Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1474

ภายในอาคารของอีสต์เอเชียกรุ๊ป ตำรวจเข้ามาถึงและขึ้นลิฟต์ไป กลุ่มพนักงานหลายคนจ้องมองไปยังเจ้าหน้าที่ตำรวจด้วยความอยากรู้อยากเห็น พวกเขากำลังคาดเดาว่าผู้บริหารคนไหนที่ก่ออาชญากรรม

ต้องขอบคุณฉนวนกันเสียงของห้องประชุม จึงไม่มีใครรู้ว่าประธานของพวกเขาเสียชีวิตแล้ว เว้นแต่เลขานุการที่พบศพเป็นคนแรกและผู้บริหารระดับสูงของบริษัท

ภายในห้องประชุมที่เป็นจุดเกิดเหตุ ซิงเปียนจากสำนักงานความมั่นคงกำลังหน้านิ่วคิ้วขมวด ระหว่างที่เขาจ้องมองไปที่ศพที่ถูกกู้คืนขึ้นมาจากภาพโฮโลแกรม เขาดูเหมือนกำลังนึกถึงอะไรบางอย่าง

ชายคนหนึ่งในชุดเสื้อคลุมสีดำเดินเข้ามาจากด้านนอกห้องประชุมและพูดว่า

“รายงานการชันสูตรศพออกมาแล้วครับ มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นการฆ่าตัวตาย”

ร้อยเอกซิงไม่ได้เงยหน้าขึ้น เขาเพียงแต่ถามออกมาอย่างสบายๆ ว่า “เหตุผลคืออะไร?”

“จากรายงานการชันสูตรศพ เราไม่พบยาใดๆ ในร่างของผู้ตาย และก็ไม่พบลายนิ้วมือหรือสิ่งที่ตกค้างอย่างเส้นผมของบุคคลอื่น” สือจินกล่าวต่อไปว่า “จากภาพกล้องวงจรปิดในลิฟต์ไม่มีบุคคลน่าสงสัยที่ใช้ลิฟต์ขึ้นมาที่ชั้นนี้ในวันเดียวกัน เว้นแต่กลุ่มผู้บริหารที่ทำงานอยู่ที่ชั้นนี้”

ยังมีหลักฐานในภาพโฮโลแกรมด้วย

ข้างในกระเป๋าเดินทางที่โต๊ะประชุม พวกเขาพบวิดีโอโฮโลแกรมของหลิวเจิ้งซิงที่กำลังคุยกับชายคนหนึ่งที่ใบหน้าถูกเบลอ

ในวิดีโอนั้น หลิวเจิ้งซิงได้ขอให้ ‘ชายไร้หน้า’ ทำอะไรบางอย่างให้กับเขา

แม้ว่าข้อมูลจำเพาะจะไม่ได้ปรากฏอยู่ในวิดีโอ แต่เมื่อพิจารณาจากเหตุระเบิดที่นักวิชาการลู่ประสบเมื่อไม่นานมานี้ มันก็ชัดเจนแล้วว่าหลิวเจิ้งซิงกำลังติดต่อกับนักฆ่า

ณ จุดนี้ของคดีนี้ ไร้ซึ่งข้อกังขา หลักฐานทั้งหมดชี้ไปที่ผลลัพธ์การฆ่าตัวตายของหลิวเจิ้งซิง

คืนก่อน พวกเขาได้รับข่าวจากสำนักงานความมั่นคงสาธารณะเทศบาลว่าเชสเตอร์ ‘มือเปื้อนเลือด’ ชื่อกระฉ่อนถูกฆาตกรรมในอุบัติเหตุทางรถยนต์

‘มือเปื้อนเลือด’ ยังเป็นหัวข้อในการสืบสวนหลายคดีของสำนักงานความมั่นคงของพวกเขาอยู่เสมอ ไม่เพียงแค่เพราะเขาน่าจะเกี่ยวข้องกับการระเบิดในเขตชุมชนมะละกาเมื่อสองสามวันก่อน แต่เพราะเขายังเป็นเพื่อนสนิทกับรูซาสบนเที่ยวบิน N-177 ทั้งสองคนต่างเป็นเป้าหมายที่องค์การตำรวจสากลต้องการตัวในเวลาเดียวกัน

ฆาตกรเสียชีวิตแล้ว เรื่องราวถูกเปิดเผย และการฆ่าตัวตายด้วยความกลัวความผิดร้ายแรงก็พอที่จะให้อภัยได้

อย่างไรก็ตาม ซิงเปียนยังคงไม่เชื่อว่าคนที่กล้าจ้างฆาตกรจะฆ่าตัวตายด้วยความกลัวความผิดร้ายแรงจริงๆ จากมุมมองของอาชญากรรมจิตวิทยา เรื่องนี้ไม่สมเหตุสมผล

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมื่อพวกเขาไม่พบข้อมูลใดๆ เกี่ยวกับตัวเขาจากเชสเตอร์เลย

“จำความโกลาหลของหุ่นยนต์ที่บ้านเลขที่ 001 บนถนนหมายเลข 17 เมื่อคืนก่อนได้ไหม?”

บ้านเลขที่ 001 บนถนนหมายเลข 17 คือที่อยู่ของลู่โจว แม้ว่าเรื่องนี้จะถูกเก็บเป็นความลับจากโลกภายนอก แต่มันก็ไม่ใช่ความลับสำหรับพวกเขา

หลังจากได้ยินคำพูดของร้อยเอกซิง เจ้าหน้าที่สือขมวดคิ้วและครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่นาน แล้วเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่มั่นใจว่า “คุณหมายความว่า…ฆาตกรอาจจะเป็นหุ่นยนต์เหรอ?”

“มันเป็นแค่ข้อสันนิษฐาน เพราะผมไม่เชื่อจริงๆ ว่าคนคนนี้เลือกที่จะฆ่าตัวตาย” หลังจากเงียบไป ร้อยเอกซิงพูดต่อว่า “ผมได้ยินว่ามีไวรัสชนิดหนึ่งกำลังแพร่กระจายอยู่ในตลาดมืด มันสามารถจะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับระบบตรรกะที่ซ่อนอยู่ของหุ่นยนต์ได้ คนจะใช้มันเพื่อการโจรกรรม การชิงทรัพย์ และแม้แต่การฆาตกรรม”

แม้ว่าจะมีหลายสิ่งที่ดัดแปลงตรรกะที่ซ่อนอยู่อยู่เสมอ มันมักจะเกิดขึ้นบริเวณสถานที่ที่อ่อนไหวน้อย อย่างเช่น การเปลี่ยนบุคลิกของหุ่นยนต์ เป็นต้น

สำหรับการสร้างหุ่นยนต์ที่สามารถฆ่าและเรียนรู้การขโมย…

พวกคนที่อ้างว่าพวกเขาสามารถทำสิ่งนี้ได้ก็กำลังโกหกหรือไม่ก็หลอกลวง

จนกระทั่งเมื่อสองสามเดือนก่อนที่ซิงเปียนได้ยินเรื่องนี้และเข้ามาดูแลคดีอาชญากรรมต่างๆ ที่มีหุ่นยนต์มาเกี่ยวข้อง ในช่วงสองสามเดือนนี้ที่เขาได้ยินเรื่องไวรัสมาจากผู้ให้ข้อมูลคนหนึ่งว่ามันสามารถที่จะดัดแปลงตรรกะที่ซ่อนอยู่ของหุ่นยนต์ได้

“ผู้กระทำผิดอาจจะใช้มนุษย์ชีวจักรกล หลังจากที่ฆ่าหลิวเจิ้งซิงแล้ว เขาก็แสร้งทำเป็นการฆ่าตัวตาย นี่จะอธิบายได้ว่าทำไมพวกเราจึงไม่พบลายนิ้วมือใดๆ บนศพของเขา และจากวิดีโอกล้องวงจรปิด ความถี่ที่หุ่นยนต์ทำความสะอาดเข้าและออกชั้นนี้ยังคงสูงมาก”

สือจินพูดขึ้นทันทีว่า “ผมจะให้คนไปสอบสวนหุ่นยนต์ทำความสะอาดทั้งหมดในบริษัทนี้!”

“ดีเลย ถึงผมจะคิดว่ามันอาจจะไม่มีประโยชน์ เพราะการโจมตีของพวกเขาจบลงแล้ว พวกเขาคงจะไม่มีทางเก็บอุปกรณ์ก่ออาชญากรรมไว้ที่นี่ อย่างมากที่สุด พวกเขาก็คงจะแทนที่ชิปความจำของหุ่นยนต์ไปแล้ว”

ชิปความจำเป็นหัวใจสำคัญของหุ่นยนต์

หุ่นยนต์ตัวหนึ่งที่มีชิปความจำต่างออกไปนั้นไร้ประโยชน์ แม้ว่าพวกเขาจะจับมันได้ก็ตาม

“แต่เหตุการณ์เมื่อคืนก็ออกจะแปลกสักหน่อย หากว่ากันตามตรง หุ่นยนต์น่าจะได้เปรียบในการใช้กำลัง พวกมันสามารถจะต่อสู้กับพวกโจรจี้เครื่องบินบนเที่ยวบิน N-177 ได้ แต่เมื่อตอนที่โจมตีนักวิชาการลู่ พวกมันดูเหมือนจะไม่สามารถโจมตีกลับได้เลย”

ร้อยเอกซิงยิ้มยิงฟันและพูดพร้อมกับยิ้ม “ผมรู้ว่าคุณหมายความว่าอะไร มันเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับหุ่นยนต์พวกนั้นบนเที่ยวบิน N-177 ใช่ไหม?”

นักสืบสือพยักหน้า เขามองมาที่ร้อยเอกซิงอย่างเคร่งขรึมและพูดว่า

“นักวิชาการลู่ดูแปลกๆ เล็กน้อย… ผมรู้สึกว่าเขาอาจจะรู้อะไรบางอย่างที่เราไม่รู้ โดยเฉพาะเมื่อมันเป็นเรื่องหุ่นยนต์”

ทันใดนั้นประตูห้องประชุมก็เปิดออก และเจ้าหน้าที่คนหนึ่งของสำนักงานความมั่นคงก็เข้ามาจากด้านนอก

“ผู้กองครับ มีคนมารายงานเรื่องอาชญากรรม”

“รายงานเหรอ?” ซิงเปียนเลิกคิ้ว “รายงานกับผมเหรอ?”

ในฐานะสำนักงานความมั่นคง โดยหลักๆ แล้วพวกเขารับผิดชอบในการดูแลความมั่นคงของบ้านเกิดเมืองนอน คดีอาชญากรรมทั่วไปไม่ได้อยู่ในอำนาจการตัดสินของพวกเขา

เว้นแต่คดีอาชญากรรมคดีที่เกิดขึ้นกับใครสักคนที่มีอิทธิพลบางอย่าง

ยกตัวอย่างเช่น นักวิชาการลู่ หลังจากได้ศึกษาเกี่ยวกับการโจมตีของเขา สำนักงานความมั่นคงก็จัดตั้งหน่วยปฏิบัติการเฉพาะกิจขึ้นมาทันทีเพื่อสืบสวนรายละเอียดของการระเบิด

“ตำรวจประจำเมืองโอนย้ายเรื่องนี้มาให้เราครับ” เจ้าหน้าที่พูดอย่างเคร่งขรึม “ผู้ให้ข้อมูลปฏิเสธที่จะเปิดเผยรายละเอียดมากเกินไปและยืนยันที่จะมาพบคุณ”

“งั้นก็ให้เขาเข้ามาพบผม ไม่สิ…” ซิงเปียนมองไปที่ศพที่เป็นภาพโฮโลแกรมบนโต๊ะประชุมและกองเลือด “ให้เขาอยู่ที่สถานีตำรวจก่อน ผมจะไปพบเขาเอง”

…

สถานีตำรวจประจำเมือง

ในห้องพื้นที่ประมาณ 30 ตารางเมตร ชายร่างผอมคนหนึ่งกำลังเดินไปเดินมารอบห้องอย่างกระสับกระส่าย

ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านนอกประตู

วินาทีที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้า เส้นประสาทของชายคนนั้นตึงเครียด ราวกับว่าเขารู้สึกกลัวในทางใดทางหนึ่ง

ประตูเปิดออกและคนกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามาและมายืนตรงหน้าเขา

ร้อยเอกซิงซึ่งกำลังยืนอยู่ด้านหน้า มองหน้าเขาขึ้นลงและถามว่า “งั้นคุณก็คือทนายความส่วนตัวของหลิวเจิ้งซิงใช่ไหมครับ?”

“ใช่ครับ! ผมชื่อจางหมิงฮัว!” จางหมิงฮัวพยักหน้าอย่างประหม่าและพูดอย่างรวดเร็วว่า “ประธานหลิวบอกผมว่าถ้าเกิดอุบัติเหตุกับเขา ผมต้องหาทางติดต่อสำนักงานความมั่นคงและถ่ายทอดข้อความให้ได้”

เจ้าหน้าที่สือซึ่งยืนอยู่ข้างซิงเปียน พูดขึ้นมาก่อน

“ข้อความนั้นคืออะไรครับ?”

“องค์กรจิตวิญญาณแห่งจักรวาล!” ทนายจางตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง เขาพูดด้วยท่าทีที่หวาดกลัว “พวกเขาฆ่าประธานหลิว พวกเขาต้องทำมันแน่ๆ!”

“องค์กรจิตวิญญาณแห่งจักรวาล?” นักสืบสือขมวดคิ้วหลังจากที่ได้ยินเรื่องเหลวไหลของชายคนนี้ “คุณกำลังพูดเรื่องอะไร—”

แต่สีหน้าของซิงเปียนกลับจริงจัง จู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมาว่า

“ให้เขาพูดต่อ”

ทนายจางก้าวขึ้นมาข้างหน้าสองก้าว จับแขนของซิงเปียนและพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ประธานหลิวขอให้ผมนำข้อความมาบอก ก่อนหน้านี้เขาติดต่อคนจากองค์กรจิตวิญญาณแห่งจักรวาลและพยายามใช้อำนาจของพวกเขาในการตรวจสอบนักวิชาการลู่… แต่เหตุระเบิดนั้นอยู่เหนือความคาดหมายของเขา เขาไม่ได้คาดคิดว่าพวกเขาจะพยายามฆ่านักวิชาการลู่”

หลังจากรับฟังคำพูดของเขาอย่างอดทน ร้อยเอกซิงก็ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งและมองมาที่เขาก่อนจะพูดว่า “ถ้าทุกอย่างที่คุณพูดเป็นความจริง เช่นนั้นคุณก็น่าจะตกอยู่ในอันตราย”

ใบหน้าของทนายจางซีดเผือด ริมฝีปากของเขาสั่นระริกนิดๆ แต่เขาไม่สามารถจะพูดคำใดออกมาได้

เมื่อได้เห็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสงสารนี้รู้สึกหวาดกลัว ร้อยเอกซิงก็พูดต่อไปว่า “คุณต้องอยู่ที่สำนักงานความมั่นคงสาธารณะเทศบาลสักสองสามวัน คุณสามารถยกเลิกงานของคุณได้ แต่ผมขอให้แนะนำให้คุณติดต่อทางโทรศัพท์น่าจะดีกว่า”

“คนพวกนั้นโหดร้าย ไม่น่าเป็นไปได้ที่พวกเขาจะมาป่วนและโจมตีที่นี่ แต่ถ้าคุณจะออกไป เราก็ไม่สามารถจะดูแลคุณได้”

หลังจากนั้น ซิงเปียนก็หันหลังกลับและเดินออกไปจากห้อง

หลังจากตามร้อยเอกซิงมาที่โถงทางเดิน เจ้าหน้าที่สือก็ลังเลอยู่สักพักก่อนจะพูดว่า “คุณเชื่อเรื่องไร้สาระของเขาจริงๆ เหรอ?”

“มันไม่ได้ไร้สาระ” ร้อยเอกซิงหยิบบุหรี่ไฟฟ้าออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขา เขามองออกไปนอกหน้าต่างและหรี่ตาลง “อย่างน้อยชื่อขององค์กรจิตวิญญาณแห่งจักรวาลก็ไม่ได้แต่งขึ้นมา”

ร้อยเอกซิงพ่นควันวงแหวนกลิ่นมินต์ออกมาจากหน้าต่างโดยไม่ได้มองมาที่ผู้ใต้บังคับบัญชาที่กำลังงุนงง เขาพูดต่อว่า “องค์กรจิตวิญญาณแห่งจักรวาลเป็นความลับสุดยอดของสำนักงานความมั่นคงเสมอมา ผมรู้แค่เพียงว่าพวกเขาเกี่ยวข้องกับการโจมตีสองครั้งที่เกิดขึ้นนอกประเทศจีนเมื่อศตวรรษก่อน

“หนึ่งในนั้นก็คือเหตุการณ์เรือโดยสารออโรร่า บอเรลลีส อีกเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นบนถนนหลายสายของมะนิลาในปีที่สองหลังจากนักวิชาการลู่เสียชีวิต คดีวางระเบิด”

หลังจากได้ยินคำพูดของร้อยเอก ใบหน้าของสือจินเกร็งกระตุก

เหตุระเบิดในมะนิลาเมื่อศตวรรษก่อน…

ใครก็ตามที่ได้เรียนประวัติศาสตร์มานิดหน่อยก็จะทราบว่าการประชุมที่จัดขึ้นในมะนิลาปีเดียวกันนั้นเป็นที่รับรู้กันอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในเหตุการณ์หลักของภูมิภาคพาน-เอเชียที่มุ่งไปสู่สหภาพ

ถ้าสิ่งที่ร้อยเอกกล่าวเป็นความจริงที่ว่าการระเบิดไม่ได้เป็นเพราะการจัดการอย่างสุดขีดแต่ถูกวางแผนโดยองค์กรจิตวิญญาณแห่งจักรวาล…

พวกเขาก็แทบจะพลิกประวัติศาสตร์ไปเลย

“การรักษาความลับระดับสุดยอดนั้นไม่ได้เป็นเพราะอันตรายของมัน… อันที่จริงคือพวกเขาไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษในอาณาเขตของพาน-เอเชียนตลอดศตวรรษที่ผ่านมา อย่างไรก็ตาม ยังมีร่องรอยมากมายที่บอกว่าพวกเขายังทำไม่สำเร็จ”

“ยิ่งไปกว่านั้น เหตุการณ์ล่าสุดก็ได้พิสูจน์เรื่องนี้แล้ว พวกเขาอันตรายยิ่งกว่าที่เราคิดไว้”

หลังจากปิดบุหรี่ไฟฟ้า ร้อยเอกซิงมองมาที่ลูกน้องของเขาและพูดว่า “ผมต้องการให้คุณทำอะไรบางอย่าง”

สือจินพูดขึ้นทันทีว่า “บอกผมมาเถอะครับ”

“ไปที่มหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศจีนและไปหาผู้ชายคนหนึ่งที่ชื่อหวังเผิง”

“หวังเผิงเหรอครับ?”

“ใช่ เขาเป็นคนที่หลับไปชั่วคราวจากเมื่อศตวรรษก่อน”

เจ้าหน้าที่สือถามด้วยความงุนงงว่า “ทำไมล่ะครับ?”

“ชื่อของเขาปรากฏอยู่ในเอกสารสำคัญขององค์กรจิตวิญญาณแห่งจักรวาล ถ้าการคาดคะเนของผมถูกต้อง เขาคือบุคลากรหน่วยข่าวกรองกลุ่มแรกที่สะกดรอยตามองค์กรจิตวิญญาณแห่งจักรวาล”

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ร้อยเอกซิงพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่จริงจังว่า “เรารู้ข้อมูลเกี่ยวกับองค์กรจิตวิญญาณแห่งจักรวาลน้อยเกินไป เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาแทรกซึมเข้ามาในสังคมของเรานานแค่ไหนแล้ว”

“เพื่อที่จะแก้ไขปัญหานี้ เราต้องการความช่วยเหลือของเขา”