The king of War - ตอนที่ 49 ประพฤติชั่วได้ชั่ว

อ่านนิยาย The king of War บทที่ 49 ออนไลน์

เสียงตบหน้าคราวนี้ชัดแจ้งเป็นอย่างมาก ครู่เดียวนั้น สายตาของทุกคนล้วนมองดูมา

ฉินซีสีหน้าตะลึงงัน มือจับตำแหน่งความคาดหวังเมิ่งตบลงมา เอ่ยอย่างโกรธเกรี้ยว “คุณ คุณถึงกับตบฉัน! ”

“ที่ตบก็คือคุณนางแพศยา หน้าที่ที่ฉันมอบหมายให้คุณ คุณทำสำเร็จไปแล้วกี่เรื่อง? ”

“ให้คุณไปพบเชื้อสายสงสนทนาความร่วมแรงร่วมใจ แล้วผลล่ะ? ไม่เพียงแค่ความร่วมแรงร่วมใจสนทนาไม่เป็นผลสำเร็จ แต่ลวนลามเชื้อสายสง”

“เรื่องสำคัญทำไม่เสร็จก็แล้วไปเหอะ แม้กระนั้นในเวลานี้เพียงแค่ทำสำเนาไม่กี่ฉบับ ก็ยังทำเป็นไม่ดี ฉับตบคุณแล้วไม่ถูกหรือ? ถ้าหากไม่ได้อยากทำแล้ว ก็ไปลาออกไสหัวไปเอง”

หวังเมิ่งกลับมีเหตุมีผลสำหรับในการตบคนแล้ว ชี้ ‘ข้อผิดพลาดเดิม’ หลายข้อของฉินซีออกมา

คนจำนวนมากต่างมีลีลาร่วมดูงิ้ว แม้จะมีคนต้องการช่วย ก็ไม่กล้า คนมีตาต่างมองออก หวังเมิ่งนั้นกำลังเจตนาหาเรื่องทะเลาะเบาะแว้ง

ดวงตาทั้งสองของฉินซีแดงก่ำ ในใจเต็มไปด้วยความอยุติธรรมและไม่ยอม แม้กระนั้นเช่นไรหวังเมิ่งก็เป็นหัวหน้าระดับที่ถือว่าสูงของตัวเอง ทั้งผองทำเป็นเพียงแค่ฟังคุณแค่นั้น

“เอาเอกสารข้อมูลทั้งผองทำสำเนาหน้าเดียวยี่สิบฉบับ หากทำให้การสัมมนาของหัวหน้าช้า ถึงคุณจะไม่ไปลาออกเอง ก็คอยถูกไล่ออกเถิด! ” หวังเมิ่งกล่าวอย่างโหดเหี้ยม

ฉินซีกัดริมฝีปาก ทำเป็นเพียงแต่เอาอย่างที่คาดหวังเมิ่งกล่าว

“พี่เมิ่งคุณร้ายกาจมากมายเลย จัดแจงกระทั่งนางหมาจิ้งจอกโน่นทำตามอย่างเชื่อฟังได้”

“คุณก็ไม่ดูบ้างว่าพี่เมิ่งเป็นผู้ใด คุณเป็นหัวหน้าฝ่ายธุรกิจของเราเชียวนะ นางแพศยาโน่นอาศัยว่าตนเองมีหน้าตาสวยกี่ส่วนกัน ยังจะมีความรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนสำคัญ มองเห็นคุณขัดตามานานแล้ว”

“พี่เมิ่งนี่เป็นDiorของจริงที่สามีของฉันนำกลับมา ในตอนที่ไปปฏิบัติงานต่างถิ่น ฉันมีความคิดว่าลิปแท่งนี้เหมาะสมกับพี่เมิ่งมากมาย ยังมิได้แกะเลยค่ะ มอบให้คุณแล้ว! ”

……

พอเพียงฉินซีจากไป รอบข้างหวังเมิ่งก็ล้อมด้วยหญิงสาวเยาว์วัยผู้คนจำนวนไม่ใช้น้อย มีอีกทั้งประจบ มีทั้งยังให้ของขวัญ หวังเมิ่งไม่เหนื่อยหน่ายเรื่องเหล่านี้

ไม่นานนัก ฉินซีก็ทำสำเนาข้อมูลยี่สิบฉบับส่งมา

“ฉันกระทำตามสิ่งที่มีความต้องการของคุณ ทำสำเนาหน้าเดียวมาทั้งหมดทั้งปวงแล้ว” ฉินซีหอบเอกสารกองใหญ่มาถึง

หวังเมิ่งโดยพลันหัวเราะเสียงเย็นคราวหนึ่ง “คุณเอากลับไปได้แล้ว! ”

“มีความหมายว่าอย่างไร? ” ฉินซีย่นคิ้ว

ในมือของหวังเมิ่งถือกาแฟแก้วหนึ่ง ยิ้มกริ่มเอ่ยว่า “ก็เพราะเหตุว่ามองเห็นคุณแล้วหนักใจ ต้องการจะทรมาทรกรรมคุณน้อยเพียงแค่นั้น ในเมื่อทรมาทรกรรมเสร็จแล้ว ยังจะให้คุณมาอยู่ซึ่งๆหน้าฉันเพราะเหตุใดล่ะ? ”

“ปัง! ”

ฉินซีโกรธขึ้นมาในทันทีทันใด ผลักเอกสารลงบนโต๊ะอย่างหนัก เอ่ยอย่างขุ่นเคือง “ทรมาทรกรรมฉัน คุณสุขสบายมากมายเลยหรือ? ”

“คุณถึงกับกล้าตบโต๊ะกับฉัน นี่เป็นไม่ต้องการที่จะอยากดำเนินการแล้วใช่ไหม? ” หวังเมิ่งทำสีหน้าท่าทางขู่เข็ญ

ฉินซีสูดหายใจเข้าลึก ทันทีทำสีหน้าท่าทางเย็นชาเอ่ยว่า “หวังเมิ่ง คุณมีความคิดว่าตนเองเป็นหัวหน้าแล้ว ก็แสดงอำนาจในบริษัทได้แล้วหรือไร? ”

ในขณะนี้ กลิ่นของฉินซีเต็มเปี่ยม ในใจหวังเมิ่งก็อดไม่ได้ที่จะฉงนใจ ฉับพลันมีความรู้สึกว่าประธานสาวคนงามที่เด็ดขาดในปีนั้น กลับมาอีกทีแล้ว

แม้กระนั้นความนึกคิดแบบนี้เพิ่งเกิดขึ้น ก็หายไปในทันทีทันใดแล้ว

หวังเมิ่งหาเรื่องโกรธขึ้นมา “ไม่ผิด ฉันสามารถเปลี่ยนเป็นหัวหน้าฝ่ายธุรกิจได้ ก็ไม่ธรรมดามากมายแล้ว อย่างต่ำก็แกร่งมากยิ่งกว่าหญิงแพศยาอย่างคุณเป็นร้อยเท่า”

“อย่ามีความรู้สึกว่าฉันไม่กระจ่างถึงความนึกคิดของคุณ คุณอยากได้เริ่มจากจุดแรก ต่อไปป่ายปีนขึ้นไปสู่ตำแหน่งสูงครั้งละก้าว แม้กระนั้นฉันจะบอกคุณให้ มีฉันหวังเมิ่งอยู่ ชาตินี้คุณอย่าได้คิดจะผ่านผ่านฉัน ขอเพียงแค่คุณอยู่ภายใต้กำมือฉันหนึ่งวัน ฉันก็จะทรมาทรกรรมคุณหนึ่งวัน”

บนหน้าของหวังเมิ่งเต็มไปด้วยความร้ายกาจ นี่ทำให้ในใจของฉินซีอึดอัดอย่างยิ่ง

ในเวลานั้นที่คุณยังเป็นประธาน หวังเมิ่งก็เป็นเพียงแต่นิสิตมหาวิทยาลัยที่เพิ่งจบแค่นั้น เพราะครอบครัวของคุณยากไร้ ฉินซีนั้นเห็นอกเห็นใจคุณ ถึงทำให้คุณทำลายกฎมาเป็นเลขาของตัวเอง แม้กระทั้งค่าตอบแทนรายเดือนผลประโยชน์ The king of War ก็เป็นสองเท่าของค่าตอบแทนรายเดือนนิสิตจบใหม่

แต่ว่าแสดงออกอย่างจริงใจแบบนี้แล้ว ขณะที่ตัวเองล่มจมลง หวังเมิ่งกลับดูถูกเหยียดหยามตัวเองขนาดนี้

สีหน้าท่าทางของฉินซีเบาๆเยียบเย็นลง คุณดูหวังเมิ่งอย่างล้ำลึก “หวังว่าคุณจะไม่เศร้าใจคราวหน้า! ”

ฉินซีทิ้งคำกล่าวออกมา หมุนกายกลับไปสถานที่ทำงานของตน

“วางโตอะไร? ยังมีความรู้สึกว่าตนเองเป็นประธานเมื่อห้าปีกลายอยู่หรือ? ” หวังเมิ่งเบ้ปาก ไม่รู้จักว่าเพราะอะไร คำกล่าวที่ฉินซีพึ่งจะกล่าวเมื่อครู่ ทำให้คุณมีลางบอกเหตุที่ไม่ดี

ฉินซีเพิ่งจากไป หญิงสาวแต่งหน้าทาปากจัดคนหนึ่ง ในโทรศัพท์เคลื่อนที่ธงแดงเวียนอันหนึ่งก็เดินเข้ามา หัวเราะเอ่ยว่า “ยินดีกับหัวหน้าหวัง เดือนนี้การคาดคะเนของทุกแผนกในบริษัท ผลของการประเมินโดยรวมของแผนกธุรกิจมาเป็นลำดับต้นๆ ทั้งยังให้รางวัลคุณผู้เดียวหนึ่งแสนเลยค่ะ! ”

“ใช่หรือ? ” หวังเมิ่งยินดีในทันที อารมณ์กลุ้มเมื่อสักครู่ ถูกปัดกวาดทิ้งไปจนถึงหมด

“แน่ๆว่าจริง นี่เป็นธงแดงเวียน เงินรางวัลจะส่งให้พร้อมกับค่าจ้างรายเดือนเดือนนี้ของคุณ” หญิงสาวแต่งหน้าทาปากจัดบริเวณใบหน้าแย้มยิ้ม

“ขอบพระคุณพี่สาวหลิ่ว! คอยจ่ายเงินเดือนออกแล้ว ฉันเชื้อเชิญคุณไปทานมื้อใหญ่” หวังเมิ่งเอ่ยอย่างยินดี

“แบบนั้นพี่สาวก็รอมื้อใหญ่ของคุณนะ! ” หญิงสาวแต่งหน้าทาปากจัดเอ่ยขึ้น แล้วหมุนกายจากไป

“หัวหน้าหวัง ยินดีด้วย! ”

“รองผู้จัดการแผนกธุรกิจว่างอยู่พอดิบพอดี ไม่แน่ว่าบางทีก็อาจจะตั้งมั่นจัดแจงไว้สำหรับหัวหน้าหวังนะ”

“หัวหน้าหวัง คอยให้ท่านได้เลื่อนขึ้นด้อยกว่าผู้จัดการแผนกธุรกิจแล้ว ถึงในตอนนั้นก็อย่าลืมเราเหล่าเพื่อนเก่านะ! ”

……

ชั่วครู่นั้น ทุกคนต่างพากันประจบสอพลอต่อหวังเมิ่ง

“ขอบพระคุณพลังใจจากทุกคน เพื่อขอบคุณมากการดูแลของทุกคนที่มีต่อฉัน วันนี้ที่ห้องอาหารเป่ยหยวนชุน ฉันชักชวนทุกคนไปกินอาหาร! ”

หวังเมิ่งโดยพลันเอ่ยเสียงดังดัง ทุกคนก็โห่ร้องขึ้นมาในทันที “หัวหน้าหวังอายุหมื่นปี! ”

แต่ว่าก็เป็นปัจจุบันนี้ มุมปากของหวังเมิ่งก็เปิดเผยรอยยิ้มหัวหมอออกมา ดูไปทางฉินซี “ทุกคนล้วนสามารถไปรับประทานอาหารที่ห้องอาหารเป่ยหยวนชุนได้ แม้กระนั้น ไม่รวมทั้งคุณ! ”

แม้ว่าหวังเมิ่งจะชักชวนตัวเองจริงๆฉินซีก็ไม่มีวันไป แต่หวังเมิ่งชักชวนทุกคนไปกินอาหารซึ่งๆหน้าทุกคน กลับทิ้งคุณไว้ผู้เดียว เป็นการดูถูกดูแคลนอย่างแท้จริง

ฉินซีดเผือดวงตาทั้งสองแดงก่ำ สีหน้าท่าทางผิดหวังมองดูไปเป้าหมายเมิ่งคราวหนึ่ง “แบบนั้นก็ขอให้เชิญชวนไปกินอาหารมื้อนี้ได้อย่างสะดวก”

“โน่นก็ไม่ก่อกวนให้คุณจะต้องไม่ค่อยสบายใจหรอก! ”

meenovel.com/novel/the-king-of-war/

หวังเมิ่งเอ่ยอย่างเย้ยหยัน “คุณกลับไปอยู่ที่บ้านไปพบผัวไร้ประโยชน์คนนั้นของคุณ ให้ปรุงอาหารให้คุณเสียดีกว่า! ฮ่าๆ! ”

“ฮ่าๆ…”

ชั่วประเดี๋ยวนั้น ทุกคนต่างไหลลื่นไปกับหวังเมิ่ง หัวเราะลั่นขึ้นมา

ฉินด้านวาดตามองหวังเมิ่งอย่างเย็นชา จับโทรศัพท์ออกมา ส่งข้อความหนึ่งออกไป

หยางเฉินกำลังอยู่ที่เยี่ยนเฉินกรุ๊ป ฟังลั่วปิงรายงานการทำงาน ฉับพลันมีเสียง “ติ๊ง” เสียงหนึ่ง โทรศัพท์มีเนื้อความเข้า

กดเปิดมอง ไม่ได้นึกฝันว่าเป็นเนื้อความที่ฉินซีส่งมา เนื้อสั้นมากมาย มีเพียงแค่ประโยคเดียว “ฉันต้องการเป็นผู้จัดการ! ”

หยางเฉินมุมปากเบาๆเอาขึ้น ตอบกลับเพียงแต่หนึ่งคำ “ได้! ”

ภายหลังตอบกลับเนื้อความแล้ว หยางเฉินมองไปทางลั่วปิงเอ่ยว่า “เวลานี้ก็ใช้ชื่อของสำนักงานใหญ่ร่างเอกสารจ่าหน้าสีแดง ตั้งฉินซีให้เป็นผู้จัดการของซานเหอกรุ๊ปอย่างเป็นทางการ”

“ทราบ ท่านประธาน! ” ลั่วปิงในใจตกตะลึงนิดหน่อย

“สามารถบีบบังคับให้คุณพูดกับฉันด้วยตัวเองได้ จำเป็นที่จะต้องได้รับการดูถูกดูแคลนและไม่ชอบธรรมอย่างถึงที่สุดในบริษัทแน่ ในเมื่อเป็นแบบนี้ อย่างงั้นก็ไปตรวจตรามาให้ฉัน”

หยางเฉินครุ่นคิดนิดหน่อย ถัดจากนั้นก็กล่าวอีก “โดยเฉพาะอย่างยิ่งสตรีที่ชื่อหวังเมิ่งคนนั้น ตรวจดูให้ฉันหนักๆถ้าเกิดไม่มีปัญหา ก็หาเรื่องผลสักอย่างมาไล่ออกไป ถ้าเกิดมีปัญหา ยกโทษให้มิได้เด็ดขาด เอาหลักฐานทั้งผองที่หามาได้ส่งให้ทางตำรวจจัดแจง”

“ฉันทราบดีแล้ว ประเด็นนี้ ฉันจะไปพิจารณาด้วยตัวเอง” ลั่วปิงหมุนกายจากไป