Solo Leveling โซโล่ เลเวลลิ่ง - ตอนที่ 56

ตอนนี้เขายืนยันสถานะทางการเงินของเขาเสร็จแล้ว….

Jin-Woo สวมชุดนักธุรกิจที่ดูดีในห้างสรรพสินค้า เขาพบว่าตัวเองมีเวลาว่างเหลือเฟือ ดังนั้นเขาจึงแวะร้านทำผมใกล้ ๆ และตัดผมที่จำเป็นมากเช่นกัน

“อืม.”

เขากลายเป็นคนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับตอนที่ออกจากอพาร์ตเมนต์

‘นี่คือเหตุผลว่าทำไมการมีเงินจึงดีกว่าการไม่มีเงินเลย’

และพวกเขาบอกว่าเสื้อผ้าที่ดีจะกลายเป็นปีกของคนได้

Jin-Woo หยุดที่หน้าหน้าต่างร้านค้าบนถนนและมองดูเงาสะท้อนของเขาเล็กน้อยก่อนจะยักไหล่

การเตรียมการของเขาสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่จะทำได้

‘ฉันแน่ใจว่าฉันจะไม่ทิ้งความประทับใจแรกที่ไม่ดีไว้เบื้องหลัง’

เขาปรับเสื้อผ้าเล็กน้อยก่อนจะยืนยันเวลาผ่านโทรศัพท์ บอกว่า 16:20 น.

‘ฉันควรจะไปถึงที่นั่นก่อนห้าโมงใช่ไหม’

ถ้าเขาไปตอนนี้เขาควรจะมาถึงตรงเวลา

“แท็กซี่!”

Jin-Woo เรียกแท็กซี่และมาถึงหน้าโรงเรียนของ Jin-Ah โดยมีเวลาเหลือเฟือ และโชคดีที่เขาเห็นจินอายืนอยู่ข้างประตูโรงเรียน

“ซองจินอา-!”

เมื่อพบว่าพี่ชายของเธอมาช้า เธอจึงอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง

“อปป้า??”

ดวงตาของจินอากลมโตเหมือนกระต่ายขณะที่เธอถามอย่างระมัดระวัง

“เป็น….

“จำพี่ชายตัวเองไม่ได้เหรอ!”

Jin-Ah กวาดสายตามองไปทั่ว Jin-Woo ด้วยสีหน้าตกตะลึงที่ยังคงฝังอยู่บนใบหน้าของเธอ เสียงของเธอสูงขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ

“เป็นเพราะนายเปลี่ยนไปมากรู้ไหม!”

“อะไรนะ เธออยากให้ฉันสวมชุดวอร์มกับรองเท้าแตะตอนพบครูประจำชั้นคนใหม่เหรอ”

“ว้าว….”

จินอายังคงอ้าปากค้างไม่ได้

“เฮ้ คางเธออาจจะหลุดด้วยอัตรานี้ ยังไงก็ตาม ฉันไปก่อนนะ โอเค?”

เนื่องจากพี่สาวของเขาไม่แสดงอาการชี้นำใดๆ เลย Jin-Woo จึงเป็นผู้นำ เมื่อห้าปีที่แล้ว Jin-Woo ก็เป็นนักเรียนในโรงเรียนแห่งนี้เช่นกัน เขารู้เค้าโครงของมันอย่างหน้ามือเป็นหลังมือแล้ว

โดยปกติแล้ว หากครูต้องการพูดคุยกับผู้ปกครอง สถานที่นัดพบอาจเป็นห้องเจ้าหน้าที่หรือที่สำนักงานให้คำปรึกษาก็ได้ แต่เรื่องในวันนี้เกี่ยวข้องกับเส้นทางอาชีพในอนาคตของ Jin-Ah ดังนั้นเขาจึงควรไปที่สำนักงานให้คำปรึกษา

ดังนั้น ขั้นตอนของ Jin-Woo ก็เร็วขึ้น

“โอปป้า! รอฉันด้วย!”

จินอารีบวิ่งตามพี่ชายของเธอไป

“สวัสดีครับอาจารย์นิม”

“ครับ? โอ้ เอ่อ สวัสดีคุณด้วย”

ระหว่างทาง Jin-Woo ทักทายครูหลายคนที่เขาพบ พวกเขาทั้งหมดหยุดเดินโดยไม่มีข้อยกเว้น และมองไปข้างหลังพวกเขาที่ด้านหลังของ Jin-Woo

‘นั่นคือใคร’

‘เขาจบจากโรงเรียนนี้เหรอ? แต่ไม่มีทางที่ฉันจะลืมนักเรียนที่สะดุดตาแบบนั้นได้’

‘เขาเป็นครูใหม่เหรอ’

ไม่ใช่แค่ครูเท่านั้นที่มองเขา

“ว้าว เขาหน้าตาดีไม่ใช่เหรอ?”

“เขาคือใคร?”

“เดี๋ยวก่อน จินอาที่อยู่ข้างๆ เขาไม่ใช่เหรอ?”

“เขาต้องเป็นพี่ชายของจินอาแน่ๆ ว้าว เขาเท่มาก”

โครงร่างที่สร้างมาอย่างดีและชุดสูทธุรกิจที่มีสไตล์ แม้ว่าใบหน้าของเขาจะดูเรียบๆ แต่การทำงานร่วมกันระหว่างจุดทั้งสองนั้นมีพลังมากพอที่จะดึงดูดความสนใจของนักเรียนหญิง

น่าเสียดายที่ผู้ชายคนนั้นไม่สนใจเลยสักนิด

‘…….

Jin-Woo เพียงแค่ปล่อยให้เสียงกระซิบของสาวๆ เล็ดรอดเข้าไปในหูข้างหนึ่งและเลื่อนออกไปอีกข้างหนึ่ง คนที่ทำให้จิตตกจริงๆ คือจินอา

เธอยกหูของเธอขึ้นและฟังการประเมินของพี่ชายของเธอที่มาจากสิ่งรอบตัวพร้อมกับหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข จากนั้นเธอก็ย่องเข้าไปใกล้ด้านข้างของ Jin-Woo และใช้ศอกสะกิดเขาที่เอวของเขาเบาๆ

“ฮิยะ~ พี่คะ วันนี้พี่พิสูจน์แล้วว่าเป็นที่นิยมจริงๆ เห็นด้วยมั้ยคะ”

เขาไม่สนใจสิ่งนี้

“เดี๋ยวก่อน ฉันคิดดูแล้ว พี่คะ พี่ยังไม่หาแฟนใช่มั้ยคะ?”

เขายังเพิกเฉยต่อสิ่งนี้

“ฉัน น้องสาวคนเล็กที่ไว้ใจได้ของคุณ ควรจะแนะนำให้คุณรู้จักสาวม.ปลายที่น่ารักไหม”

และด้วยสิ่งนั้น

“หยุดน่ารักได้แล้วใช่ไหม”

“ฉัน… ฉันเศร้า….”

ในที่สุด Jin-Woo ก็ปล่อยแก้มของเธอ จินอาลูบแก้มที่แดงของเธอและทำหน้ามุ่ยอย่างไม่พอใจ

“เชอะ ฉันรู้ว่าเธอก็ชอบเรียกร้องความสนใจเหมือนกัน แต่ว่า….”

เดินเถียงกันเบาๆ ก็มาถึงที่หมายแล้ว จินอาวิ่งผ่านจินวูและหมุนตัวไปด้านหน้าสำนักงานที่ปรึกษา

“โอปป้า เรามาแล้ว”

ก่อนเข้าสำนักงาน Jin-Woo มองน้องสาวของเขา เธอไม่ขยับเขยื้อนจากจุดของเธอ

“แล้วคุณล่ะ?”

“วันนี้เป็นครูและผู้ปกครองเท่านั้น ฉันจะกลับไปที่ชั้นเรียนทันทีที่คุณเข้าไปข้างใน”

“โอ้.”

เมื่อฟัง Jin-Ah เล่า เขาจำได้ว่ามีเหตุการณ์คล้ายๆ กันนี้เกิดขึ้นตอนที่เขายังเป็นนักเรียนมัธยมปลาย ย้อนกลับไปยังไม่มีใครมา

‘มันเป็นช่วงเวลาที่แม่ขยับไปมาได้ยากขึ้นเรื่อย ๆ ใช่ไหม’

แม่ของเขาเริ่มไปโรงพยาบาลบ่อยในช่วงนั้น

เขากลัวว่าเธอจะกดดันตัวเองมากเกินไป เขาจึงไม่ได้บอกเธอเกี่ยวกับการประชุมครูและผู้ปกครอง และเขาต้องทนทุกข์ทรมานกับการบรรยายของอาจารย์ประจำชั้นอยู่พักหนึ่งเพราะเหตุนั้น

เมื่อนึกถึงช่วงเวลาเหล่านั้น เขาก็สามารถเข้าใจสาเหตุที่ทำให้จินอากังวลมากในวันนี้ Jin-Woo ยิ้มอย่างอ่อนโยนและถามเธอ

“วันนี้มีเรียนกลางคืนด้วยเหรอ”

“งะ พี่ครับ อย่าเพิ่งรอผมกลับบ้านก่อนนะครับ”

 

Jin-Woo แอบโจมตีเธอและขยี้ผมของเธอจนเสียทรง

“ตั้งใจเรียนนะ โอเค? แล้วเจอกัน”

“อ๊ะ หยุดนะ!”

“แล้วเจอกันที่บ้านนะครับ”

Jin-Woo ยิ้มและหายเข้าไปในสำนักงานให้คำปรึกษา

แก้มของจินอาพองขึ้นขณะที่เธอหวีผม

“ยังคงปฏิบัติกับฉันเหมือนเด็กน้อย….”

แน่นอนว่าเธอไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจอะไรนั่น

อาจมีคนเห็นสิ่งทั้งหมด? จินอารีบตรวจดูรอบๆ ตัวเธอและยืนยันว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ ตัวเธอ เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกและวิ่งเหยาะๆไปที่ชั้นเรียนของเธอ

***

ถ้าจะให้พูดเป็นคำพูด ความประทับใจแรกที่ได้รับจากครูประจำชั้นของ Jin-Ah?

‘อืม….

เธอดู ‘ใจกว้าง’

“พี่ต้องเป็นพี่จินอาแน่ๆ”

เธอเป็นครูวัยกลางคนที่มองเธออย่างงุนงง ความประทับใจโดยรวมที่เธอมอบให้คือคนที่สามารถทำให้คนอื่นรู้สึกดีขึ้นด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนและอบอุ่นบนใบหน้าของเธอ

เธออาจจะรู้เรื่องของเขาดี เพราะเธอไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อยที่เห็น Jin-Woo อยู่ที่นี่ในฐานะผู้ปกครองของ Jin-Ah

“เป็นไงบ้าง ฉันเป็นครูประจำชั้นของ Jin-Ah ฉันไม่ได้คาดหวังว่า Jin-Ah จะซ่อนคนที่เจ๋งขนาดนี้เป็นพี่ชายของเธอ พูดตรงๆ นะ โอโฮะโฮะ”

เมื่อได้รับคำพูดที่เป็นกันเองของเธอแล้ว Jin-Woo ก็โค้งศีรษะอย่างสุภาพเช่นกัน

‘ฉันไม่เคยเห็นเธอมาก่อน’

หล่อนจะต้อง’

มีคนเคยบอกไว้ไม่ใช่หรือว่าความประทับใจของคนๆ หนึ่งจะถูกตัดสินเมื่อพบกันครั้งแรก? หลังจากแบ่งปันคำทักทายแล้ว เขาก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย

‘เธอใช้คำพูดที่สุภาพกับคนที่อายุน้อยกว่าเธอหลายปีเหมือนกัน’

ดูเหมือนว่าการเรียนปีสามของน้องสาวคนเล็กของเขาในโรงเรียนมัธยมจะไม่กระทบกระเทือนจิตใจนัก เพราะเธอโชคดีพอที่จะเจอครูประจำชั้นที่น่ารัก

“เชิญนั่งตรงนี้ครับ”

เธอพาเขาไปที่เก้าอี้ Jin-Woo นั่งลงฝั่งตรงข้ามกับครูประจำชั้นของ Jin-Ah ตรงข้ามโต๊ะทำงานขนาดใหญ่

“เราสบายใจเรื่องจินอาได้แล้ว”

พวกเขาคุยกันสักพักด้วยหัวข้อทั่วไปที่ครูประจำชั้นและผู้ปกครองมักจะแบ่งปันกัน บรรยากาศยังคงเป็นกันเองและค่อนข้างร่าเริงตลอดการสนทนา

เนื่องจาก Jin-Ah เป็นนักเรียนตัวอย่าง จึงไม่มีเหตุผลใดที่ Jin-Woo หรืออาจารย์จะต้องขึ้นเสียงใส่กัน

“คุณรู้ไหมว่าจินอาตั้งเป้าที่จะเข้าโรงเรียนแพทย์”

“ครับผม”

ครูผู้หญิงเริ่มอ่านข้อมูลที่เตรียมไว้

“คะแนนของเธอในการทดสอบจำลองนั้นยอดเยี่ยมมาก และเกรดปกติของเธอก็ดีมากเช่นกัน ดังนั้นเธอน่าจะสอบเข้าได้โดยไม่มีปัญหามากนัก ถึงกระนั้น โปรดแน่ใจว่าคุณไม่กดดันเธอที่บ้านมากเกินไป”

Jin-Woo พยักหน้าเงียบๆ

จากใบหน้าที่ตื่นเต้นของครู ใคร ๆ ก็สามารถแอบดูความคาดหวังของเธอเกี่ยวกับอนาคตของ Jin-Ah ได้อย่างง่ายดาย

เรื่องก็คือ ครูประจำชั้นที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลนักเรียนมัธยมปลายก็อยู่ภายใต้ความเครียดอย่างมากเช่นกัน ในเมื่อมันเกี่ยวข้องกับชีวิตที่เหลือของนักเรียนปีสาม พวกเขาจะไม่เครียดได้อย่างไร?

‘นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันได้ยินมาว่าคนส่วนใหญ่พยายามหลีกเลี่ยงการเป็นครูประจำชั้นของรุ่นพี่’

Jin-Woo ยังได้ยินมาว่ามีหลายกรณีที่ครูผู้ชายโยนความรับผิดชอบให้ครูผู้หญิง เมื่อพิจารณาแล้ว เขาสามารถพูดได้ว่าครูประจำชั้นของ Jin-Ah เต็มไปด้วยแรงผลักดันและความหลงใหลที่มีต่อนักเรียนของเธอ

ในฐานะผู้พิทักษ์ของจินอา จินวูรู้สึกขอบคุณสำหรับสิ่งนั้น เพราะแรงผลักดันและความหลงใหลนั้นหมายความว่าเธอจะมี ‘ความสนใจ’ ที่ดีในอนาคตของนักเรียนของเธอ

อาจจะผ่านไป 15 นาที? การประชุมเป็นไปอย่างราบรื่น

“ถ้างั้น ถ้างั้นก็….”

จินวูศึกษาอารมณ์และเตรียมพร้อมที่จะออกไป แต่แล้วครูก็พูดกับเขาอย่างระมัดระวัง

“ฉันได้ยินมาว่านายเป็นฮันเตอร์”

ทันใดนั้นครูก็ค่อนข้างจริงจัง

มีบางอย่างเกิดขึ้นที่นี่ Jin-Woo รู้สึกได้ทันที

“ครับผม”

“ถ้า…..ถ้าจินอาถูกตัดสินให้เป็นอเวค คุณจะให้เธอทำงานฮันเตอร์ด้วยไหม”

“ไม่เคย.”

เขา’

Jin-Woo ประกาศจุดยืนของเขาอย่างเด็ดขาด ไม่จำเป็นต้องพิจารณาเรื่องนี้ด้วยซ้ำ

อย่างที่เขาสงสัย มีบางอย่างที่นี่และเป็นหลักฐาน สีหน้าของครูยังคงหนักอึ้ง

“อย่างที่ฉันคิดไว้….”

เมื่อจินวูมองเธอด้วยท่าทางงุนงง อาจารย์ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่มุ่งมั่น

“ถ้าไม่เป็นการรบกวนเกินไป ฉันขออะไรหน่อยได้ไหม”

Jin-Woo พยักหน้า

“ตราบใดที่มันอยู่ในอำนาจของฉัน….”

เขาตัดสินใจที่จะฟังเธอก่อน

เธอเป็นครูประจำชั้นของน้องสาวคนเล็กของเขา ดังนั้นหากเขาปฏิเสธเธอทันทีโดยไม่ฟังเธอเลยสักครั้ง เขาอาจทิ้งความประทับใจที่ไม่ดีไว้ที่นี่

กังวลว่าจินวูจะเปลี่ยนใจ ครูจึงรีบเปิดปากเธอ

“นักเรียนของฉันคนหนึ่งกำลังคิดจะลาออกจากโรงเรียนเพื่อไปเป็นฮันเตอร์เต็มเวลาหลังจากที่เธอผ่านกระบวนการปลุกพลัง เธอก็ไม่มาโรงเรียนอีกเลยตามความเป็นจริง”

‘อ๊ะ’

สิ่งเหล่านี้ค่อนข้างธรรมดา

อาจมีบางกรณีที่ผู้ที่เพิ่งตื่นขึ้นใหม่สองสามคนที่ไม่เคยสัมผัสสิ่งที่ฮันเตอร์ตัวจริงทำ คิดว่าตัวเองเป็นคนพิเศษ ผู้ถูกเลือก เหนือกว่าคนอื่น ฯลฯ โดยไม่รู้ว่าความเป็นจริงที่โหดร้ายนั้นเป็นอย่างไร

….แม้ว่าจะมี Awakened ไม่มากนักที่กลายเป็นฮันเตอร์ที่มีชื่อเสียงและทำเงินมากมายในโลก

อาจารย์ถอนใจยาว

“ถ้าเธอยังคงขาดเรียนแบบนี้ต่อไป ฝ่ายบริหารก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากลงมือทำ เธอเข้าใจไหม แม้ว่าเธออยากจะเป็นฮันเตอร์ จะดีกว่าไหมถ้าอย่างน้อยเธอก็จบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมปลาย แรก?”

Jin-Woo พยักหน้าเห็นด้วย เมื่อได้รับการตอบรับเชิงบวกของเขา ผิวพรรณของครูก็สดใสขึ้นเล็กน้อย

“คุณช่วยเกลี้ยกล่อมเด็กคนนั้นให้เรียนจบอย่างปลอดภัยได้ไหม”

ครูพยายามอย่างเต็มที่ที่จะยิ้ม

Jin-Woo อยากรู้เกี่ยวกับสิ่งหนึ่งที่นี่

“นักเรียนคนนั้น… Awakened ของเธออยู่อันดับที่เท่าไหร่?”

“จากที่ข้าได้ยินมา…คือระดับต่ำสุด….”

หรืออีกนัยหนึ่งก็คือระดับ E

‘….เธอคงอยู่ได้ไม่นาน’

 

นั่นคืออันดับที่ต้องระวังเป็นพิเศษในการเข้าดันเจี้ยน

หากมีใครเข้ามาด้วยความคิดที่ตื่นเต้นเกินไปและไม่ได้เตรียมตัวให้พร้อมมากนัก คนนั้นจะกลายเป็นคนพิการหรือตายโดยแทบไม่มีข้อยกเว้น

สิ่งที่เกิดขึ้นกับเด็กอายุไล่เลี่ยกับน้องสาวของเขาเป็นเรื่องน่าเศร้า น่าเสียดายที่ท้ายที่สุดแล้ว ทางเลือกนั้นเป็นของผู้หญิงคนนั้นที่ต้องเลือกเอง ไม่มีใครสามารถพูดเป็นอย่างอื่นได้

เป็นเรื่องที่ค่อนข้างน่าเศร้า แต่เขาก็ไม่รู้สึกเหมือนเอาเวลาจากตารางงานที่ยุ่งวุ่นวายมายุ่งกับการเลือกชีวิตของคนอื่น

‘นอกจากนี้ ฉันไม่มั่นใจที่จะเกลี้ยกล่อมเธอด้วย’

แน่นอน สิ่งที่เขาพูดส่วนใหญ่จะไม่ใช่สิ่งที่น่าฟัง

Jin-Woo กำลังคิดที่จะปฏิเสธอาจารย์และจากไป

อย่างไรก็ตาม….

“Jin-Ah จะจำเด็กคนนี้ได้ เพราะชื่อของเธอคือ

…

Jin-Woo ยืนยันชื่อหญิงสาวอีกครั้ง

“อาจารย์ครับ นักเรียนชื่ออะไรครับ?”

“ก็… บังเอิญคุณรู้ว่าเธอเป็นใคร?” (TL: ชื่อของหญิงสาวถูกละไว้ในข้อมูลดิบ)

“…..”

ใช่แล้ว สาธารณรัฐเกาหลีเป็นสถานที่เล็กๆ

‘ฮะ.’

Jin-Woo ค่อนข้างพูดไม่ออก

***

ในขณะเดียวกัน.

บ้านพักส่วนตัวของ Yu Myung-Hwan เจ้าของ Yujin Construction

ตั้งแต่เช้าตรู่ รถยนต์หรูราคาแพงจำนวนนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้ามาอย่างต่อเนื่อง

มีเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้น

เป็นพิธีไหว้บรรพบุรุษของประธานคนแรกของ Yujin Group, Yu Byung-Cheol ซึ่งจะจัดขึ้นในช่วงเย็น

Yu Myung-Hwan เป็นอันดับหนึ่งในภาคการเงินของเกาหลี และ Yu Byung-Cheol เป็นพ่อของเขา

ลูกชายคนโต ยู มยอง-ฮวาน ทำพิธีนี้ทุกปี ไม่ว่าเขาจะยุ่งแค่ไหนก็ตาม และอิทธิพลของเขานั้นยิ่งใหญ่มาก ญาติทุกคนที่พบในทะเบียนตระกูลหยูต้องมารวมตัวกันที่นี่โดยไม่ล้มเหลว

– ซีอีโอของ XX Investment

– ประธานบริษัท XX Pharmaceuticals

– CEO ของห้างสรรพสินค้า XX

แขกทุกคนล้วนแต่เป็นนักหวดตัวยง และลูก ๆ ของพวกเขาต่างก็เป็นชนชั้นสูงของชนชั้นสูงเช่นกัน ยกเว้นข้อเดียว

และข้อยกเว้นนั้นได้ขอตัวไปอยู่ในมุมที่เงียบสงบและห่างไกลของการพิจารณาคดี แม้ว่าจะไม่มีใครขอให้เขาทำเช่นนั้นก็ตาม

และเขาก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากยูจินโฮ

‘ฉันเบื่อ.’

เขาหวังว่าเวลาจะเดินเร็วขึ้น

การไปสำรวจดันเจี้ยนกับ ‘พี่นิม’ ของเขาสนุกกว่านี้เป็นร้อยเท่าพันเท่า

ฮยองนิมจะทำอะไรตอนนี้?

ตอนนี้เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาเริ่มจินตนาการไม่ออกด้วยซ้ำว่าฮยองนิมจะทำอะไรในช่วงวันหยุดของเขา

ดังนั้น… ในขณะที่กำลังคิดถึงสิ่งที่ไร้ประโยชน์ในมุมหนึ่ง ท่ามกลางสายตาของทุกคน และทิ้งสิ่งสดชื่นไร้ตำหนิตลอดเวลา….

….เขาได้ยินเสียงที่เขาไม่อยากได้ยินเป็นพิเศษในวันนี้

“ออย”

นั่นเองค่ะ

ต้นแบบที่สมบูรณ์แบบของวิธีการที่ชนชั้นสูงในสังคมควรประพฤติตนยืนอยู่ข้างหลังยูจินโฮ ใครๆ ก็เห็นว่าเขามีความสามารถอย่างเต็มที่ในแทบทุกอย่างเช่นกัน

แว่นตาราคาแพงคู่หนึ่ง รูปร่างสูงใหญ่สมชายชาตรี เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก Yu Jin-Seong พี่ชายแท้ๆ ของ Yu Jin-Ho

ทายาทผู้สืบทอดมรดกของ Yujin Construction หลังจากที่ Yu Myung-Hwan ตัดสินใจก้าวลงจากตำแหน่งในอนาคต

ยูจินซองเดินเข้าไปใกล้ยูจินโฮและดูถูกน้องชายของเขา

“ญาติมาแล้ว ดังนั้นคุณควรออกไปทักทายพวกเขา แล้วคุณจะทำตัวเป็นเด็กน้อยไปอีกนานแค่ไหน?”

“….อะไรก็ตาม.”

“จงจำไว้ว่าการกระทำแบบเด็กๆ ของคุณรังแต่จะทำให้ชื่อเสียงของพ่อเสื่อมเสีย”

น้ำเสียงของ Yu Jin-Seong ไม่มีร่องรอยของความรักฉันพี่น้อง ไม่ มันค่อนข้างเป็นการปฏิเสธอย่างเปิดเผย

แน่นอน ยูจินโฮไม่ชอบพี่ชายของเขา แต่ถึงกระนั้น เขาก็ไม่กล้าที่จะโต้กลับที่นี่

“….”

ช่วยไม่ได้

Yu Jin-Seong เป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะที่สามารถยืนอยู่บนจุดสูงสุดของทุกวิชาที่เขาเรียนในโรงเรียน และไม่ใช่แค่ผลการเรียนที่ยอดเยี่ยมของเขาเท่านั้น

หลังจากจบการศึกษาจากโรงเรียน เขาช่วย Yu Myung-Hwan ในการทำธุรกิจต่างๆ และประสบความสำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อในทุกสิ่งที่เขาสัมผัส

เมื่อเทียบกับเขาแล้ว ยูจินโฮไม่มีอะไรจะแสดงให้เห็น เขาแทบจะไม่สามารถเข้ามหาวิทยาลัยได้ เช่น

เมื่อใดก็ตามที่พี่ชายของเขายืนอยู่ข้างๆ เขา ยูจินโฮก็ตัวเล็กลงและไร้ความสำคัญโดยธรรมชาติ

“…”

“ยังน่าสมเพชเท่าที่คุณจะทำได้ จุ๊ จุ๊”

Yu Jin-Seong ขมวดคิ้วอย่างหนักในขณะที่จ้องมองที่ศีรษะที่ต่ำลงของ Yu Jin-Ho ก่อนที่จะเปลี่ยนสีหน้าของเขาและเดินจากไปอย่างเร่งรีบ

”

“อ้าว จินซอง นั่นคุณเหรอ”

หลังจากที่ Yu Jin-Seong จากไปแล้ว Yu Jin-Ho ก็เงยหน้าขึ้นอีกครั้ง นี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เขาไม่อยากกลับบ้าน

เฉพาะในกรณีที่ไม่มีพิธีเซ่นไหว้บรรพบุรุษโง่ๆ เท่านั้น….

ยูจินโฮพ่นเสียงคร่ำครวญยาวออกมา และนั่นคือตอนที่เขาได้ยินเสียงที่เซ็กซี่แต่ก็ค่อนข้างเฉียบคมดังมาจากข้างหลังเขา

“ว้าว บ้าจริง ห่วยแตกสิ้นดี ไอ้หมอนั่น”

ยูจินโฮมองไปข้างหลังเขา

และเขาพบลูกพี่ลูกน้อง/พี่สาวอายุหนึ่งปีของเขา ยู ซูฮยอน ยืนอยู่ตรงนั้น