The king of War - ตอนที่ 1110

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของดอนก็เปลี่ยนไปอย่างมาก: “เป็นไปไม่ได้!”

หากนักฆ่าอันดับหนึ่งของ Blizzard เสียชีวิตในมือของ Yang Chen เขาอาจจะยังเชื่ออยู่

แต่ถ้ามีคนข้างๆ Yang Chen ตามมาและฆ่านักฆ่าอันดับหนึ่งของ Blizzard เขาไม่เชื่อ

หยางเฉินเหลือบมองผู้เฒ่าถังอย่างเย็นชา โดยธรรมชาติจะไม่อธิบายให้เขาฟัง แต่พูดอย่างเย็นชาว่า: “เริ่มกันเลย!”

เมื่อเสียงตกลงไป หยางเฉินก็ขยับเท้าและหายตัวไปในทันที

ในขณะนี้ ลมหายใจอันทรงพลังได้ปะทุออกมาจากร่างของหยางเฉิน ราวกับเป็นคลื่นปั่นป่วน และพัดไปทางถังเฒ่า

ผู้เฒ่าถังตกใจเมื่อพบว่าภายใต้รัศมีที่แข็งแกร่งเช่นนี้ เขาไม่สามารถยกระดับจิตวิญญาณการต่อสู้ได้แม้แต่น้อย

เนื่องจากจิตวิญญาณการต่อสู้ของหยาง เฉินนั้นแข็งแกร่งเกินไป เมื่อเปรียบเทียบกับมัน ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นผงธุลีในทะเลทราย

ไม่ใช่ว่าเขาไม่กล้าทำแต่เขาไม่มีโอกาสได้ทำ Yang Chen ได้ปรากฏตัวต่อหน้าเขาแล้ว

“ตาย!”

เขาได้ยินเพียงสองคำนี้ที่ถุยออกมาจากปากของหยางเฉิน จากนั้นร่างกายของเขาดูเหมือนจะถูกรถบรรทุกหนักหลายสิบตันพุ่งชนและบินออกไปโดยตรง

เมื่อเขาลงจอด เขาก็พ่นเลือดออกมาอีกคำหนึ่ง และพลังของเขาก็จางหายไปอย่างรวดเร็วราวกับกระแสน้ำ

“คุณ…คุณเป็นใคร”

เฒ่าถังกัดฟันถาม

เป็นเพียงว่าหยางเฉินไม่ได้บอกเขาว่าใครกำลังวางแผน ดังนั้นเขาจึงเหลือบมองเขาอย่างเฉยเมย แล้วหันหลังกลับ

ทันใดนั้น กลิ่นคาวออกมาจากคอของเขา และผู้อาวุโส Tang ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาพ่นเลือดสีดำออกมาเต็มปาก และไม่มีชีวิตในทันที และเขาไม่สามารถยืนสายตาได้

เขาไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของหยางเฉินจนตาย

ในเวลานี้ Ma Chao กำลังต่อสู้กับนักฆ่าของ Blizzard แม้ว่าบาดแผลจะถูกดึงที่แขนของเขาจากการลอบโจมตี

“การต่อสู้อย่างรวดเร็ว!” หยางเฉินกล่าวอย่างกระทันหัน

“ตกลง!”

หม่าเชายิ้มด้วยความโค้งที่รุนแรง ชำเลืองไปที่นักฆ่าที่สวมหน้ากากตรงหน้าเขา และพูดอย่างเย็นชาว่า: “เจ้าไปตายซะ!”

เมื่อเสียงตกลงไป เท้าของเขาก็ขยับขึ้นทันที และคนทั้งร่างก็เหมือนกับสัตว์ป่า พุ่งตรงไปหาฆาตกรทันที

มาเจ้าในเวลานี้เหมือนคนละคน เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

นักฆ่าเพียงรู้สึกหนาวไปทั้งตัว และความรู้สึกวิกฤตก็เข้ามา

เมื่อกี้หยางเฉินฆ่าผู้เฒ่าถัง เขาเห็นด้วยตาตัวเอง ในขณะนี้ หยางเฉินยังคงยืนอยู่ข้าง ๆ และเขาไม่สามารถฆ่าหม่าเฉาได้เลย

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาไม่ลังเลแม้แต่น้อยอีกต่อไปแล้วจึงหันหลังหนี

“พัฟ!”

แต่ในขณะที่เขาหันหลังและวิ่งออกไปไม่กี่เมตร หยางเฉินก็บินออกไป และก้อนหินใต้ฝ่าเท้าของเขาพุ่งตรงไปหาฆาตกร

เนื่องจากแรงเฉื่อย ร่างของนักฆ่าจึงพุ่งไปข้างหน้าหลายเมตรก่อนจะล้มลงกับพื้นโดยตรง

“พี่เฉิน คุณทำไม่ได้” หม่าเฉาพูดด้วยสีหน้าบ่นพึมพัม

หยางเฉินพูดเบา ๆ : “เขาต้องการหนี คุณตามไม่ทัน!”

นักฆ่าของ Blizzard มีชื่อเสียงในด้านความเร็วของเขา และ Ma Chao ต้องการเก็บคู่ต่อสู้ไว้ มันเป็นไปไม่ได้

หม่าเชารู้สึกไม่แยแสในคำพูดของหยาง เฉิน หม่าเฉาจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก และก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและเปิดประตูหลังของโรลส์รอยซ์

“อา… อย่าฆ่าฉัน… อย่าฆ่าฉัน…”

เมื่อเห็นสิ่งนี้ หยูเหวินปินในรถก็หลับตาลงและกรีดร้อง ซึ่งยังคงมีความเย่อหยิ่งเพียงแค่อยู่ที่คลับทองคำ

“ให้เขาหุบปากก่อนแล้วค่อยเอาออกไป!” หยางเฉินกล่าว