื่อแม่ชีแห่งโชคชะตาแห่งสำนักง้อไบ๊บุกโจมตีคฤหาสน์ตระกูลแซนเดอร์ส แด๊กซ์ได้สูญเสียสมาชิกไปมากมาย บารมีของเขาในเมืองตงไห่ก็ไม่แข็งแกร่งเทียบเท่ากับอย่างที่เคยเป็นมาก่อน
แบรนดอนและแอ๊บบี้จึงฉวยโอกาสนี้ที่จะรุกรานและเข้ายึดครองกิจการหลายแห่งของแด๊กซ์ไว้
ภายในเวลาครึ่งเดือน อำนาจในโลกใต้ดินเกือบทั้งหมดถูกแบรนดอนและแอ๊บบี้เข้ายึดครอง ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขา พวกเขาสามารถที่จะทำทุกอย่างได้ตามที่ใจต้องการ
ตระกูลลินดันต่างพากันกระวนกระวายเมื่อเห็นว่าดอนมากับแอ๊บบี้
ดอนชี้นิ้วไปที่ตระกูลลินดันและตะคอกอย่างขุ่นเคือง “ได้เวลาแล้วสั่งสอนพวกเขาแล้ว”
ใบหน้าของดอนยังคงเจ็บปวดและเขายังโกธแค้นมาก
แอ๊บบี้พยักหน้าขณะเธอจ้องเขม็งไปที่คุณย่าลินดัน “อีแก่ แกและครอบครัวกล้าดียังไงถึงมาทำตัวเหมือนกับว่าเมืองตงไห่เป็นของพวกแก? ดอนอาจจะบังเอิญชนสมาชิกในครอบครัวของแก แต่เขาก็ไม่ได้หนีหนายไปหรือปฏิเสธที่จะชดเชยค่าเสียหายให้ แกกล้าดียังไงถึงไปซัดหน้าเขา? ใครให้อำนาจแกทำแบบนั้น?”
แอ๊บบี้ไม่ได้กล่าวออกมาเสียงดัง แต่มันก็เปี่ยมไปด้วยความกดดันอย่างหนัก
ตระกูลินดันต่างมองหน้ากัน พวกเขาต่างวิตกกังวลใจ
คุณย่าลินดันกระแอมและกล่าว “มิสกาย มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย”
เนื่องจากอิทธิพลของพี่น้องตระกูลกายในเมืองตงไห่ เธอก็ไม่กล้าที่จะแสดงความคิดเห็นใด ๆ เพิ่มเติมอีก
แอ๊บบี้ยิ้ม “เข้าใจผิดกันนิดหน่อยงั้นเหรอ?”
แอ๊บบี้ได้เป็นเพื่อนกับแองเจลล่ามาเป็นเวลาสองสามปีแล้ว และนี่คือครั้งแรกที่แองเจลล่ามาขอความช่วยเหลือจากเธอ เธอจำเป็นต้องสั่งสอนตระกูลลินดันให้เข็ดหลาบ
อัธพาลเริ่มที่จะเข้าห้อมล้อมพวกเขา ตระกูลลินดันกำลังตกอยู่ในปัญหา
พวกเขาได้ทำร้ายน้องชายของแองเจลล่าและดอนก็พาตัวแอ๊บบี้มากับเขาด้วย ตระกูลลินดันกำลังเผชิญกับปัญญาครั้งใหญ่หลวง
ดอนกำหมัดของเขาแน่นและตะคอก “ไม่ต้องไปเสียเวลากับพวกมัน บอกพวกมันให้ส่งตัวไอ้คนที่ต่อยฉันมา!”
พวกเขาจะกำจัดคนที่ต่อยให้รู้แล้วรู้รอดภายในวันนี้!
YOU MAY ALSO LIKE
